Disa, si Karl-Heinz Rummenigge, menduan se ishte çmenduri. "E përgëzoj Stuttgartin që gjeti një idiot që do të paguante kaq shumë para për Woltemade", deklaroi legjenda e Bayern Munich me një sinqeritet të jashtëzakonshëm. Bayern, rastësisht, kishte bërë gjithashtu një ofertë për sulmuesin në afatin e verës. Fjalët e Rummenigges ishin të ashpra në përshkrimin e kalimit të sulmuesit gjerman në Newcastle verën e kaluar. Nënshkrimi i tij sigurisht që nuk la askënd indiferent.

Historia e Nick Woltemade, tani 23 vjeç, duket e pabesueshme. Të thuash se vlera e tij është rritur me 833% në vetëm një vit, sipas të dhënave të Transfermarkt, tingëllon si një përrallë. Megjithatë, është shumë reale.

Më 20 dhjetor 2024, ai luante për VfB Stuttgart, një ekip të cilit i ishte bashkuar si transferim i lirë nga Werder Bremen verën e kaluar, dhe vlerësimi i tij në fund të vitit të kaluar ishte 7.5 milionë euro. Tani, 12 muaj më vonë, ai është bërë transferimi më i shtrenjtë i të gjitha kohërave i Newcastle, me klubin që pagoi 85 milionë euro për shërbimet e tij - një marrëveshje që provokoi një reagim të zemëruar nga Rummenigge.

Vlerësimi i tij në Transfermarkt është rritur në 70 milionë euro, një rritje prej 62.5 milionë eurosh krahasuar me vitin e kaluar, që përkthehet në një shifër marramendëse prej 833%.

Ngritja e gjigantit Woltemade, i cili është gati dy metra i gjatë (198 centimetra për të qenë i saktë), ka qenë spektakolar në muajt e fundit. Ai e përfundoi sezonin e kaluar në Stuttgart me 17 gola në 33 paraqitje në të gjitha garat dhe më pas fitoi Këpucën e Artë në Kampionatin Evropian U-21, ku shënoi gjashtë gola.

Ai ishte tashmë në rrugën e tij për t'u bërë një yll. Por para kësaj, në sezonin 2023/24, gjërat nuk ishin shumë të mira: ai kishte shënuar vetëm dy gola në Bundesligë në 30 ndeshje për Werder Bremen, gjë që, megjithatë, nuk e pengoi Stuttgartin ta nënshkruante zyrtarisht atë në maj 2024. Është e vërtetë që ai mbërriti si transferim i lirë. Ai nënshkroi deri në vitin 2028, por koha e tij në Stuttgart ishte e destinuar të ishte e shkurtër.

"Nick demonstroi cilësitë e tij sezonin e kaluar dhe e vendosi veten në Bundesligë. Ai është një sulmues i fuqishëm, por edhe i aftë, zhvillimin e të cilit e kemi ndjekur nga afër. Jemi të bindur se Woltemade do të vazhdojë zhvillimin e tij pozitiv me ne dhe do të bëhet një lojtar kyç në sulmin tonë", ka thënë drejtori sportiv i VfB, Fabian Wohlgemuth dhe ai e bëri me të vërtetë mirë, pasi kjo është pikërisht ajo që ndodhi.

Sepse pastaj, ju e dini pjesën tjetër: një vit te Stuttgart, 17 gola dhe një transferim rekord te Newcastle. Një lëvizje që shkaktoi një ndryshim sizmik në treg. "Dua të vdes i lumtur për nënshkrimin e Woltemade", u ankua Klaus Filbry, drejtori i Werder Bremen. Fjalët e tij erdhën pasi u zbulua shuma e madhe e paguar për mbërritjen e sulmuesit në Ligën Premier dhe pasi klubi i tij, Werder Bremen, e kishte lënë të lirë sezonin e kaluar.

Pavarësisht humbjes së marrëveshjes, Filbry ishte i lumtur për Woltemade. "Urime Stuttgartit që nënshkroi një lojtar falas dhe e shiti atë një vit më vonë, pas 7 ose 8 muajsh, për 85 ose 90 milionë. Jam i lumtur për Nick. Ai është një djalë i shkëlqyer. Ne, në të njëjtën kohë, marrim një përqindje të tarifës së transferimit si një pagesë solidariteti", vazhdoi ai.

Aventura e sulmuesit gjerman në Ligën Premier po fillonte. Në fund të gushtit, më 30, transferimi i tij te Newcastle u bë zyrtar, duke shënuar fillimin e një kapitulli të ri për Wolterman. "Largimi nga Gjermania është një hap i madh në jetën time, por të gjithë më kanë pritur aq ngrohtësisht saqë tashmë ndihem si pjesë e familjes. Pasi fola me trajnerin, kam ndjesinë se ky është vendi ideal për të arritur potencialin tim të plotë", deklaroi gjermani pas mbërritjes në Angli.

Deri më tani, ai ka shënuar nëntë gola, shtatë në Ligën Premier, një në Ligën e Kampionëve dhe një në Kupën EFL, dhe ka dhënë dy asistime në 23 ndeshje në të gjitha garat me Newcastle.

Woltemade është një sulmues shumë i kompletuar. "Ai është i fortë në shumë aspekte, ka aftësi të shkëlqyera teknike dhe ka provuar të jetë një kërcënim i vërtetë në një nga ligat më të mira të Evropës, por ai është gjithashtu ende në një moshë ku ka shumë hapësirë për t'u zhvilluar dhe për t'u rritur këtu", tha Eddie Howe, trajneri i tij te Newcastle United, kur mbërriti sulmuesi gjerman.

Përveç një gjuajtjeje të fuqishme, ai ka aftësinë për të bërë vrapime pa top dhe vizionin për t'u kombinuar me shokët e ekipit . Është pikërisht kjo lehtësi e lidhjes me të tjerët që Howe, tani që e njeh më mirë, thekson: "Shumë herë ai është personi që bën pasimin për anësorët që ta marrin topin, kështu që përfshirja e tij pothuajse gjithmonë varet nga aftësia e tij për të arritur atë krosim”.

Rudi Voller, drejtor sportiv i Federatës Gjermane të Futbollit, ndan të njëjtin mendim. Edhe ai është një admirues i Nick dhe kënaqet duke e parë të luajë për ekipin kombëtar. "Është kënaqësi ta shohësh të luajë. Ai jo vetëm që shënon gola, por di edhe si të lidhet me shokët e ekipit, gjë që e bën edhe më të vlefshëm", tha ai verën e kaluar, kur Nick ishte golashënuesi më i mirë në Kampionatin Evropian U-21.

Duke parë performancën e tij në Ligën Premier, Voller shkon edhe më tej. "Tani askush nuk flet për 85 milionë eurot që paguan për transferimin e tij te Newcastle. Në fund, ishte praktikisht një marrëveshje e mirë [qesh]. Cilësia e tij është vërtet e jashtëzakonshme", tha Voller për Kicker disa ditë më parë.

Jeta e tij në Angli... me mikun e tij më të mirë

Përveç performancës së tij në fushë, Woltemade njihet si një lojtar i qetë në jetën e tij personale. Të paktën, kjo është ajo që thonë ata që e njohin. "Jashtë fushës, ai është shumë i mirë. Nuk duket i shqetësuar. Ka mbërritur në një vend tjetër dhe nuk ka shkaktuar ndonjë trazirë", komentoi Howe.

Bëri bujë të madhe në Angli fakti që Woltemade solli shokun e tij më të mirë për të jetuar me të. "Nuk e di pse të gjithë flasin për këtë. Mendoj se është normale kur mbërrin në një vend të ri", tha sulmuesi në një konferencë për shtyp kur u pyet për këtë. "Jam këtu vetëm, kështu që e pyeta shokun tim më të mirë: 'A do të vish me mua në Newcastle?'", shpjegoi lojtari me qetësi.

Meqenëse Nick rrallë jep diçka për të folur në jetën e tij personale, shtypi dëshiron ta dijë dhe madje e ka pyetur nëse ka takuar ndonjë vajzë në Angli deri më tani. "Jo, kam shumë ndeshje, kështu që nuk kam takuar askënd", u përgjigj sulmuesi me një buzëqeshje.
Ajo që Woltemade ka gjetur me siguri te Newcastle është suksesi në fushë. Kjo është arsyeja pse vlera e tij është 833% më e lartë se vitin e kaluar. E pabesueshme. /Telegrafi/

TIRANË, 26 dhjetor/ATSH/ Trajneri i Kombëtares shqiptare, Silvinjo në një intervistë për “ESPN Brasil”, foli për mundësinë e artë që ka Shqipëria për të qenë në Botërorin 2026.

“Kjo mundësi është shumë e madhe për ekipin, Federatën dhe të gjithë vendin. Shortet kanë qenë të vështirë prej Europianit. Le të përballemi me këto sfida. Do të nisim nga janari duke ndjekur futbollistët tanë dhe disa takime nga afër”, tha Silvinjo.

Shqipëria do të ketë si kundërshtar në gjysmëfinalen e playoff-it Poloninë, më 26 mars në Varshavë, ky synohet fitorja, për të luajtur më pas më 31 mars me ekipin fitues të përballjes Ukrainë-Suedi. Sipas Silvinjo-s, takime të tilla mund të vendosen nga episode.

“E njohim mirë Poloninë pasi kemi luajtur kohët e fundit. Kanë ndryshuar trajner, por lojtarët janë të njëjtë, të një niveli të lartë. Ata janë në një periudhë rindërtimi, ndërsa ne jemi në një periudhë përmirësimi. Avantazhe apo disavantazhe? Është e vështirë të flasësh rreth kësaj. Janë 90 minuta lojë, por mund të vendoset gjithçka në pak sekonda. Futbollistët tanë janë mësuar me ndeshje të tilla të vështira. Do të mbështetemi te cilësitë që kemi”, tha Silvinjo.

/e.i/a.f/r.e/

The post Silvinjo për Playoff-in: Takime të tilla mund të vendosen nga episode appeared first on Agjencia Telegrafike Shqiptare.

TIRANË, 22 dhjetor /ATSH/ Historia e tretë e kopertinës e “World Health Voices” i është kushtuar Profesoreshë Evis Sala, ministre e Shëndetësisë dhe Mirëqenies Sociale, një eksperte e njohur ndërkombëtarisht në imazherinë onkologjike, karriera e së cilës ka përfshirë Universitetin e Cambridge-it (Mbretëri e Bashkuar), Memorial Sloan Kettering Cancer Center (Nju Jork, SHBA), Policlinico Gemelli (Romë, Itali)  dhe tani drejtimin kombëtar për shëndetësinë.

Gjatë kësaj bisede, ministrja Sala reflekton mbi thirrjen e saj të hershme drejt mjekësisë, rrugëtimin shkencor të bazuar në inovacion dhe kërkimin onkologjik, si dhe angazhimin për të ndërtuar një sistem shëndetësor më të barabartë, modern dhe të përqendruar te pacienti për Shqipërinë.

Si Ministre e Shëndetësisë dhe Mbrojtjes Sociale, Evis Sala mbulon jo vetëm shëndetësinë, por edhe mirëqenien sociale, një portofol që ajo e përshkruan si “gjigant”.

Në sektorin e shëndetësisë, Sala ka përcaktuar tre fusha të mëdha, Onkologjia dhe Rrjeti Shqiptar i Kancerit, Një sistem i unifikuar diagnostik si dhe Inteligjenca artificiale dhe integrimi digjital.

“Duhet të përmirësojmë shërbimet e kancerit në Shqipëri”, shprehet Sala e cila planifikon krijimin e Rrjetit Shqiptar të Kancerit, me një Institut Onkologjik në Tiranë në qendër.

“Rrjeti është në ndërtim e sipër dhe do të krijohet në gjashtë muajt e ardhshëm, dhe instituti do të vijojë gjatë vitit pasues”, vijon ajo duke shtuar se “ne duam ta çojmë mjekësinë e kancerit te pacienti, jo pacientin te mjekësia”.

Kjo do të shoqërohet me standardizimin e protokolleve onkologjike dhe hedhjen e bazave, brenda rreth dy vitesh, për kapacitetet e provave klinike në Shqipëri.

Ministrja deklaron se: “ne duam që Shqipëria të ketë kapacitet për të zhvilluar prova klinike, për të hapur derën e inovacionit në mënyrë të strukturuar”.

Diagnostika është  një tjetër fushë e lidhur ngushtë me formimin e saj profesional dhe Sala synon që të ndërtojë një sistem sistem diagnostik të integruar mirë në të gjithë vendin. 

Me një popullsi rreth 2.4 milionë banorë, ajo vëren se “Shqipëria është si një qytet i madh, madje jo shumë i madh, po të mendosh për disa qendra urbane globale”.

Kjo shkallë, sipas saj, është avantazh. “Shqipëria mund dhe do të ketë një sistem diagnostik të unifikuar në afat të mesëm dhe të gjatë”.

Shtylla e tretë është inteligjenca artificiale dhe shëndetësia digjitale, e lidhur ngushtë si me onkologjinë ashtu edhe me diagnostikën.

“Ne duam të krijojmë një sistem bazë të integruar, një ‘backbone’, që lidh sisteme të ndryshme dhe siguron ndërveprueshmëri”, deklaron ministrja Sala.

Ajo sqaron se: “në afat të shkurtër, ne tashmë po përmirësojmë kushtet dhe protokollet në onkologji. Në tre muaj nuk mund të ndryshosh gjithçka, por mund të fillosh”. 

Në fillim të vitit të ardhshëm, ajo pret të ketë një hartëzim të plotë të këtyre tre fushave strategjike dhe plane konkrete veprimi. “Do t’i kemi hartëzuar fushat, do të kemi përcaktuar veprimet, do të kemi identifikuar ekipet dhe do të kemi planifikuar financimin, sepse financimi duhet planifikuar paraprakisht”, nënvizon ministrja e Shëndetësisë. 

Përtej shëndetësisë, ministrja Sala është shumë e vetëdijshme për sfidat dhe mundësitë në fushën e mirëqenies sociale.

Shqipëria po përgatitet për një hap historik: anëtarësimin në Bashkimin Europian në vitin 2029. “Këto katër vite janë një moment shumë historik për ne, për t’u përqendruar njëkohësisht si në shëndetësi ashtu edhe në mirëqenie sociale”, deklaron Sala ku një fokus kryesor është përafrimi ligjor, veçanërisht në fushën e mirëqenies sociale.

Kur pyetet posaçërisht për onkologjinë pediatrike, Sala shprehet se “kur them onkologji, kjo përfshin onkologjinë pediatrike dhe sëmundjet hematologjike malinje. Gjithçka.”

Brenda Rrjetit të ardhshëm Kombëtar të Kancerit, tre qendra kryesore do të funksionojnë nën ombrellën e Institutit Onkologjik në Tiranë, Hemato-onkologjia, Onkologjia pediatrike dhe Onkologjia e përgjithshme.

Integrimi i kërkimit shkencor në zemër të sistemit shëndetësor është një prej sfidave shprehet Sala dhe shtyllë kyçe e kësaj strategjie është AI dhe inovacioni i drejtuar nga të dhënat.

“Ne do të inkurajojmë shumë ‘spin-off’ të AI-së të vijnë në Shqipëri dhe të punojnë me ne, sepse do të krijojmë një dataset kombëtar që është mjaft specifik mesdhetar, për sa i përket stilit të jetesës dhe modeleve të sëmundjeve”, deklaron ministrja. 

Si një lidere globale në imazherinë onkologjike, Evis Sala pyetet shpesh për një shqetësim që shumë në këtë fushë e kanë në heshtje: A do t’i zëvendësojë AI radiologët?

Ajo përgjigjet pa hezitim: “Nëse do ta rimendoja veten sot, me AI-në që po merr përsipër disa detyra, mendoj se radiologu do të jetë më shumë si një dirigjent orkestre, që orkestron mjete të ndryshme të AI-së”. 

Ajo e hedh poshtë kategorikisht idenë se radiologjia si specialitet do të zhduket.

“Geoffrey Hinton e kishte gabim, dhe kjo është provuar, pavarësisht ndikimit të tij në nivel Nobeli dhe mendjes së tij brilante. AI nuk do ta zëvendësojë radiologun. Por me siguri do ta zëvendësojë radiologun që nuk përdor AI”, shprehet Sala.

Mesazhi i saj për brezin e ri është i qartë dhe shkon përtej imazherisë: “Nëse nuk di të përdorësh AI-në, nëse nuk e përdor AI-në, je i vjetëruar. Kjo vlen për onkologjinë dhe për çdo fushë tjetër”.

Sala e sheh AI-në si një forcë çliruese, jo si kërcënim. “Shumë detyra janë të mërzitshme dhe përsëritëse. Kush dëshiron të numërojë më nyjet pulmonare? Të gjitha këto do t’i bëjë AI, e integruar në sistemet tona”, vijon ajo.

Motivimi i saj në krye të Ministrisë së Shëndetësië është të përdorë gjithë përvojën e saj, gati 30 vjet në vende, sisteme shëndetësore dhe rrethana të ndryshme, për të bërë ndryshim në atdhe.

Nëse do të mbahet mend për diçka si ministre, ajo shpreson të jetë për tre fushat që ka zgjedhur si shtylla. “Nëse arrij të bëj ndryshim, bashkë me ekipin, në onkologji, AI digjitale dhe diagnostikë, atëherë do ta kem bërë mirë punën”, shprehet Sala.

Kur pyetet se çfarë do t’u thoshte të rinjve në fillim të karrierës, Sala rikthehet te temat që kanë formësuar jetën e saj: mentorët, lëvizshmëria, rezistenca dhe karakteri. “Duhet ta shihni botën. Ishte një hap i madh kur shkova për felloëship në Sloan Kettering, djali im ishte 11 vjeç. Kur bëra specializimin, ai ishte katër. Është e vështirë, sidomos me familje. Por shihni botën. Mos qëndroni në të njëjtin vend”, apelon ministrja Sala. 

Këshilla e saj është praktike dhe filozofike njëkohësisht: ndërto rezistencë; shko dhe shih si bëhen gjërat diku tjetër, si mirë ashtu edhe keq; dhe mëso nga ajo që nuk bëhet mirë, për të mos e përsëritur.

https://oncodaily.com/magazine/evis-sala-albania-minister-of-health-2025

The post Sala për “World Health Voices”: Tre shtylla reforme për të transformuar kujdesin shëndetësor appeared first on Agjencia Telegrafike Shqiptare.

Kupa e Kombeve të Afrikës po hyn në fazën vendimtare: nga Nigeria e Osimhenit te surprizat, me shumë cilësi dhe shumë “italianë” në Marok.

Ku mbetëm? Ah po, në 2023, kur Bregu i Fildishtë arriti të fitojë Kupën e Afrikës duke mposhtur Nigerinë, e cila u mbështet edhe te një super Haller. Ky turne shpesh ka dhuruar gola, spektakël dhe sidomos tifozëri folkorike, siç tregon tradita e mrekullueshme afrikane.

Ndeshjet zhvilloheshin në Bregun e Fildishtë, dhe surprizat nuk munguan: eliminime të Algjerisë, Ghanës dhe Tunizisë që në fazën e grupeve; Marokut të eliminuar në 1/8 nga surpriza Afrika e Jugut; dhe Egjipti i Salahut që u dorëzua në penallti ndaj Kongos, që arriti deri në gjysmëfinale.

Pas dy vitesh pritjeje, Kupa e Afrikës rikthehet. Nigeria, tre herë fituese dhe finaliste në edicionin e fundit, mbetet një nga favorite për trofeun final, pavarësisht vështirësive në kualifikimet për Botërorin e ardhshëm.

Ata kanë disa yje, kryesisht Lookman dhe Osimhen, por duhet të mbahet syri edhe te Chukwueze, që me Fulham po ngjitet drejt nivelit të Villarrealit. Një ekip me shije Serie A, duke përfshirë edhe Akinsanmiro të Pisës dhe Dele-Bashiru të Lazios.

Kombëtarja e Nigerisë

Senegali, një skuadër plot talent, nuk mund të ketë vetëm një Kupë Afrike në vitrinë. Që nga dhjetori 2024, Pape Thiaw mori vendin e Aliou Cisse, i cili u bë trajner i Libisë pas rezultateve të shkëlqyera me Senegal. Sadio Mane është emblemë, por nuk mungojnë protagonistët: eksperienca e Koulibaly në qendër të mbrojtjes, fiziku i Sarr dhe Gueye në mesfushë, dhe talenti sulmues i Nicolas Jackson dhe Ismaila Sarr.

Në fokus janë edhe talentet e rinj si Mamadou Sarr i Strasburgut (mbrojtës qendror, 2005) dhe xhevahiri i PSG-së Ibrahim Mbaye (2007).

Maroku është elita e futbollit afrikan. Ekipi i Walid Regragui është gati të përfitojë nga avantazhi i fushës. Disa vite më parë, Maroku nuk kishte fituar kurrë Kupën e Afrikës, por përmes punës së madhe që filloi kohë më parë, kombëtarja arriti të triumfojë në edicionet 2018, 2020 dhe 2024.

Pas rezultateve të alternuara, Federata Marokene investoi në infrastrukturë, zhvilloi talentet dhe krijoi alkiminë e duhur mes ekipit të të rinjve dhe kombëtares së madhe. Shtojini kësaj klasën e kampionëve si Hakimi dhe Brahim Diaz dhe loja bëhet interesante.

Bregu i Fildishtë kërkon përsëritje: Fae tregon qëndrueshmëri dhe shpejtësi

Sulmi i tyre mund të vërë në vështirësi çdo kundërshtar, edhe falë mbrojtjes solide të udhëhequr nga “italianët” Evan Ndicka dhe Odilon Kossounou.

Kombëtarja e Bregut të Fildishtë

Emerse Fae ka ndërtuar një skuadër kompakte që synon titullin e katërt pas atyre të 1992, 2015 dhe 2024.

Bregu i Fildishtë ka talent të shpërndarë në të gjithë fushën, veçanërisht Sebastien Haller, Nicolas Pepe dhe ish-lojtari i Atalantës, Amad Diallo i Manchester United.

Në mesfushë ka gjithashtu shumë cilësi, me Kessie dhe Fofana si shtylla kryesore të ekipit, pa harruar dy krahë të talentuar si Yan Diomande i Leipzig dhe Bazoumana Toure i Hoffenheim. Të mbrosh një titull është gjithmonë e vështirë, por ekipi i Fae ka treguar se me organizim dhe cilësi mund të arrish gjithçka.

Nga Angola në Gabon: Autsajderët e mundshëm të Kupës së Kombeve të Afrikës

Përveç favoritëve, janë edhe mundësitë e Angolës. Pas çerekfinaleve të 2023, angolanezët synojnë përmirësim dhe mbërrijnë në Marok me ambicie të mëdha. Ata u kualifikuan lehtë në Grupin F të kualifikimeve, por Pedro Goncalves, arkitekti i ngritjes së Angolës, u shkarkua.

Kombëtarja e Angolës

Në vend të tij erdhi Patrice Beaumelle, trajner francez me eksperiencë të madhe në Afrikë, duke përfshirë edhe Bregun e Fildishtë. Edhe këtu ka shumë “italianë” si Zito Luvumbo, M’Bala Nzola dhe Rui Modesto i Udineses.

Gjithashtu Gaboni i Aubameyang dhe Mario Lemina paraqet një ekip me talente individuale që mund të bëjnë diferencën në çdo moment. Kur Thierry Mouyouma u emërua trajner në 2023, pak kush e prisnin si zgjedhjen e duhur.

Dy vjet më vonë, skuadra e tij përballet me elitat e kontinentit dhe ka munguar me pak për t’u kualifikuar për Botërorin. Ata e vështiruan punën Bregut të Fildishtë në kualifikime, që përfundoi grupin me vetëm një pikë avantazh.

A do të jenë ata surpriza e këtij edicioni të Kupës së Afrikës?/Telegrafi/

TIRANË, 18 dhjetor/ATSH/ Kryeministri Edi Rama, tha se momenti kur Linda pranoi të ishte bashkëshortja e tij, është një prej më të rëndësishmëve të jetës së tij, publike dhe asaj private.

Në intervistën televizive për “Opinion”, Rama tha, se Linda është aty për të qenë plotësuese dhe për të vendosur gjithmonë me ekuilibër qenien e përbashkët që është burrë dhe grua.

“Më ka dhënë qetësi, më ka dhënë mundësinë që ta shoh veten vazhdimisht nga një këndvështrim tjetër. Më ka vendosur vazhdimisht përballë sfidës së të argumentuarit të gjërave në një mënyrë krejt ndryshe nga sa isha mësuar”, tha Rama.

Rama u ndal edhe në momentin e martesës, duke e cilësuar atë si më mbresëlënësin.

“Më mbresëlënësi është që unë u bëra burrë i martuar 24 karat. Nuk ishte hera e parë që martohesha, por ishte hera e parë që martohesha me dasëm, me miq, me shokë, me familje, me njerëz. Ishte mbresëlënëse ta shihja veten në atë pozicion pasi kisha ndërtuar një filozofi të tërë që nuk dua as martesë, as shtëpi. Se unë asnjëherë nuk kam pasur në periudhën më pas, asnjëherë shtëpinë time. Mjafton një shtëpi me qira, se shtëpia ime jam vetë. Këto të dyja më ranë në tokë si kolona filozofike”, pohoi Rama.

(Intervistë e datës 4 dhjetor 2025)

/e.i/r.e/a.f/

The post Rama: Martesa me Lindën, momenti më mbresëlënës i jetës sime appeared first on Agjencia Telegrafike Shqiptare.

TIRANË, 18 dhjetor/ATSH/ Kryeministri Edi Rama, në një intervistë për emisionin “Opinion”, rrëfeu edhe disa etapa të karrierës së tij politike, nga emërimi si ministër i Kulturës, deri tek propozimi për të kandiduar për kryebashkiak të Tiranës.

Rama tha se në tre-katër muajt e parë të detyrës si ministër, nuk flinte gjumë.

“Më dilte gjumi në orën dy të mëngjesit. S’flija më. Më dukej e gjitha një çmenduri. Përpiqesha gjithë ditën dhe pastaj më dukej çmenduri. Çfarë bëj unë këtu? Kur e sheh nga jashtë është tjetër gjë. Kur fillon ta bësh vetë, është komplet tjetër gjë”, tha Rama.

Lidhur me propozimin për të drejtuar bashkinë e Tiranës, Rama rrëfen se ishte një mik nga Italia, pedagog letërsie që e nxiti ta pranonte.

“M’u duk edhe ajo një tmerr. Dhe atë dilemë ma ka zgjidhur një mik italian. Në mëngjes gjeta një e-mail. Vetëm një pasazh nga Makiaveli, është një moment aty, që i bën një përshkrim të Italisë, jo epidemitë, jo plehrat, si të thuash, një pamje si me qenë Tirana dhe pasi ti e sheh këtë tmerr, ti nuk e pret atë që thotë: Çfarë dhurate të madhe mund të të sillte Zoti sesa mundësinë që duke pasur pushtet mbi këtë realitet, sa herë që të ndërhysh do të të duket një ndryshim i madh? Ajo më ktheu”, pohoi Rama.

(Intervistë e realizuar më 4 dhjetor 2024)

/e.i/a.f/r.e/

The post Rama: Si ministër nuk flija gjumë, kandidimi për Tiranën më dukej tmerr appeared first on Agjencia Telegrafike Shqiptare.

Kreu i Partisë së Lirisë, Ilir Meta, komenton zgjedhjen e Klodian Brahos në krye të SPAK. Në një intervistë për “Syri.net”, Meta ka thënë se nëse krijohet perceptimi se ai i “fotos” është i besuar e të tjerët “të dyshimtë”, por kjo cënon shumë besueshmërinë e SPAK. Z. Meta, java që u mbyll pati disa zhvillime kryesore sidomos zgjedhja e kreut të SPAK-ut dhe vendimi i Gjykatës Kushtetuese për…

Source

Kombëtarja e Kosovës ka kualitetin për t’i mposhtur të gjitha kundërshtarët e play-offit të marsit, ndërsa mund të kualifikohet për herë të parë në Kampionatin Botëror, kështu ka deklaruar mesfushori Vesel Demaku në intervistë ekskluzive për Telegrafin.

Demaku fatkeqësisht ishte mungesa e madhe e Kosovës për kualifikueset e Botërorit, pasi u lëndua para ndeshjes me Zvicrën kur përfaqësonte Altach, lëndim që e la jashtë fushës për plot 98 ditë.

Për herë të parë pas lëndimit, Demaku në një intervistë për Telegrafi deklaroi se është i lumtur që është rikthyer në fushën e gjelbër.

“Po si për çdo futbollist rikthimi pas lëndimit të gjatë është plot emocion sepse ne jetojmë për futboll. Procesi i shërimit ka kaluar shumë mirë, tani që dy javë kam filluar edhe të luaj nga 20–25 min dhe ndihem shumë mirë”.

“Në momentet e para ka një frustrim por megjithatë unë jam profesionist. Pasiguria nuk ka vend tek unë. Motivi ka qenë pasioni për futbollin, familja si dhe besimi”.

“Pas çdo lëndimi si çdo sportist për momentin është më rëndësi që të kthehesh sa më shumë minutazhë në lojë e të tjerat vijnë me rend”, deklaroi fillimisht ai.

Demaku pastaj komentoi edhe ndeshjet e Kosovës, ku ndër të tjera shtoi se ndjenja më e veçantë që ka përjetuar është debutimi në fanellën “dardane”, që e kompletoi në muajin mars.

“Në mars kam debutuar për Kosovën, ishte dhe do të mbetet ndjenja më e veçantë në jetën time, edhe për shkak të familjes sepse gjyshin e kam hero të Kosovës, kurse unë mbas emrin e tij me plot krenari. Për fat të keq u lëndova por me zemër kam qenë gjithmonë pranë kombëtares. Ndeshjet ishin fenomenale”.

I pyetur nëse e ka pritur këtë sukses të lojtarëve, mesfushori nënvizoi se nuk ka mbetur i befasuar, por më shumë i ka pëlqyer fitorja në udhëtim në Suedi.

“Po kam pritur sepse e njoh grupin e lojtarëve. Padyshim kundër Suedisë në Suedi”.

Kosova në gjysmëfinalen e play-offit do të përballet me Sllovakinë, kurse në rast fitores do të luajë me gjysmëfinalistin tjetër Turqi – Rumani në Prishtinë.

Pavarësisht se sfidat do të jenë të vështira, Demaku u shpreh i sigurt se Kosova do të kualifikohet në Botëror 2026, meqenëse ka kualitetin për t’i mposhtur të gjitha kundërshtarët.

“Deri në mars ka edhe pak kohë. Për momentin mundemi të mposhtim cilindo kundërshtarë por deri atëherë lutemi që të gjithë lojtarët të jenë shëndoshë dhe të jemi në formën e duhur”.

“Tifozëve të Kosovës ju dëshiroj çdo të mirë në jetë dhe së bashku i lutemi Zotit që në mars ëndrra të bëhet realitet. Mua personalisht në mars 2024 ëndrra mu ka bë realitet. Shpresoj dhe besoj që edhe në mars 2026 të përsëritet me kualifikim në Kupën e Botës”, përfundoi ai për Telegrafi.

Kujtojmë, përballja mes Kosovës dhe Sllovakisë zhvillohet më 26 mars, kurse nëse shkojmë në finale – në Prishtinë përballemi pesë ditë më vonë.

Përndryshe, në rast kualifikimit historik – Kosova do të jetë në të njëjtin grup me ShBA-në, Paraguain dhe Australinë./Telegrafi/

Hugo de Souza Nogueira, i njohur si Hugo Souza, është një nga portierët më të kërkuar të momentit në futbollin brazilian – dhe tashmë emri i tij figuron edhe në listën e Milanit si një alternativë e mundshme në rast largimi të Mike Maignan.

Historia e tij është një ngjitje e vërtetë: nga nisjet në futsalli, te debutimi me Brazilin dhe shpërthimi me fanellën e Corinthians.

Fillimet nga futsali te ngritja te Flamengo

Karriera e tij mes shtyllave ka nisur thuajse rastësisht. Si fëmijë, gjatë një turneu, u vendos në portë “sa për provë” – dhe aty filloi gjithçka. I lindur në Duque de Caxias pranë Rio de Janeiros, Hugo fillimisht luajti futsal për Vasco da Gama, më pas kaloi te Fluminense, derisa në vitin 2009 u bashkua me akademinë e Flamengos.

Në vitin 2018 firmosi kontratën e parë profesionale dhe dy vite më vonë debutoi kundër Palmeiras, ku u shpall menjëherë lojtari i ndeshjes. Në të njëjtin sezon erdhi edhe debutimi në Copa Libertadores me portë të paprekur ndaj Independiente del Valle.

Me Flamengon zhvilloi 71 ndeshje dhe fitoi gjithçka: 2 tituj të Serie A braziliane, 1 Libertadores, 1 Kupë të Brazilit dhe disa tituj shtetërorë.

Përvoja në Evropë dhe kthimi në Brazil

Në vitin 2023 Hugo u transferua në Portugali te Chaves, ku luajti 27 ndeshje. Më 29 mars 2024 shkroi historinë duke pritur tre penallti në një ndeshje të vetme kundër Benficës (kundër Di Marías dhe dy herë Arthur Cabral). Pas ndeshjes u shpreh me ironi: "Çfarë duhet të bëj që të më japin lojtarin e ndeshjes?… Unë prita tre penallti!"

Pas Portugalisë, në 2024 u kthye në Brazil dhe zgjodhi Corinthians.

- YouTube www.youtube.com

Sezoni i shpërthimit te Corinthians

Në kampionatin 2025 ka qenë titullar absolut: 26 ndeshje, 2340 minuta dhe 9 porta të parekura, duke u shndërruar në një nga portierët më të mirë të Brazilit. Ka qenë vendimtar edhe në triumfin në Kampionatin Paulista – me 6 porta të paprekura në 12 ndeshje.

Në çerekfinalen e Kupës së Brazilit ndaj Gremios priti një penallti vendimtare, ndërsa trajneri Ramón Díaz e vlerësoi: "Që në ditën e parë transmetoi besim te grupi".

Thirrja nga Ancelotti dhe debutimi me Brazilin

Në mars 2025 erdhi momenti i madh: Carlo Ancelotti e grumbulloi për herë të parë me Brazilin. Më 14 tetor ai debutoi si titullar kundër Japonisë – pavarësisht humbjes 3-2, ishte një hap historik, duke u bërë portieri i parë i Corinthians te Seleçao që nga viti 2017.

Ancelotti tha për të: "Nuk e thirra sepse pret penallti, por sepse është portier i mirë: ka personalitet, karakter dhe mbi të gjitha… mbron me duar, jo me këmbë".

Milani e ndjek nga afër – alternativa e Maignan

Me kontratë deri në 2028 dhe një vlerësim rreth 12 milionë euro, Hugo Souza është një nga emrat më të nxehtë të tregut. Milani, që ende nuk ka arritur marrëveshje për rinovimin e Maignan (skadon në 2026), e ka futur në listën e zëvendësuesve potencialë.

Në Brazil e quajnë “Neneca”, për reflekset dhe qetësinë e jashtëzakonshme. Me 8 penallti të pritura në karrierë, ka thyer edhe rekordin e Didas te Corinthians.

Pas sukseseve në Brazil dhe debutimit me kombëtaren, Hugo Souza sheh nga Evropa. Me përmasat, mentalitetin dhe vazhdimësinë e tij, lëvizja drejt një klubi të madh europian duket vetëm çështje kohe. /Telegrafi/

Në janar 2023, Ardian Koçi, atëherë drejtor i Parkut Kombëtar Divjakë-Karavasta, një nga zonat më të rëndësishme mjedisore në jug të Shqipërisë, dha një deklaratë 30-sekondësh për Zërin e Amerikës rreth turizmit dhe natyrës. Edhe pse foli në mënyrë të pakontestueshme për mikpritjen e turistëve dhe kujdesin ndaj natyrës, ai nuk kishte marrë leje për […]

The post Ardian Koçi: “Lufta më e madhe është me shtetin” appeared first on Reporter.al.

17-vjeçari kosovar, Enes Metaj po kryen prova te gjiganti zviceran FC Basel, pas performancave mbresëlënëse dhe punës së palodhur me trajnerë elitarë.

Talenti kosovar i FC Rilindja, 17-vjeçari Enes Metaj, këto ditë po qëndron në prova te gjiganti i futbollit zviceran, FC Basel. Ashtu siç kishte paralajmëruar më herët portali Telegrafi për talentin e tij të jashtëzakonshëm dhe interesimin e disa klubeve evropiane, duket se Metaj ka rënë në radarin e njërit prej klubeve me më shumë përvojë në Zvicër dhe në arenën ndërkombëtare - FC Basel.

Enes Metaj te FC Basel

Deri më tani, Enes Metaj ka treguar cilësi të një mesfushori inteligjent dhe tejet të talentuar në fushë. Ai është ftuar dy herë në radhët e Kombëtares U18 të Kosovës, ku ka dëshmuar se është një futbollist me të ardhme premtuese. Pas paraqitjeve të shkëlqyera gjatë sezonit me ekipin e KF Rilindja në grupmoshën U19, si dhe disa paraqitjeve me ekipin senior, Metaj jo vetëm që ka spikatur me cilësitë e tij teknike, por edhe me inteligjencën dhe karakterin e fortë sportiv, transmeton Telegrafi.

Përparimi i tij nuk është i rastësishëm. Enesi ka punuar rregullisht me ushtrime të specializuara, në të cilat kanë qenë të përfshirë trajnerë me përvojë të madhe si në aspektin teknik ashtu edhe në atë fizik. Ndër ta: trajneri kondicional prof. dr. Enver Tahiraj, i cili me një punë dhe përkushtim profesional është më meritori; ish-futbollisti i njohur teknik Isuf Sejdiu; dhe trajneri i mirënjohur teknik, Hivzi Ahmeti.

Kur shumëkush nuk besonte ende në potencialin e tij të plotë, Enesi nuk u dorëzua në asnjë moment. Në momentet vendimtare ai vendosi të ndryshojë klub, duke gjetur te FC Rilindja mbështetjen dhe vlerësimin që i duhej për të shpërthyer si talent.

Tani koha është në duart e tij. Me talentin, disiplinën dhe përkushtimin që ka treguar, e ardhmja duket se po i hap dyert drejt një karriere të madhe. Sakrifica dhe puna e tij e palodhur po shpërblehen, dhe provat te FC Basel mund të jenë vetëm fillimi i rrugës së tij drejt majave të futbollit elitar evropian.

/Telegrafi/

Malisheva po tregon se është një ekip që nuk dorëzohet lehtë. Pas disa javëve të para jo bindëse, skuadra ka gjetur stabilitet dhe identitet nën drejtimin e Elon Berishës. Një nga lojtarët që e ka ndier më shumë këtë ndryshim është mbrojtësi i majtë, Arlind Veliu, i cili po kontribon me gola dhe paraqitje të shkëlqyera.

Në një intervistë për Telegrafin, Veliu flet për formën e tij personale, rezultatet e deritanishme të Malishevës dhe objektivat që ka me klubin këtë sezon.

Pas 16 ndeshjeve të zhvilluara deri më tani, Malisheva renditet e katërta në tabelë me 25 pikë, vetëm katër më pak se lideri Ballkani që ka 29 sosh – jo keq për një skuadër që nuk dinte për fitore në tri xhirot e para të kampionatit.

“Është e vërtetë që fillimi i sezonit nuk ishte aq i mirë, mirёpo me kalimin e kohës arritëm ta gjejmë formën dhe ritmin e duhur, si dhe t’i përmirësojmë paraqitjet tona si ekip”, ka thënë fillimisht Veliu.

Nuk është e zakonshme për një mbrojtës krahu që të shënojë gola, por Veliu e bëri dy herë në ndeshjen ndaj Drenicës. Merita për këtë 24-vjeçari i atribuon edhe trajnerit Elon Berisha, për të cilin tha se ka një raport të mirë me të si ai dhe bashkëlojtarët dhe kjo ka sjellë frytet e saj me rezultate pozitive.

“Normalisht që jam shumë i kënaqur me paraqitjen time ndaj Drenicës, por mbi të gjitha jam më i kënaqur me fitoren e ekipit. Gjithashtu, jam i kënaqur edhe me performancat e deritanishme gjatë këtij sezoni”.

“Me trajnerin e ri kam një raport shumë të mirë profesional dhe personal, ashtu si edhe pjesa tjetër e ekipit. Këtë e dëshmon puna dhe rezultatet që kemi arritur deri tani, dhe shpresojmë të vazhdojmë në këtë mënyrë”.

Veliu tutje shtoi se objektivi kryesor i Malishevës këtë sezon është dalja në Evropë, duke përmendur gjithashtu edhe ekipet që ai i sheh si rivalët më të fortë të klubit në këtë drejtim.

“Objektivat e Malishevës janë rezultatet pozitive në çdo ndeshje. Ashtu si dy sezonet e fundit, kur kemi luftuar për një pozitë që na dërgon në garat evropiane, synojmë edhe këtë sezon”.

“Rival kryesor, përveç kampionit në fuqi Dritës, janë ekipet që po performojnë mirë këtë edicion si Prishtina, Ballkani dhe Dukagjini, por nuk përjashtojmë as ekipet e tjera, pasi çdo ndeshje ka rëndësi maksimale për ne”.

Xhiron e ardhshme Malisheva do të luajë në udhëtim te Llapi, kundërshtar të cilin nuk kanë arritur ta mposhtin në asnjë nga tri ndeshjet e fundit.

Veliu u shpreh tejet i motivuar për t’i dhënë fund kësaj serie negative dhe për të vazhduar ecurinë pozitive të rezultateve.

“Ndeshja kundër Llapit padyshim do të jetë shumë e rëndësishme dhe motivi është maksimal për të dhënë më të mirën tonë, për të marrë pikët e plota dhe për të vazhduar këtë ecuri pozitive të ndeshjeve të fundit”, përfundoi ai./Telegrafi/

Sulmuesi i ri nga Gjakova, Erjon Gashi, po kalon një formë të jashtëzakonshme te Rahoveci në Ligën e Dytë, ku po luan si huazim nga Vëllaznimi.

Në vetëm 7 ndeshje ka shënuar 13 gola, përfshirë tre het-trik spektakolarë, duke u kthyer në një nga futbollistët më të rrezikshëm të kampionatit.

Në një intervistë për Telegrafin, sulmuesi Gashi rrëfeu emocionet e tij për këtë sezon dhe formën që po kalon me klubin e Rahovecit.

"Sinqerisht, ndihem jashtëzakonisht mirë. Kjo është periudha ku po tregoj veten më së miri. Kam punuar shumë gjatë verës, fizikisht dhe mentalisht, dhe tash po shoh rezultatet. Me 13 gola në 7 ndeshje, përfshi tre het-trik, ndjej që jam në formën më të mirë të deritanishme. Jam i lumtur që po i ndihmoj ekipit dhe po e shpërblej besimin e trajnerit. Ndihem i lirë, kreativ dhe i uritur për gola çdo lojë", tha fillimisht sulmuesi i talentuar.

Vëllaznimi ka një talent premtues në sulm – Erjon Gashi gati për të shpërthyer në sezonin e ri

Sa i përket të ardhmes, Gashi është realist dhe i fokusuar, ndërsa edhe pse te Rahoveci po ndjehet shumë mirë, por mendjen e ka te Vëllaznimi.

"Në futboll gjithmonë them: dera duhet të jetë e hapur, por zemra ime e di kah synon. Rahoveci më ka dhënë mundësinë të rritem dhe unë po jap maksimumin për këtë fanellë. Megjithatë, Vëllaznimi është klubi i qytetit tim, aty e kam filluar rrugën dhe normal që ka një vend të veçantë për mua. Në fund të ditës, dua të marr vendimin që më çon më lart si futbollist. Prioriteti im është të zhvillohem dhe të jem aty ku mund të shpërthej edhe më shumë", deklaroi Gashi.

Synimi i tij për këtë sezon është i qartë, të kthehet në Ligën e Parë, pastaj të bëjë emër në futbollin tonë.

"Të vazhdoj me bujë, të tregoj nivel të lartë çdo ndeshje dhe të jem gati për hapin e madh – të imponoj veten në Ligën e Parë me fanellën e KF Vëllaznimit. Dua të dëshmoj se edhe pse jam 18 vjeç, kam karakterin, punën dhe mentalitetin për të qenë lider në fushë. Dua të mbyll sezonin me sa më shumë gola, të ndihmoj ekipin dhe të bëhem emër që përmendet në futbollin e Kosovës", përfundoi ai.

Fantastike: Talenti Erjon Gashi merr ftesë zyrtare për prova te Hajduk Spliti

Forma e shkëlqyer e Gashit po tërheq gjithnjë e më shumë vëmendjen e adhuruesve dhe skautëve, dhe nuk është çudi që së shpejti ekipet nga Liga e Parë dhe Superliga e Kosovës do ta kenë si cak kryesor.

Erjon Gashi po dëshmon se është një nga talentet më premtuese të brezit të tij dhe e ardhmja e tij në futbollin kosovar duket më shumë se premtuese. /Telegrafi/

-Pas fitores së PD ne zgjedhjet e ’92, një vit me vonë, lideri i opozitës, Fatos Nano u burgos dhe ekziston një narrativë që kjo u bë me lejen e SHBA-së?

Hill: Jo, aspak. Mund të them me siguri sepse isha këtu deri në verën e vitit 1993, dhe ju tregoj personalisht se kjo është 100% gënjeshtër. E kam fjalën, unë isha këtu. Dhe kurrë nuk kam dëgjuar për një rast në Europë, sigurisht jo, por askund, që ambasadori amerikan të thotë: ‘oh, vendoseni në burg.’ Nuk kam dëgjuar kurrë diçka të tillë. Dhe e di që është njëfarë legjende këtu, por thjesht nuk e pranoj që ka ndodhur ndonjëherë.

-Pra ju nuk autorizuat arrestimin e Nanos?

Hill: Jo, jo, nuk ka asgjë të bëjë me ne. Sigurisht që jo. Edhe pse pas largimit tim nga Shqipëria nuk mund të them nëse dikush ishte i përfshirë, por dyshoj. Me të vërtetë dyshoj. Mendoj se ishte e përshtatshme për disa njerëz të thonin: ‘oh, ai është në burg për shkak të amerikanëve,’ por kjo është më shumë një deklaratë anti-amerikane sesa diçka tjetër./kb

Kjo është historia e Lando Norris – një histori që dikur shihej me skepticizëm, por sot lexohet si kapitulli i ri i një kampioni të madh.

Kur Lando Norris (Bristol, 1999) u shfaq në programin e të rinjve të McLaren në vitin 2018, njerëzit flisnin për të si “djali i një multimilioneri”. Babai i tij, Adam Norris, u pasurua duke ndërtuar kompaninë Horatio Investments, të cilën e shiti për 220 milionë funte. Në vitin 2023, pasuria e tij arriti 200 milionë funte, duke e renditur mes më të pasurve në Mbretërinë e Bashkuar.

Shumë e përdorën këtë fakt si kritikë, sikur pasuria e familjes ishte arsyeja pse Lando u ngjit drejt Formula 1. E vërteta është se paratë mund të hapin dyer… por talenti është ai që të mban brenda.

Dhe Norris e tregoi talentin shumë herët: kampion Evrope në karting (2013), kampion bote (2014), fitues i F4 britanike (2016) dhe kampion i FIA F3 Europiane në 2017.

Për disa shkallë të para në karrierë, financat ndihmojnë, por paratë nuk të bëjnë kampion – dhe këtë e ka provuar edhe Lance Stroll. Lando vetë e ka thënë me shaka: “Babai i Stroll është më i pasur se im’”.

Në F2, aty ku talenti dhe presioni vihen në peshore, Norris shkëlqeu dhe humbi titullin vetëm në luftën e fundit kundër George Russell, në një nga sezonet më të forta që mbahet mend.

Fillimet te McLaren dhe ‘kafet për Alonson’

Në vitin 2018, McLaren e solli si pilot rezervë pranë Fernando Alonsos dhe Stoffel Vandoorne. Ishte vetëm 18 vjeç, i turpshëm dhe i ndrojtur, sa duhej lutur që të dilte në fotografi zyrtare. Shpesh shihej duke i çuar një kafe Alonsos para seancave – jo si shërbim, por si gjest respekti ndaj idhullit të tij.

Lando mësonte çdo detaj nga Alonso: qëndrimin, raportimet teknike, komunikimin me inxhinierët. Zak Brown, i cili më vonë do të bëhej arkitekti i rilindjes së McLarenit, ishte menaxheri personal i Norris që në atë kohë.

- YouTube www.youtube.com

“Bromanca” me Carlos Sainz dhe ngritja e McLaren

Kur Alonso u largua dhe më 2019, Norris u bashkua me Carlos Sainz si pilot zyrtar, dyshja krijoi menjëherë një miqësi të fortë. Ditët e simulimit u kthyen në legjenda, plot gara virtuale, humor dhe rivalitet miqësor.

Në pistë, Sainz ishte më i fortë në dy vitet e para (2019 dhe 2020), por Norris tregonte atë shpejtësinë e pastër në një xhiro – një cilësi që e kanë vetëm pilotët e lindur. Sainz mori podin e tij të parë në vitin 2019, ndërsa Norris duhej të priste 2020, në një Red Bull Ring të zbrazur nga pandemia, për të festuar trofeun e parë.

Më pas, Ferrari e mori Sainz, ndërsa Norris vendosi të qëndrojë. Dhe aty filloi ngritja e tij. Fitore në Miami, rritje e McLarenit nën drejtimin e Stellas dhe një makinë që sezonin 2024-2025 u kthye në makinerinë më të mirë.

Dyshimet, krizat dhe kthesa e madhe

Norris ka treguar shpesh se periudha 2019–2020 e dëmtoi emocionalisht: “Nuk e dija si të përballesha me presionin. E mbaja gjithçka brenda dhe humba vetëbesimin. Pyesja veten nëse isha i mirë mjaftueshëm për F1”.

Por pikërisht nga ato dy vite ai doli më i fortë. Dhe këtë sezon, me shtatë fitore, dominim në disa gara dhe rikthim të jashtëzakonshëm pas një periudhe të vështirë, Lando Norris u bë kampion bote i F1.

Një kampion që vazhdon të qeshë, që nuk bie në provokime, që luftoi me Verstappenin me dinjitet – siç pak të tjerë kanë arritur – dhe që sot hyn në historinë e britanikëve të mëdhenj të këtij sporti.

Ky është Lando Norris: nga “djali i pasur me një vend në zonën e ekipeve”… te “piloti që fitoi botën me talent, punë dhe buzëqeshje”. /Telegrafi/

Me 31 pikë dhe në krye të Ligue 1, Lens po përjeton një periudhë shkëlqimi që pak kush e kishte parashikuar, dhe një pjesë e madhe e këtij momentumi mban emrin e dikur talentit të madh, sot veterani, Florian Thauvin.

Një start sezoni i jashtëzakonshëm, me 31 pikë në 14 ndeshje, ka ardhur në një kampionat ku PSG-ja dhe Marseille vazhdojnë të ndërtojnë një histori të re të paparashikueshmërisë. Lens po luan futboll të fortë, fiton rregullisht dhe guxon të ëndërrojë, sepse krahas përvojës së Florian Thauvin, nga akademia po shpërthen edhe një talent i ri si Rayan Fofana, i lindur në vitin 2006 dhe rritur brenda sistemit të klubit.

Monaco, Marseille dhe Lille e kanë ndjerë në lëkurë këtë fuqi të re të "Les Artésiens".

Rruga e gjatë drejt majave

Rruga deri këtu, megjithatë, nuk ka filluar këtë sezon. Lens prej vitesh ka investuar me durim për t’u ngjitur në majat e futbollit francez. Pas rikthimit në Ligue 1, objektivi i parë ishte mbijetesa, por shumë shpejt klubi u shndërrua në një skuadër që synonte garat evropiane.

Ky hap u arrit në sezonin 2023–24, me pjesëmarrjen në Ligën e Kampionëve dhe më pas në Ligën e Evropës. Sezonin e kaluar përfunduan në vendin e tetë, një pozicion që i dha klubit bindjen se duhej një trajner me filozofi më të qartë, dhe kështu drejtimi iu besua Pierre Sage, i cili vite më parë kishte marrë përkohësisht Lyonin pa pasur as licencë trajneri.

Sot, ai është një nga arkitektët e këtij projekti: 10 fitore, një barazim dhe vetëm 3 humbje, 24 gola të shënuar dhe 12 të pësuar. Një bilanc që flet vetë.

Florian Thauvin, lideri i padiskutueshëm

Në qendër të këtij projekti qëndron Florian Thauvin, lojtari që ka marrë përsipër rolin e liderit në fushë. Golat, asistet dhe ndikimi i tij në lojë e bëjnë një figurë të pazëvendësueshme për Pierre Sage. Megjithatë, Lens nuk është një skuadër e varur nga një individ.

Përkundrazi, forca e tyre është kolektivi: Odsonne Edouard dhe Wesley Said me nga 5 gola secili, Seko Fofana dhe Jonathan Clauss me ndikim konstant në mesfushë, dhe një grup që funksionon si një mekanizëm i vetëm.

Këto rezultate janë edhe meritë e punës së Drejtorit Sportiv Jean-Louis Leca, i cili ka vazhduar me mjeshtëri punën e nisur nga Diego Lopez, sot tek Genoa.

Modeli modern i Lens - shitje të majme, blerje të lira

Modeli i Lens është ndërtuar mbi themele moderne: skauting i sofistikuar, menaxhim racional dhe qartësi afatgjatë. Klubi ka realizuar shitje të rëndësishme, me Khusanov që u largua për 40 milionë euro drejt Manchester Cityt, Kevin Danso te Tottenham, Neil El Aynaoui te Roma dhe Ibrahima Diouf te Inter.

Në total rreth 90 milionë euro të mbledhura, dhe vetëm gjysma e tyre e riinvestuar për të ndërtuar një skuadër që sot udhëheq tabelën e Ligue 1. E gjithë kjo ndodh në një kampionat ku PSG-ja dominon financiarisht dhe teknikisht, prandaj ajo që po ndërton Lens është një kryevepër futbollistike.

Tre blerjet kryesore të verës – Ibrahim Baidoo nga Salzburgu, Cheick Doucouré Sangaré nga Rapid Vienna dhe Odsonne Edouard nga Crystal Palace – po i japin dimensionin që skuadra kishte nevojë. Kjo është pjesë e filozofisë së klubit që funksionon në mënyrë moderne: të gjejë talent, ta zhvillojë dhe ta përdorë si kapital sportiv ose ekonomik.

Joseph Oughourilian dhe vizioni afatgjatë

Në këtë projekt nuk mund të lihet pa përmendur Joseph Oughourilian, sipërmarrësi francez me prejardhje libano-armene, drejtuesi që ka mbajtur gjallë klubin ekonomikisht dhe sportivisht. Që prej vitit 2016, kur bleu klubin në një moment delikat, ai ka sjellë stabilitet financiar dhe vizion të qartë.

Përveç Lens, ai zotëron edhe Millonarios dhe Padovën, klub të cilin e ngriti nga Lega Pro në Serie B dhe fitoi Superkupën C. Këtë vit, nën drejtimin e tij, Lens bleu edhe stadiumin historik Bollaert-Delelis për 27 milionë euro, një shenjë e qartë e ambicieve afatgjata.

Kombinimi i menaxhimit modern, skautingut të avancuar, shitjeve të suksesshme, rikthimit të investimeve në ekip dhe zgjedhjes së trajnerit të duhur ka krijuar një rrugë të pandalshme drejt majës. /Telegrafi/

Historia e golashënuesit të dytë më të mirë në Ligën Premier do t’ju habisë: ja kush është Igor Thiago, sulmuesi i Brentfordit.

11 gola në 13 ndeshje: një ish–punëtor që bënte shpërndarjen e porosive në një supermarket, por kishte ditë që punonte edhe si murator në ndërtimtari, sot ai renditet ndër finalizuesit më të frikshëm në elitën e futbollit anglez.

Ky është rrugëtimi i Igor Thiagos, qendërsulmues i lindur në vitin 2001, një histori e vërtetë rikthimi, sakrifice dhe vështirësish, që e ka çuar të befasojë botën e futbollit në nivelin më të lartë.

Mbase tingëllon e pabesueshme, por deri në moshën 18 vjeçare ai nuk kishte shkelur kurrë në një akademi profesioniste.

Luante për ekipin e tij lokal ndërsa paralelisht punonte në një supermarket për të ndihmuar familjen. Humbja e babait, kur Igor ishte vetëm 14 vjeç, i detyroi shumë sakrifica dhe e shtyu të mbante përgjegjësi të parakohshme.

Pastaj erdhi momenti i kthesës: Cruzeiro e vërejti në vitin 2019, pikërisht kur Igor ishte një hap larg dorëzimit dhe heqjes dorë nga ëndrra e tij. Aty u dallua për fuqinë fizike, për instinktin e golit dhe aftësitë e tij natyrore si përfundues i aksionit.

Në vitin 2022 niset drejt Europës: fillimisht te Ludogorets, më pas te Club Brugge, e së fundmi te Brentford, aty ku shpërtheu plotësisht.

Sot, në renditjen e golashënuesve të Ligës Premier, ai është i dyti – i tejkaluar vetëm nga Erling Haaland.

Rikthimi i tij sapo ka filluar. Dhe historia e Igor Thiagos është prova e gjallë se ëndrrat nuk shuhen kurrë, nëse ke forcën t’i ndjekësh deri në fund. /Telegrafi/

Arbnor Muja është një nga futbollistët shqiptarë që ka lënë gjurmë në futbollin belg. Vetëm një vit pas transferimit nga Drita te Antwerp, sulmuesi mitrovicas arriti të fitonte titullin dhe Kupën e Belgjikës, si dhe të luante në fazën e grupeve të Ligës së Kampionëve.

Pas një periudhe prej një viti e gjysmë në Superligën turke me Samsunsporin, Muja u rikthye në Belgjikë në fund të afatit kalimtar të verës, duke iu bashkuar Sint-Truiden, dhe rikthimi i tij ka rezultuar shumë pozitiv.

Në 9 ndeshje me STVV ai ka shënuar dy gola vendimtarë dhe ka rifituar vendin e tij në skenën belge.

Në një intervistë për Telegrafin, ylli shqiptar flet për formën e tij aktuale, objektivat personale dhe ato me klubin, largimin nga Turqia, por edhe për Kombëtaren e Shqipërisë.

27-vjeçari fillimisht tregoi pse mori vendimin për t'u rikthyer në elitën e futbollit belg.

"Vendimi ishte i lehtë edhe sepse ndjeva që ishte momenti i duhur për një hap të tillë. Belgjika është një ambient ku ndihem i vlerësuar, e njoh mirë stilin e lojës dhe kam bindjen që këtu mund të tregoj potencialin tim maksimal", tha fillimisht Muja për Telegrafin.

Muja e vlerëson shumë aventurën në futbollin turk, ku Samsunspor falë golit të tij në xhiron e fundit arriti të shkoj në Ligën e Konferencës, për herë të parë në histori të klubit.

"E vlerësoj shumë aventurën time të kaluar, sepse sezonin e shkuar shkruam histori duke u kualifikuar në Ligën e Konferencës. Për mua ishte një moment i paharrueshëm edhe goli vendimtar me Samsunsporin, i cili e dërgoi klubin në garat evropiane. Jam shumë i kënaqur me ato 18 muaj të kaluara në Turqi", tha Muja.

Duke folur për statusin e tij aktual dhe të ardhmen, Muja tha se ndihet i lumtur në Belgjikë.

"Aktualisht jam i huazuar te STVV, ndërsa mbetem ende lojtar i Samsunsporit. U riktheva në Belgjikë për shkak të stilit të futbollit, i cili më përshtatet dhe më ndihmon të rigjej veten. Futbolli turk më ka pëlqyer shumë, sidomos pasioni që ekziston atje, dhe natyrisht mundësia për t’u rikthyer tek Samsunspori gjithmonë ekziston. Por ndonjëherë një lojtar përshtatet më mirë në kampionate të tjera", vazhdoi tutje sulmuesi mitrovicas.

Arbnor Muja pranë rikthimit në Belgjikë, ka kërkuar largimin nga Samsunspor telegrafi.com

Sulmuesi shqiptar vlerësoi edhe ambientin te Sint-Truiden dhe gjendjen e tij aktuale. "Në Sint-Truiden ndihem shumë mirë. Kemi një ekip të ri dhe cilësor, po performojmë mirë si grup dhe kam përshtypjen që edhe unë kam gjetur veten përsëri".

Ai foli edhe për objektivat e tij personale dhe të ekipit për pjesën e mbetur të sezonit.

"Objektivi im personal është të rikthej plotësisht formën time, dhe besoj se jam në rrugën e duhur. Së bashku me ekipin, synojmë të arrijmë Play-Off, të luftojmë për pozitat që të çojnë në Evropë dhe pse jo, të shkojmë sa më larg edhe në Kupën e Belgjikës".

Muja komentoi edhe çështjen e rikthimit në Kombëtaren e Shqipërisë, duke u shprehur se ajo varet nga paraqitjet e tij.

"Sa i përket Kombëtares, gjithçka varet nga paraqitjet e mia. Mendoj se jam në drejtimin e duhur dhe shpresoj të jem pjesë e grumbullimeve të ardhshme", u shpreh Muja.

Në fund, ai dha mendimin e tij për sfidën e radhës të kuqezinjve ndaj Polonisë në Play-Off për kualifikim në Kupën e Botës.

2023/09/Arbnor-Muja-1.jpg telegrafi.com

"Sa për ndeshjen ndaj Polonisë, na pret një përballje shumë e vështirë, duke marrë parasysh forcën e tyre dhe faktin që luajmë në terrenin e tyre. Megjithatë, shanset ekzistojnë gjithmonë. Pres një luftë të madhe dhe shumë dëshirë nga ekipi ynë kombëtar— dhe besoj se mund ta marrim një fitore të madhe për të vazhduar ëndrrën për Kampionatin Botërorë", përfundoi Muja. /Telegrafi/

Historia e vëllezërve Xhekaj, që janë kthyer në hit në NHL, kampionatin elitar të hokejit në Amerikë dhe Kanada, nuk ka qenë me rrugë të hapur. Ecuria e tyre deri në këto nivele nuk ka qenë e lehtë dhe familja me baba shqiptar ka vuajtur dhe punuar shumë.

Është një histori që nuk flet vetëm për suksesin e dy djemve që arritën të luajnë së bashku për një nga klubet më ikonike në hokej, Montreal Canadiens.

Vëllezërit Xhekaj sjellin me vete jo vetëm talentin e tyre, por edhe trashëgiminë e tyre familjare, punën dhe karakterin nga sfidat e jetës.

Për të arritur në ligën më të lartë, NHL, duhet më shumë se një goditje e mirë apo një sulm i shpejtë. Kërkohet qëndrueshmëri, mentalitet beteje dhe një gatishmëri për t'u dhënë gjithçka për ekipin – duke përfshirë ndonjëherë edhe atë aspektin primitiv dhe të diskutueshëm të lojës: luftën fytyrë për fytyrë.

Një fillim i vështirë dhe një ëndërr për të ardhmen

Simona dhe Jack Xhekaj nuk e kanë pasur jetën të lehtë. Në vitet '90, ata dy emigruan në Kanadë, duke kërkuar një shkëndijë shprese dhe mundësi të reja. Simona është çeke dhe erdhi nga Republika Çeke, ndërsa Jack u largua nga Kosova në kohë të vështira. Takimi i tyre ishte në Toronto, ku fillimisht jetuan edhe në një ndërtesë të Shpëtimit të Ushtrisë (Salvation Army), ishte fillimi i një aventure të re.

Më pas, ata vendosën në Hamilton, Ontario, ku u martuan dhe filluan të ndërtojnë familjen e tyre – një familje që do të bëhej me katër fëmijë: Arbërin, Florianin, dhe dy vajzat, Sophia dhe Dominika.

Puna e palodhur ishte pjesë e përditshmërisë së tyre. Simona punoi dhe u bë supervisor në garazhin e Costcos në Hamilton, ndërsa Jack punon si saldues në National Steel Car, duke ndërtuar vagonë trenash. Jetët e tyre ishin një testament i sakrificës dhe punës së vështirë, me qëllimin e vetëm për t'u ofruar fëmijëve të tyre mundësi që ata vetë nuk i kishin pasur.

Rritja e djemve në akull dhe fillimet e para

Në këtë mjedis, u rritën dy djem me një pasion të përbashkët: hokejin. Që nga fëmijëria, Arbëri dhe Floriani kalonin orë të tëra në akull. Simona, e cila vetë kishte luajtur hokej, i shoqëronte djemtë në liqenet e ngrirë të Hamiltonit.

"Kur ishin të vegjël, ne shkonim në pellgje gjatë gjithë kohës. Unë bija në akull... Kisha këpucët e bardha për femra dhe pastaj thashë: 'Eh, mjaft'. Ata kishin ato gjërat në pjesën e përparme dhe do ta vrisja veten me to, kështu që bleva këpucë akulli për meshkuj dhe luaja me ta".

Kujtimet janë të ëmbla, por të përziera me vështirësitë ekonomike. Në një foto të famshme nga fëmijëria, Floriani vishte një kapelë të Toronto Maple Leafs.

"Dikush na e dha si dhuratë. Ne nuk kishim para për të blerë gjëra të tilla. Pra, kur dikush na jepte diçka, ajo ishte e veçantë... Unë nuk mendoj se ai donte ta vishte dhe mendoj se unë isha ajo që e detyrova. Ata gjithmonë thoshin: 'Mama, a mund të na blini këtë?' Dhe unë thosha: 'Jo, ne nuk kemi para'", tregon Simona.

Rruga e vështirë drejt ëndrrës së NHL

Rruga drejt hokejit profesional ishte e shtrenjtë dhe e vështirë për familjen Xhekaj. Çdo sezon, çdo pajisje, çdo udhëtim për në turne përfaqësonte një sfidë financiare.

Prindërit i dedikuan jetën e tyre për të mbështetur ëndrrat e djemve. Sakrificat e tyre nuk kaluan pa u vënë re nga djemtë. Arbëri, duke folur për prindërit e tij, tha me ndjenjë: "Ata erdhën në Kanada dhe kishin një qëllim: të krijonin një familje dhe t'u jepnin familjes gjithçka kishin. Çdo cent që fituan, çdo udhëtim me makinë, para për benzinë, ne nuk mund të përballonim asgjë kur ishim fëmijë dhe ata disi na kaluan nëpër të gjitha. Ne u detyrohemi botën. E gjithë kjo është për ata".

Puna dhe angazhimi dhanë frytet e veta. Të dy luajtën në ligën junior OHL (Ontario Hockey League), ku filluan të shquheshin jo vetëm për aftësitë e tyre të lojës, por edhe për fizikun e tyre të fortë dhe gatishmërinë për të mbrojtur bashkëlojtarët – një aspekt i lojës që do të bëhej një shenjë e tyre e veçantë.

Suksesi i Arbërit dhe ardhja e Florianit në Montreal

Arbëri, me fizikun e tij imponues (1.93 m, 100 kg), e bëri hapin e parë në NHL me Montreal Canadiens, duke fituar zemrat e tifozëve jo vetëm për përballjet e tij të forta, por edhe për përpikmërinë në lojë.

Më pas, erdhi radha e vëllait të vogël, Floriani. Debutimi i Florianit në NHL, më 22 nëntor 2025, kundër rivalëve të madh, Toronto Maple Leafs, ishte një moment historik për familjen.

Dhe nuk mund të kishte fillim më dramatik: Floriani u përlesh me Dakota Mermis të Leafs në periudhën e tretë.

Reaksioni i një nëne: Krenaria e përzier me ankthin

Ndërsa 21,000 tifozë në Bell Centre bërtisnin me entuziazëm, një person në tribuna po jetonte një emocion krejtësisht të ndryshëm: nëna e tyre, Simona.

Kamera e televizionit e kap atë duke vënë duart në fytyrë, me një shprehje të dhimbur dhe të shqetësuar.

- YouTube www.youtube.com

"Zemra ime fundoset kur luftojnë. E urrej" thotë ajo me zë që dridhet pak.

Ndërsa Simona vuajti në heshtje, babai i djemve, Jack, tregoi një reagim më tradicional për një tifoz hokeji: krenari dhe emocion i plotë. Arbër tregon që babai i tyre "do të shikojë djemtë e tij duke luftuar", ndërsa Simona "ka mësuar ta kuptojë se është pjesë e lojës dhe pjesë e punës së tij".

Një moment historik për familjen dhe për Canadiens

Kur të dy djemtë dolën në akull së bashku për herë të parë, për prindërit ishte një moment kaq i madh sa që ishte e vështirë të përqendroheshin.

Arbër dhe Florian Xhekaj janë tashmë pjesë e historisë së Montreal Canadiens, duke u bërë një nga kombinimet e rralla të vëllezërve që kanë luajtur për klubin, duke ndjekur gjurmët e tanishëm si Kostitsyn apo të legjendave si Maurice dhe Henri Richard.

Por përpara se të jenë "mace të egra" në akull, ata janë fëmijët e Simona dhe Jack Xhekaj, dy emigrantësh shqiptarë që me punë të palodhur dhe dashuri të pafund ndërtuan një themel të fortë për suksesin e djemve të tyre. /Telegrafi/

Mesfushori 20-vjeçar i Dukagjinit, Dardan Morina, po përjeton sezonin e tij më të fortë, duke shpërthyer me gola, asistime dhe paraqitje të pjekura që ia kanë hapur dyert e Kombëtares së Kosovës U21. Me vetëbesim, punë të palodhur dhe ritmin në rritje të skuadrës, talenti i klinasve po konfirmohet si një nga emrat më të rëndësishëm të Superligën e Kosovës. Statistikat e tij flasin vetë: 3 gola, 2 asistime në 14 paraqitje këtë sezon – plus 3 ndeshje të luajtura me Kosovën U21.

Dardan Morina po shkëlqen në Superligën e Kosovës dhe ka fituar vëmendje të madhe falë formës së tij mbresëlënëse me fanellën e Dukagjinit.

Mesfushori 20-vjeçar po e shijon sezonin më të plotë në karrierën e tij të re, duke kontribuar me 3 gola, 2 asistime dhe duke qenë pjesë e pandashme e 14 ndeshjeve të ekipit nga Klina. Rritja e tij e vazhdueshme dhe ndikimi në lojë kanë bërë që Morina të shfaqet si një nga talentet më premtues të kampionatit.

Formën e mirë në klub, ai e ka transferuar edhe në arenën ndërkombëtare, ku tashmë ka debutuar dhe ka zhvilluar tri ndeshje me Kombëtaren e Kosovës U21.

I emocionuar dhe krenar për rrugëtimin e tij, Morina në një intervistë për Telegrafin ka theksuar se puna e palodhur, besimi në aftësitë e tij dhe mbështetja në Dukagjin e kanë shtyrë drejt këtij niveli.

“Fillimisht, jam shumë i lumtur që jam pjesë e Dukagjinit. Kemi pasur një fillim shumë të mirë, falë punës që kemi bërë, dhe kjo po shihet në çdo ndeshje”, ka thënë fillimisht Morina për Telegrafin.

“Gjithmonë kam besuar në aftësitë e mia, kam punuar shumë dhe e dija që një ditë kjo do të shpërblehej”.

Morina duke festuar golin e fitores ndaj Llapit

Morina thotë se grumbullimi me Kosovën ka qenë një ëndërr e kahershme dhe një motiv shtesë për t’u përmirësuar çdo ditë.

“Grumbullimi me Kombëtaren është një ndjenjë shumë e mirë, dhe besoj që çdo futbollist ëndërron të luajë një ditë për Kombëtaren, ashtu siç ëndërroja edhe unë. Ka qenë një motiv shtesë për të punuar më shumë dhe për të ngritur cilësitë e mia si lojtar”.

Morina me numër 17 te Kosova U21

“Me punën që po bëjmë, besoj se kemi dëshmuar që jemi një skuadër e fortë për çdo kundërshtar, dhe shpresoj të vazhdojmë me këtë ritëm dhe të jemi sa më lart në tabelë”, përfundoi mesfushori 20-vjeçar.

Ndryshe, Morina po vlerësohet shumë nga njohësit e futbollit në Kosovës dhe në vitin 2026 mund ta bëjë hapin e madh në karrierë me një transferim jashtë Kosovës. /Telegrafi/