Ai nuk deshi ose nuk ishte në gjendje, të konfirmonte se fabrikat e pasurimit të uraniumit të Iranit “ishin fshirë nga faqja e Tokës” siç tha Presidenti Donald Trump. Megjithatë Dan Caine, kryetari i Shtabit të Përbashkët të Ushtrisë së SHBA, mezi priste të theksonte në një konferencë shtypi të rrallë, të mbushur me njerëz dhe gjithçka tjetër përveçse të qetë, se sa efektiv kishte qenë sulmi i së dielës në mëngjes që çoi Shtetet e Bashkuara të bombardonin Iranin për herë të parë.
“Të gjitha bombat që ne lëshuam shkuan aty ku duhej të shkonin” – tha ai.
Caine kishte në krah shefin e Pentagonit Pete Hegseth. Ishte ai që sulmoi median, veçanërisht CNN dhe New York Times, si “fajtorë” për publikimin e një analize fillestare nga inteligjenca amerikane, sipas së cilës sulmi amerikan kishte ngadalësuar (“me javë ose muaj”), por jo eliminuar, programin bërthamor të Iranit.
Caine u ngarkua me detyrën e shpjegimit të operacionit jashtëzakonisht kompleks që sipas tij kulmuan pas “15 viteve planifikim”.
“Në vitin 2009, një oficer nga Agjencia e Reduktimit të Kërcënimeve të Mbrojtjes u dërgua me mision në një vend sekret për t’u informuar mbi diçka që po ndodhte në Iran” – tha ai duke shtuar se ajo që pasoi ishte një periudhë shumë e gjatë përgatitjesh sekrete.
“Njerëzit që e dinin nuk mund të flisnin as me gratë e tyre, familjet e tyre, me askënd”, – tha gjenerali. Me kalimin e kohës, tha ai, “Departamenti i Mbrojtjes kishte shumë njerëz që punonin në këtë program, duke bërë modele dhe simulime që na çuan në të qenit, në heshtje dhe fshehurazi, përdoruesi më i madh i orëve të superkompjuterit në Shtetet e Bashkuara të Amerikës”– tha ai.
Caine ilustroi nivelin e njohurive që ushtria amerikane kishte rreth Fordow, zemrës së programit bërthamor iranian: një vend pasurimi që strehon centrifugat midis 90 dhe 100 metrave nën tokë, në zemër të një mali.
“Nuk krijohet një vend si ky nëse ke një program paqësor”, – tha Caine. Para se të shpjegonte se si armët e përdorura në sulm, bombat GBU 57 që peshojnë mbi 13 tonë që mund të depërtojnë në shtresa betoni për dhjetëra metra para se të shpërthejnë ishin “projektuar, planifikuar dhe lëshuar” për të arritur objektivin e tyre.
“Një bombë ka tre efekte që shkaktojnë dëme: vala e goditjes, fragmentimi dhe presioni i tepërt. Në këtë rast, pjesa më e madhe e dëmit u shkaktua nga një përzierje”. Sipas Caine, 6 bomba “shkatërruese bunkerësh” u hodhën në Fordow për secilën nga hapjet e ventilimit: dhe të gjitha “shkuan pikërisht aty ku duhej të shkonin”. Dy “super bomba” të tjera u hodhën në vendin e Natanz.
“Irani, i vetëdijshëm për sulmin, u përpoq të mbulonte boshtet e ventilimit me beton. Nuk do të ndaj dimensionet e sakta të kapakut të betonit, por duhet ta dini se ne e dinim se çfarë ishin ato”.
Caine e përshkroi operacionin e quajtur “Çekani i Mesnatës”, si “kulminacionin e 15 viteve të punës së jashtëzakonshme” dhe citoi se pilotët e bombarduesve të përfshirë në sulme duke e përshkruar shkëndijën pas hedhjes së bombës si “shpërthimin më të ndritshëm që kishin parë ndonjëherë”.
Duke iu përgjigjur një pyetjeje nëse i ishte bërë presion për të dhënë një vlerësim tepër pozitiv të sulmit, ai e mohoi me vendosmëri atë: “Jo, nuk më është bërë presion dhe jo, nuk do ta bëja” – tha ai. ©LAPSI.al
The post Flet gjenerali amerikan: Fabrikat e Iranit i goditëm me 6 bomba 13-tonëshe appeared first on Lapsi.al.
Login
