Kryevepra baroke, e vendosur në një shesh publik, do të mbetet e shikueshme nga distanca falas, por qasja më e afërt do të jetë ekskluzivisht për mbajtësit e biletave. “Nga 1 shkurti po prezantojmë një biletë me pagesë për gjashtë vende” në kryeqytetin italian, përfshirë Shatërvanin e Trevit, tha kryebashkiaku Roberto Gualtieri në një konferencë […]

The post Pse u mor vendimi që Roma t’u kërkojë pagesë turistëve për t’iu afruar Fontana di Trevit? appeared first on BoldNews.al.

Në emisionin “Të gjitha Rrugët të çojnë në Romë”, Mauro Borghi sipërmarrës italian në Elbasan i martuar me një shqiptaren Brunilda Isufi, rrëfen se arriti të përshtatej të Shqipëri.

I martuar me shqiptaren Brunilda Isufi nga Elbasani ai shprehet në fillim ka pasur disa paragjykime, por më pas duke jetuar nisi ta adhurojë Shqipërinë.

“Një vend me klimë të mirë, natyrë, respekt, njerëz që e duan jetën dhe, për këtë arsye, një ngrohtësi njerëzore që më ka munguar atje. Unë jam bir fermerësh, kështu që kam rrënjë që kanë zgjatur deri në fund të viteve ’70, si këtu në Shqipëri sot, dhe pastaj, pas punës dhe përparimit dhe gjithçkaje tjetër, këto vlera filluan të zhdukeshin”, shprehet ai.

Sot thotë ai ka edhe një biznes dhe kjo e ka bërë që të lidhet edhe më shumë dhe t’i kushtonte më shumë kohë qëndrimit në Shqipëri.

Pjesë nga intervista:

Pyetje: Pra, më lejoni të kuptoj: kur mësuat për herë të parë për historinë e Shqipërisë dhe të shqiptarëve? Si i takuat ata? Pra, qasja shqiptare erdhi për herë të parë në vitin 2002.

Përgjigje: Hmm. Kur takova gruan time.

Pyetje: Ah, kur takuat gruan tuaj? Por si e takuat atë?

Përgjigje: Po, u takuam në një klub nate dhe pastaj, që andej, le të themi, filluam të dilnim bashkë. Isha beqar.

Pyetje: Pra, ishte dashuri me shikim të parë, apo jo?

Përgjigje: Po, mendoj se ishte me shikim të parë, sepse brenda disa javësh po kërkonim njëri-tjetrin, pra ishim vetëm ne të dy.

Pyetje: Pra, nuk e paragjykuat si shqiptare, siç bëjnë shumë; e bënin dhe, nuk do të thoja se e bëjnë kohët e fundit.

Përgjigje: Epo, kishte disa paragjykime në fillim, për të qenë i sinqertë, edhe nga familja ime, por ishte një vajzë e mirë. Punonte në një shtëpi për persona me aftësi të kufizuara, kështu që ishte edhe altruiste.

Pyetje: Po, po, po.

Përgjigje: Po. Kështu që në zemrën e saj kishte gjithçka; pashë brenda saj. Mirë, unë u dashurova në moshën 38-vjeçare, kështu që tashmë kisha njëfarë përvoje, le të themi, si burrë. Po, sigurisht.

Pyetje: Por a u shndërrua ky zhvillim, le të themi, të jetuarit me një shqiptare, më pas në idenë e shpërnguljes në Shqipëri? Si lindi ideja e zhvendosjes në Shqipëri?

Përgjigje: Epo, procesi ishte pak i gjatë, le të themi, mbi 10 vjet larg njëri-tjetrit. Epo, unë kisha biznesin tim atje, biznesin që po drejtojmë aktualisht këtu në Shqipëri, kështu që shpërndanim produkte ushqimore në restorante.
Ndërkohë, kur ajo sugjeroi të transferohesha në Shqipëri, ishte pas një tronditjeje të saj. Më lejoni t’ju tregoj për këtë.

Pyetje: Çfarë po ndodhte?

Përgjigje: Ndodhi që babai i saj, për fat të keq, humbi jetën dhe ajo erdhi në Shqipëri dhe, nga Shqipëria, ajo filloi të më thoshte mua: “Mauro, unë do të rri, do të rri pak kohë, do të vlerësoj tregun këtu përreth.”

Pyetje: A mund të themi, në thonjëza, se ajo e ka organizuar?

Përgjigje: Jo, jo, jo! Unë jam, le të themi, dikush që i vlerëson shumë situatat…

Pyetje: Pra, çfarë ndodhi që andej?

Përgjigje: Ajo që ndodhi është se ajo mori një depo të vogël në zonën e Elbasanit dhe unë që andej fillova të dërgoja një paletë, dy paleta me produkte…

Pyetje: Pra, le të themi, me nostalgjinë e saj funksionoi? Ajo u ndie më mirë në shtëpi, por nuk ishte e njëjta gjë për ty?

Përgjigje: Po, po, po. Jo, pra, në 10 vjet në Itali ajo fitoi, le të themi, profesionalizmin dhe, për këtë arsye, njohuritë e tregut, dhe filloi ta transferonte këtë knoë-hoë, le të themi, në Shqipëri. Dhe kështu, për një vit e gjysmë, e gjetëm veten së bashku duke menaxhuar biznesin: unë atje dhe ajo duke menaxhuar biznesin këtu.

Pyetje: A po e menaxhoni tani vetëm biznesin këtu, apo po vazhdon edhe atje?

Përgjigje: Jo, më pas bëra një zgjedhje, bëra një zgjedhje jetësore. Kështu që, pasi mbusha 50 vjeç, thashë: “Epo, le të fillojmë nga e para”, dhe kështu shita atë që kisha në Itali dhe erdhëm këtu së bashku, dhe së bashku filluam të ndërtonim.

Pyetje: Pra, një familje e bukur, por edhe, le të themi, një çift biznesi që punonte, apo jo?

Përgjigje: Po, po, po. Po, le të themi se i ndamë edhe detyrat, kështu që ajo, duke folur rrjedhshëm gjuhën, padyshim kujdeset për të gjithë anën tregtare dhe anën përfaqësuese, le të themi, të kompanisë.
Unë, nga ana tjetër, kujdesem për menaxhimin administrativ dhe menaxhimin e logjistikës, kështu që gjithçka që lidhet me importimin e produkteve ushqimore nga Italia, me të gjitha që kjo përfshin, trajtohet së bashku.

Pyetje: Por a ju mungon Italia? A ju mungon biznesi italian? Ju mungon vendi juaj, në kuptimin që nuk jeni më në shtëpi, por keni një shtëpi të re?

Përgjigje: Sigurisht. Në një shtëpi të re.

Pyetje: Pra, çfarë ju mungon?

Përgjigje: Sigurisht, më mungon dashuria familjare, prindërit e mi, vëllezërit dhe motrat, miqtë; kjo është e qartë. Por përndryshe jam i lumtur. Dua të them, një vend me klimë të mirë, natyrë, respekt, njerëz që e duan jetën dhe, për këtë arsye, një ngrohtësi njerëzore që më ka munguar atje.
Unë jam bir fermerësh, kështu që kam rrënjë që kanë zgjatur deri në fund të viteve ’70, si këtu në Shqipëri sot, dhe pastaj, pas punës dhe përparimit dhe gjithçkaje tjetër, këto vlera filluan të zhdukeshin.

Pyetje: Por a do t’u sugjeronit italianëve të tjerë ta merrnin në konsideratë—meqenëse tani është bërë në modë që shumë italianë të vijnë në Shqipëri, kryesisht në Tiranë, në Durrës, në Vlorë—a do t’u sugjeronit italianëve që t’ju ndjekin dhe të zgjedhin Elbasanin?

Përgjigje: Epo, Shqipëria nga veriu në jug është një territor shumë i larmishëm; megjithatë, do të thoja se duhet të përpiqen, të paktën të përpiqen të jetojnë këtu, sepse është një gjë të kalosh dhe, për këtë arsye, të jesh turist; është një gjë tjetër, megjithatë, të jetosh, të jetosh vërtet. Dhe, për këtë arsye, ka shumë italianë që jetojnë dhe punojnë këtu.

Pyetje: A do t’u sugjeronit atyre të jetojnë dhe punojnë në Elbasan?

Përgjigje: Po, po, po, po, po.

Pyetje: Pra, je i lumtur me këtë jetë?

Përgjigje: Elbasani, për mua, është një qytet i qetë, një qytet ku mund të marrësh frymë; nuk ka kaosin që kemi në Tiranë.

Pyetje: Epo, atëherë është e qartë se…

Përgjigje: Epo, është Durrësi, është Vlora; ka, epo, qytete që kanë pamje nga deti dhe, për këtë arsye, ofrojnë diçka më shumë, e dini, nga një perspektivë tjetër. Po, po, po…

Pyetje: Jo, ju jeni biznesmen dhe, si biznesmen, ne nuk zgjodhëm rastësisht të zhvillonim intervistën në Kalanë e Elbasanit, e cila ka qenë, le të themi, një pozicion gjeografik vendimtar i tregtisë që nga kohërat e lashta, por edhe në kohët moderne. Dhe ju, ju ishit i pari që e zbuluat, le të themi, këtë gjë, dhe a jeni i kënaqur me këtë zgjedhje dhe a rekomandoni edhe të tjerë italianë?

Përgjigje: Pikërisht. Po. Po, vitet e para ishin pak të vështira, sepse na u desh të përshtatnim, le të themi, strategjinë tonë të biznesit me këtë vend. Kështu që nga 100% që fitova në profesionalizmin tim, 60% ishte në rregull, 40% jo. Kështu që më duhej të përshtatesha pak.

Pyetje: Por sot kemi arritur disa suksese të shkëlqyera dhe po bëjmë gjithashtu investime të reja të rëndësishme.

Në fakt, e shoh vendin të zgjerohet më tej, sepse, nëse ndodh, dhe siç mendoj se do të ndodhë, kjo hyrje në Evropë, ne jemi në avantazh, në kuptimin që tashmë kemi një koncept të sipërmarrjes evropiane, kështu që…

Në rregull.

Në emisionin “Të gjitha Rrugët të çojnë në Romë”, në ABC News Brunilda Isufi, sipërmarrëse në Elbasan foli për largimin nga vendi, rrugëtimin e saj në Itali, dhe se si e gjen vetën në një vend tjetër.

Ajo u shpreh se fillimi nuk ka qenë i lehtë, ndërsa tregoi edhe njohjen e saj me bashkëshortin italian.

“Pas viteve në 90, vëllai im emigroi në Itali, në 1995 emigruam edhe ne si familje. Pata fatin të punësohem në një kooperativë sociale ku prej vitesh kam ndjekur njerëzit me aftësi ndryshe. Më pas u njoha me bashkëshortin tim Mauro Borghi. Takimi ishte i rastësishëm, dashuri me shikim të parë. Marrëdhënia ime me të është një port i sigurt, janë mbi 20 vite bashkë, është një jetë pak ndryshe jemi bashkë në familje e bashkë në profesion. Një eksperiencë shumë e bukur.  Janë mendje hapur, jam bashkëshortja e një qytetari italian nga Modena, është një familje intelektuale e lartë. Dasma u bë tradicionale shqiptare, italo shqiptare. Në Elbasan e kemi lënë për 25 vjetorin. Bashkëshorti im e adhuron Shqipërinë, kemi 22 vite martesë, që vitet e para ishte shumë kurioz për Shqipërinë. E kemi vizituar Shqipërinë skaj më skaj.

Duke qenë prezente në një panair në Tiranë, dhe në një në Elbasan. Fillimisht im shoq ishte skeptik për këtë projekt, dy vitet e para nuk e përqafoi këtë projekt. Por më pas duke parë edhe zhvillimin që mori biznesi ynë, me hapa aq të shpejtë, ndërroi mendje. Në Elbasan ka biznesmenë italianë që kanë aktivitetet e tyre, jo aq sa në Tiranë apo Durrës, urojmë të rritet edhe vetë Elbasani ka kërkesa. Kemi fatin e madh që ndodhemi në Elbasan me një ndërmarrje si e jona”, tha ajo.

/abcnews.al/

Presidenti i “Fratelli d’Italia” për Shqipërinë, Massimiliano Adilardi, ka shpjeguar në një intervistë për emisionin “Të Gjitha Rrugët të Çojnë në Romë” në ABC News strukturimin e plotë të degës së partisë në vend, planet për zgjerim në rajon dhe fokusin e qeverisë italiane në Ballkan. Ai konfirmoi se grupi drejtues i “Fratelli d’Italia” në Shqipëri tashmë është ndërtuar, me një zv/kryetar, sekretar dhe një ekip mbështetës operativ e administrativ, që do të punojë për aktivitetet e parashikuara deri në vitin 2026.

Adilardi nënvizoi se objektivi kryesor është forcimi i pranisë italiane në Shqipëri dhe Kosovë, duke theksuar se qeveria italiane po ushtron një vëmendje të re dhe më intensive në politikën e jashtme ndaj rajonit. Sipas tij, vizitat e shpeshta të ministrave dhe përfaqësuesve të lartë italianë, si dhe vendosja e ambasadorëve të rinj në Tiranë dhe Prishtinë, tregojnë për një qasje të re që synon integrimin më të afërt të Ballkanit me Europën.

Ai bëri të ditur se gjatë dy–tre viteve të ardhshme pritet zhvillimi i një programi më të gjerë aktivitetesh, përfshirë takime me partitë politike në Shqipëri, hapjen e degëve të reja dhe organizimin e konferencave mbi tema me rëndësi për Italinë, Shqipërinë dhe Europën. Sipas Adilardit, këto struktura nuk do të kenë karakter të fortë politik, por synojnë lehtësimin e marrëdhënieve dypalëshe dhe mbështetjen e komuniteteve që jetojnë mes dy vendeve.

Në vijim të intervistës, Adilardi u ndal edhe te faza e dytë e aktivitetit të tij në vend, që lidhet me aspektin profesional si doktor kontabël, si dhe atmosfera festive e aktivitetit të zhvilluar në shesh, ku intervista u ndërthur me prezencën e komunitetit.

Por, ndërkohë, ju tashmë keni  ndërtuar, keni  themeluar grupin tuaj, apo jo? Grupi Fratelli d’Italia. Po jane zevendes presidenti, jane sekretaret. Unë kam parë atje një grup të këndshëm, apo jo?

Massimiliano Adilardi: strukturuar, kështu që ne kemi, natyrisht, një zv/kryetar, , një sekretar, dhe dy asistentë, një administrativ dhe një më operativ, kështu që unë, natyrisht, kam formuar një ekip që do të më mbështesë në aktivitetet që do të zhvillojmë në vitin 2026. Do të jetë një aktivitet i rëndësishëm dhe që do të na përfshijë të gjithëve në përhapjen dhe diskutimin e një sërë temash që janë të rëndësishme për Italinë dhe për Shqipërinë, për ta afruar këtë të fundit më shumë me Europën.

Por, a keni menduar ndonjëherë për Kosovën si një degë të “Fratelli d’Italia” në Shqipëri? Sepse, së paku, qeveria italiane deri tani funksionon kështu: Instituti Italian i Kulturës është i pranishëm si në Prishtinë ashtu edhe në Tiranë. Nuk e di për rastin e partisë

Massimiliano Adilardi: Kështu që do të jetë një program që do ta zhvillojmë gjatë 2-3 viteve të ardhshme, por padyshim, po, sepse sinjalet që vijnë nga qeveria italiane tregojnë për një prani të fortë italiane. Për më tepër, siç kemi thënë edhe disa herë, ministrat vijnë shpesh këtu, nënsekretarët kanë ardhur shumë herë, si në Shqipëri ashtu edhe në Kosovë, siç the, Artur, pikërisht sepse është ndryshuar pak qasja jonë, jo vetëm në raportet e afërsisë dhe vëllazërisë që na kanë lidhur gjithmonë, por duam të sjellim një investim konkret në Ballkan.

Jam Plotesisht dakord me ju. Unë jam gazetar dhe mbuloj marrëdhëniet italo-shqiptare prej më shumë se 20 vitesh, dhe mund të them, sinqerisht, se kjo qeveri në politikën e jashtme ka pasur një fokus dhe një vëmendje që qeveritë e mëparshme nuk e kanë pasur. Ministrat dhe zv/kryeministri kanë qenë disa herë në Kosovë. Në negociatat midis Serbisë dhe Kosovës, ka një emisar të qeverisë italiane, më parë nuk kishte. Pra, mund të them se kjo qeveri, nga pikëpamja e politikës së jashtme, është shumë aktive dhe meriton komplimente.

Massimiliano Adilardi: Po. Per sa i përket me Tiranën, duhet të them se edhe unë e kam vënë re një ndryshim të bukur të ritmit, edhe me ambasadorin e ri që është vendosur këtu në Tiranë, dhe me të riun që sapo është vendosur në Kosovë. Pra, po, qeveria po shtyn shumë për praninë tonë italiane, sepse ne jemi të parët që jemi të interesuar që Ballkani të hyjë në një zonë europiane dhe të rritet së bashku me ne dhe me gjithë Europën.

Pyetje e fundit. Tani, duhet ti futeni punes  dhe duhet të veprosh edhe me partitë politike, me sa kuptoj. A ke një strategji të gatshme?

Massimiliano Adilardi: Le të themi, po, së shpejti ne do të bëjmë një seri takimesh, do të propozojmë disa takime dhe doja të theksoja edhe fatin që jemi në Shqipëri, sepse në shumë vende, për shembull, nuk është e mundur të hapësh një degë politike. Këtu, ndërkaq, në Shqipëri, në Kosovë etj., ekziston mundësia për të hapur degë politike që, natyrisht, nuk kanë një konotacion të fortë politik, por shërbejnë për të ndihmuar marrëdhëniet midis italianëve dhe Shqipërisë, pra edhe midis anëtarëve, banorëve që jetojnë në Itali dhe këtu në Shqipëri, të cilët kanë nevojat e tyre, por edhe për të lehtësuar marrëdhëniet politike me Italinë. Kjo është një fat i madh, të kesh këtë mundësi, të jesh në këtë vend dhe të kesh këtë liri. Pra, sigurisht që do të bëjmë takime politike, tani do t’i programojmë. Kam filluar tashmë të dërgoj emaile për të caktuar takime dhe natyrisht, do të prezantohemi tek partitë politike dhe do t’u shpjegojmë se cilat janë qëllimet e qeverisë italiane, të cilat janë të qarta, sepse, e vetmja “dobësi” që mund t’i atribuosh presidentes sonë është se nuk është e paqartë. Pra, është e qartë se çfarë synon presidentja dhe ministri Tajani, çfarë duam të bëjmë në këto vende ballkanike dhe investimet që duam të sjellim, gjërat që duam të realizojmë, më konkrete se në vitet e mëparshme. Sipas mendimit tim, do të përcjellim këto mesazhe dhe pastaj do të organizojmë një seri konferencash mbi tema të ndjeshme, këtu, si për Shqipërinë, ashtu edhe për Europën. Ok, kjo është pjesa e parë. Më pas duhet të kalojmë te pjesa e dytë, që lidhet me doktorin kontabël dhe një përvojë te gjate. Po, këtu. Dhe duhet ta bëjmë pjese te intervistës këtë në shesh, ku po mbahet festa./abcnews.al

Massimiliano Adilardi, President i partisë italiane “Fratelli d’Italia” për Shqipërinë, ishte i ftuar në emisionin “Të Gjitha Rrugët të çojnë në Romë” në ABC News, ku sqaroi publikisht historinë dhe misionin e formimit të rrethit të partisë në vendin tonë.

Ai tregoi se iniciativa nisi në mars të këtij viti gjatë një takimi në Bruksel dhe u konkretizua në korrik me emërimin e tij si president, ndërsa inaugurimi u zhvillua më 6 nëntor në hotel Rogner.

Adilardi theksoi se rrethi në Shqipëri nuk është vetëm një zgjatim i Fratelli d’Italia jashtë Italisë, por edhe një pikë reference për italianët që jetojnë në vend, për ndërmarrjet italiane dhe për forcimin e marrëdhënieve dypalëshe mes Shqipërisë dhe Italisë, duke kontribuar edhe në perspektivën e anëtarësimit të Shqipërisë në Bashkimin Europian.

Ai nënvizoi rëndësinë e marrëdhënieve të veçanta historike dhe kulturore midis dy vendeve dhe ndikimin e tyre në investimet dhe bashkëpunimet e ardhshme ekonomike.

Tani, dua të sqaroj për publikun e ABC News Albania historinë e Rrethit të Fratelli d’Italia në Shqipëri. Si filloi?

Massimiliano Adilardi: Pra, ka filluar në mars të këtij viti. Në Bruksel, isha me kryetarin e Fratelli d’Italia të Brukselit, i cili më propozoi këtë aventurë të re, dhe thirrëm senatorin Menia, që është përgjegjësi i Fratelli d’Italia në botë dhe pra i të gjitha qarqeve jashtë Italisë të Fratelli d’Italia, i cili, sigurisht, e konfirmoi këtë mundësi dhe pastaj erdhi emërimi im, të themi, nga Donzelli, që është përgjegjësi kryesor i Fratelli d’Italia për të gjitha qarqet, dhe kështu në fund të korrikut u emërova president i Fratelli d’Italia dhe më 6 nëntor, siç e di mirë, bëmë inaugurimin në hotel Rogner.

Pra, kjo është procedura, praktika e formimit, e themelimit të një qarku të Fratelli d’Italia në botë, apo jo?” Sepse nuk është që është vetëm në Shqipëri, apo jo?

Massimiliano Adilardi: Po, le të themi, po, ka qenë gjithë procedura, por rasti ka qenë, s’po them i rastësishëm, por sigurisht me fat, me fat për ta mbështetur. Sipas mendimit tim, sipas mendimit tim, unë e kuptoj pak politikën italiane, nuk ka qenë aq e leht.

Sigurisht që partia ka bërë verifikimet e saj për ju, apo jo?

Massimiliano Adilardi: Po, sigurisht. Sigurisht  patjetër, ka pasur pastaj edhe një proces nga ana e Fratelli d’Italia për të thelluar njohuritë rreth figurës sime dhe, veçanërisht, një interes nga Fratelli d’Italia për të krijuar një pikë, një rreth, pikërisht për të ndihmuar edhe marrëdhëniet mes Italisë dhe Shqipërisë, si edhe më pas anëtarësimin e Shqipërisë në Bashkimin Europian. Pra, ne do të jemi, sidoqoftë, një pikë reference si për italianët që jetojnë këtu në Shqipëri, ashtu edhe për ndërmarrjet dhe për marrëdhëniet mes ambasadës dhe qeverisë italiane.

Sigurisht, sepse marrëdhëniet Itali-Shqipëri janë marrëdhënie të veçanta, nuk i kemi me vendet e tjera dhe, sipas mendimit tim, kjo ndihmon dhe ka vlerën e vet, apo jo?

Massimiliano Adilardi: Po, sigurisht, nuk kanë qenë kurrë marrëdhënie “dosido”, por, natyrisht, duke parë afërsinë dhe kulturën që, në thelb, na bashkon, qeveria italiane i ka dhënë një shtysë krejt tjetër këtyre marrëdhënieve. E kemi parë këtë me qendrën e emigrantëve, por, sidomos, tani me marrëveshjet që janë firmosur para pak ditësh. Prandaj, me siguri do të vijnë kompani të rëndësishme italiane, sepse po flasim për Fincantieri, Leonardo, Cassa Depositi e Prestiti, siç kemi parë tashmë nga marrëveshjet e nënshkruara në Romë. Dhe e gjithë kjo do t’i intensifikojë marrëdhëniet dhe do t’i vendosë ato në një nivel tjetër, në kuptimin që Italia ka vendosur të investojë seriozisht në Shqipëri.

Gjithmonë në kuadër të qëndrimit tënd në Shqipëri, që je edhe ekspert kontabël, por për këtë flasim më vonë jashtë zyrës. Doja të dija, sepse unë kam ndjekur ditën e inaugurimit dhe, pashë që senatori u ndje i befasuar nga prania — kishte një pjesëmarrje, le të themi, jo e vogël për një nisje të re. Si u organizuat?

Massimiliano Adilardi: Eh, pra, sigurisht, unë jam këtu prej më shumë se 12 vitesh, kështu që kam shumë marrëdhënie, shumë miq dhe ata, natyrisht, erdhën për të më vizituar dhe, eh, per te me dhene urimet e tyre. Ne kemi shumë marrëdhënie edhe ekonomike dhe të llojeve të ndryshme. Kanë ardhur edhe persona nga jashtë Shqipërisë, presidentë të tjerë të Fratelli d’Italia, të cilët kanë dashur të ndajnë këtë moment me mua dhe që, natyrisht, më kanë dhënë një dorë në këtë fillim të aventurës. Po, senatori, ka qene vertete I befasuar edhe I surprizuar per mire natyrisht.

Ne jo, sepse ne e dimë se cilat janë marrëdhëniet midis Italisë dhe Shqipërisë. Kane qene  shumë shqiptarë, shumë sipërmarrës shqiptarë, me të cilët unë bashkepunoj çdo ditë. Prandaj, surpriza ishte për të, por për ne kjo është thjesht diçka normale.

Atmosferë elektrizuese, përcolli emisioni ‘Të gjitha rrugët të çojnë në Romë’, ndërsa ndodhej në Bolonja të Italisë, ku përcolli festat kombëtare, që bënë bashkë shqiptarët atje. Mes tyre edhe shumë arbëreshë të cilët shprehen se gjuhën shqipe e kanë pjesë të përditshmërisë së tyre.

“Jam Gjergji Fusko, pjesë e grupit ‘Shega’ të arbëreshëve thotë në Hora e Arbëreshëve, që  njihet si kryeqytet i arbëreshëve, se edhe sot e kësaj dite flitet gjuha arbëreshe në përditshmëri dhe jo vetëm në kontekstin familjar. E mësojmë në shtëpi, në familje, në komunitet, e flasim çdo ditë. Jemi ftuar nga Shoqata Korabi, morëm me gëzim ftesën, është një gëzim i madh të jemi këtu, për të festuar. Mësimi i gjuhës shqipe, është diçka shumë e bukur, arbërishtja është për mua gjuha e zemrës. Kam kujtime të bukura kur mësoja arbëresh në shkollë, është një gjuhë që mund të jetë letrare.”

“Jemi këtu të gjithë bashkë, jam arbëresh. Jam anëtar themelues i shoqatës Korabi. Për ne është shumë mirë që të mësohet gjuha shqipe.” thotë një tjetër arbëresh, avokat tashmë në Itali.

Luixhi Lafuza, arbëresh e Kalabrisë kujton se erdhi vetëm 7 vjeç në Bolonja, ndërsa sot shënon 42 vjeç.

“Kur erdha në Bolonja isha 17 vjeç tani jam 42, jam thuajse bolonjez. Nis studimet këtu, më pas u martova, dhe jetoj përfundimisht këtu në Bolonja.”

Shkolla ‘Korabi’ është një investim që shoqata me të njëjtin emër ka ngritur në Bolonja të Italisë, për të gjithë fëmijët shqiptarë që jetojnë atje.

“Në Itali kam 31 vite, punojmë me kompani shqiptare në fushën e ndërtimit. Iniciativa për shoqatën u nis para tre vitesh. Ishte diçka shumë e rëndësishme, shpresojmë që kjo ëndërr e vogël të bëhet sa më e madhe. Është ëndërr e prindërve tanë që edhe fëmijët e tyre të komunikojnë në shqip”, thotë Astrit Bërxulli, një prej anëtarëve të shoqatës.

Për Julian Seferin, gjithashtu pjesë e shoqatës ‘Korabi’, të gjithë po mundohen të japin maksimumin për komunitetin shqiptar atje.

“Jetoj në Bolonja prej 27 vitesh. Ideja për shoqatën ishte e disa prej pjesëtarëve të shoqatës, shpresoj ta shtojmë sa më shumë grupin e Korabit. Ishte dicka emocionale. Të gjithë po mundohemi të japim maksimumin tonë duke nisur nga gjërat më të vogla. Kursi i gjuhës shqipe për fëmijët shqiptarë të Bolonjës, mund të duke e vogël, por ka peshë të madhe. Shpresojmë të nxisim edhe komunitete të tjera shqiptare që pak a shumë të ndjekin hapat tanë, shpresojmë të japim një shembull të mirë”-thotë ai.

Dy prej mësueseve të kësaj shkolle, Valbona Toçi dhe Aurela Poti,

“Prej 2019 punoj në Itali si edukatore në shkollat shtetërore italiane. Sa i përket shkollës shqipe, kërkoj t’i japim një stimul të ecim përpara, për mësimin e shqipes. Gjuha e nënës nis nga familja, sidomos për fëmijët e lindur në Itali, që për ta gjuha shqipe është gjuhë e dytë,” tha ajo.

“Jo gjithmonë është e lehtë, pasi fëmijët janë të lindur në Itali dhe jo të gjithë e flasin gjuhën shqipe, por që me vullnetin e tyre do ecin përpara.”

/abcnews.al/

Të gjitha rrugët të çojnë në Romë, këtë herë u zhvendos në Bolonja të Italisë, për të sjellë në vëmendje komuniteti shqiptar atje në kuadër të festave kombëtare.

Një prej tyre është Krenar Gjonzeneli, anëtar themelues i Shoqatës Korabi.

“Banoj në Bolonja prej 33 vitesh kam ardhur si të gjithë shqiptarët e tjerë në fillim, për të kërkuar më të mirën për jetën. Falenderojmë Italinë, që na mirëpriti dhe na dha mundësinë të rregullonim jetën tonë. Jam marr me pikat e karburantin ndërkohë merrem me lulishtet, mirëmbajtjen dhe projektimin e tyre këtu në Bolonja. Jam një nga themeluesit e Shoqatës Korabi ku në këto vite jemi munduar të bëjmë më të mirën për njerëzit në nevojë.

Kam tre vjet që jam anëtar i Këshillit Bashkiak i komunës së Budrës, fraksion i Bolonjës, thotë ai ndërsa thekson se bën pjesë në partinë  “Fratelli d’Italia’ të Giorgia Melonit.

Shoqata Korabi ka hapur shkollën në komunën e Bolonjas me nxënësit dhe fëmijët për ti kthyer më shumë nacionalistë, ndërsa kanë organizuar edhe atmosferën festive për festat e 28-29 Nëntorit në komunën e Castenasos” thotë ai.

Drejtuesi i shoqatës “Korabi” Astrit Poti thotë se shqiptarët janë bërë bashkë për të festuar festat e nëntorit.

“Ideja është e përbashkët, në Bolonja janë rreth 57 mijë shqiptarë, është kuqezi. Do kërkojmë që në festat e nëntor cdo shqiptar të vendosë nga një flamur kuqezi. Është kënaqësi kur shqiptarët bëhen bashkë, kemi këtu nga të gjitha rrethet e Shqipërisë. Shkolla Korabi, është gjëja më fantastike, po bëjmë maksimumin të jetë me sa më shumë nxënës.” – u shpreh ai.

Pas pak “Të Gjitha Rrugët të Çojnë në Romë”, na ndiqni në ABC News

Abc News Live

Read More...

Qendra për Studimet dhe Publikimet për Arbëreshët festoi 5 vjetorin e krijimit të tij, dedikuar arbëreshëve dhe kontributit të tyre në shtetin italian dhe shqipar.

Drejtoresha e qendrës Diana Kastrati e ftuar në programin ‘Të gjitha rrugët të çojnë në Romë’ tha se arbëreshët janë ADN-ja kulturore dhe një grupim që ka ruajtur trashëgiminë e saj me vend dhe bindje.

“Kjo qendër është krijuar për herë të parë si i vetmi institucion publik me fokus arbëreshët. Ky 5 vjeçar është simbol i një pune me seriozitet dhe përgjegjësi për atë që do bënim. Është një mision kombëtar, kjo përgjegjësi na ka bërë të mblidhemi. Ky Kuvend këtë herë përkon me 5 vjetorin dhe ne donim ta kremtonim dhe është e rëndësishme të kemi një bilanc të punës.”

Më tej, Kastrati tha se arbëreshët nuk janë prezent së tepërmi në vendin amë pasi edhe në nivel perceptimi në shkollat nëntëvjeçare dhe të mesme, mungojnë.

“Arbëreshët janë fermenti, ADN jonë kulturore, një grupim i cili në mënyrë fantastike dhe të pangjashme ka ruajtur trashëgimi me vend dhe bindje që ne jemi diversamente italiane. Në këtë kuadër, në nivel edhe të perceptimit në shkolla nëntëvjeçare dhe të mesme ku merret edhe formimi i parë, arbëreshët nuk janë prezent.”  / abcnews.al /

Në emisionin “Të gjitha rrugët të çojnë në Romë” në ABC News, profesori Emil Lafe theksoi rëndësinë e angazhimit të shtetit shqiptar për ruajtjen e identitetit arbëresh. Ai u shpreh se ndërhyrja institucionale nga Tirana, e mirëpritur me entuziazëm nga komuniteti arbëresh, përfaqëson një hap domethënës për mbështetjen e kësaj diaspore historike, e cila ka luajtur një rol kyç në Rilindjen Kombëtare.

Lafe kujtoi figurën e Jeronim de Radës, të cilin e cilësoi si themelues të letërsisë, shtypit dhe gjuhës shqipe në nivel të lartë, duke e vlerësuar si një simbol të kulturës arbëreshe, ndërsa në studio ishte i pranishëm edhe stërnipi i tij.

“E shikoj si një angazhim të shtetit shqiptar, që bota arbëreshe të mbetet si bota arbëreshe. Ndërhyrja e shtetit shqiptar që gjen përkrahje entuziaste në mjedisin arbëresh, atë që ne e quajmë bota arbëreshe, është një veprim shumë domethënës për atë diasporë historike. Kanë luajtur një rol shumë të rëndësishme në historinë moderene, që nga Rilindja.

Fillesat e Rilindjes janë që në Itali dhe atje ne kemi një personalitet shumë të rëndësishëm siç është Jeronim de Rada. Stërnipi i tij ishte këtu i pranishëm. De Rada është shkrimtari i parë, themeluesi i letërsisë shqiptare, i shtypit shqiptar, dhe gjuhës shqipe në një nivel të lartë. De Rada ishte një simbol i kulturës arbëreshe”, tha Emil Lafe./abcnews.al

Ish-drejtori i RAI Calabria, Demetrio Crucitti, në emisionin “Të gjitha rrugët të çojnë në Romë” në ABC News tha se përfshirja e gjuhës arbëreshe në programet e RAI-t është rezultat i një pune të gjatë dhe të përkushtuar institucionale.

Ai shpjegoi se, megjithëse interesimi i RAI-t për pakicën arbëreshe ka qenë i hershëm, procesi është penguar për vite me radhë nga vështirësitë burokratike. Pas përpjekjeve të nisura që në vitin 2014 dhe mungesës së kushteve për të avancuar ndryshimet në kontratën 2018–2023, vetëm në vitin 2023 u arrit mbështetja e gjerë politike dhe institucionale.

Më 25 maj, në Gazetën e Republikës Italiane u publikua kontrata e re e shërbimit publik të Rai-t, ku për herë të parë përfshihet zyrtarisht gjuha arbëreshe në programet e RAI3, një hap që Crucitti e cilëson si fillimin e një rruge të re për afirmimin e kulturës arbëreshe.

“Po sigurisht RAI ka treguar interes për pakicën arbëreshe edhe pse rezultatet konkrete janë bërë të dukshme me kalimin e kohës. Që në vitin 2014 kemi punuar me disa propozime, e nisma por për shkak vështirësive burokratike nuk arritëm që t’i përfshijmë ato para kontratës së parë të vitit 2018-2023. Megjithatë në vitin 2023 arritëm që të sigurojmë një mbështetje të rëndësishme institucionale.

Në vitin 2018 amendamentet u tërhoqën sepse kushtet nuk ishin të përshtatshme, por në vitin 2023parlamenti, qeveria dhe shoqatat dhanë një mbështetje të gjerë politike. Më 25 maj në gazetën e republikës italiane u publikua kontrata e shërbimit RAI, ku për herë të parë përfshihet edhe gjuha arbëreshe në programet që transmetohen në Rai3.

Kjo është pjesë e një rruge që kemi nisur me shumë përkushtim, siç e theksova edhe në konferencë, ky është vetëm fillimi. Tani kemi arritur që edhe gjuha arbëreshe të fitojë hapësirën e merituar në RAI”, tha Demetrio Crucitti./abcnews.al

Read More...

Ilir Kulla, Drejtor i Qendrës Globale për Krizat, San Marino në një intervistë në emisionin “Të Gjitha Rrugët të Çojnë në Romë”, në ABC News, foli për takimin mes dy qeverive në Romës, asaj shqiptare dhe italiane.

Gjatë intervistës, Kulla u shpreh se marrëdhëniet italo-shqiptare në këto 35 vite kanë qenë me ulje e ngritje.

“Italia ka qenë dhe mbetet për mua njëlloj atdheu i dytë. Çështja është që sa efektive do të jetë përtej aspektit të kuruar të imazhit që përcillnin të kryeministrat. Çështja në thelb është çfarë ka. Marrëdhëniet italo-shqiptare, kanë patur ngritjet dhe uljet e veta. Ka një integrim Shqipëri Itali që nuk është pasqyruar në atë nivel institucional që është realisht mes shqiptarëve dhe Italianëve. Faktet janë ato që mbeten në këto 35 vite përmendim investimin e parë serioz për coca colë-n…Për herë të parë flitet që janë bërë disa memorandume bashkëpunimi, për prezencën e grupeve dhe kapitalizmin të madh italiano-shqiptar”, tha ai.

Më tej gjatë intervistës, Kulla tha se në marrëdhëniet mes dy vendet duket se ka ndryshuar diçka, por mbetet ende për t’u parë se sa domethënëse do të jenë.

“Për shumë qeveri shqiptare që nga koha e Berlusconin që ishte i lidhur me Shqipërinë, ka dhe vazhdon të ketë në Shqipëri një nënvleftësim të faktorit italian. Deri tani unë kam parë memorandume bashkëpunimi, është tjetër gjë, jo marrëveshje. Ajo që ditë them është se nga drejtuesit e institucioneve të reja ushtarake në këtë vend, asnjë nuk ka studiuar në Itali. Kryeministri është dashamirës i Italisë, por mjafton të shohësh përbërjen e sotme të qeverisë shqiptare dhe qeverive të tjera që nuk është atje ku duhet të jetë. Sot Tirana është aeroporti i pestë i italianëve…Por ajo që mungon nuk është problemi i diplomacisë, çështja është që ne sot jemi gati një rajon italian. Këtë herë shpresoj të ketë një reflektim real. Sot ka mijëra e mijëra të rinj, dhe ndërmarrjet më të mëdha që i jepnin punë këtu rinisë, ishin ndërmarrjet italiane. Por unë nuk shoh në ushtrinë tonë gjeneralë që janë rritur dhe edukuar në Itali, në policisë tonë ka vetëm një apo dy njerëz dhe janë vendosur në periferi…A do të ketë vullnet këtë do ta shohim, por vullneti është i dyanshëm”, tha ai.

/abcnews.al/

Në një intervistë ekskluzive për gazetarin Artur Nura në emisionin “Të gjitha rrugët të çojnë në Romë” në ABC News, shkrimtari dhe gazetari italian i Rai, Antonio Caizza, komentoi takimin e përbashkët të qeverive shqiptare dhe italiane të zhvilluar në Romë, ku u firmosën 16 marrëveshje dhe memorandume bashkëpunimi në fusha të ndryshme.

Caizza e cilësoi këtë mbledhje si një ngjarje historike, jo vetëm për rëndësinë diplomatike, por edhe për simbolikën e dy shteteve që ulen së bashku në të njëjtën tryezë. Sipas Caizza-s, një marrëveshje e këtij niveli duhej arritur shumë më herët, duke pasur parasysh afërsinë dhe bashkëpunimin e pandërprerë mes dy vendeve gjatë më shumë se tre dekadave.”

Sipas tij, ndërsa Roma mbetet një adresë e rëndësishme për Tiranën, destinacioni përfundimtar duhet të jetë Brukseli, pasi Shqipëria i ka bërë detyrat dhe ka ardhur koha që BE t’i mundësojë një hap tjetër drejt integrimit.

Intervista e plotë:

Gazetari, Artur Nura: Kënaqësia është e jona. Si e shikoni ju konceptin “Të gjitha rrugët të çojnë në Romë”, duke u nisur nga librat tuaj mbi Shqipërinë e periudhës së diktaturës dhe asaj pas rënies së regjimit?

Antonio Caizza: Para së gjithash, është një titull shumë i bukur për një emision televiziv, një projekt vërtet i mirë. Shqipëria ka qenë për një kohë shumë të gjatë nën vëmendjen e Italisë. Shqiptarët ia imponuan vëmendjen Italisë me emigracionin e madh të fillimit të viteve ’90, kur italianët kishin harruar se nga ana tjetër e Adriatikut kishte një vend tjetër, një vend me histori, një histori që edhe në të shkuarën ishte kryqëzuar me Italinë, me Italinë e dikurshme. Nuk është vetëm fashizmi, por edhe Venecia, edhe Roma. Kështu që është mirë që kjo lidhje sot forcohet edhe më shumë Sot në Itali jetojnë rreth 500 mijë shqiptarë; lidhja është kaq e fortë saqë nuk e vëmë më re diferencën. Nuk është më e mundur të themi “ne” dhe “ata”: jemi të gjithë italianë, ose italianë të rinj. Ka tashmë gjenerata të dyta e të treta, pa asnjë dallim. Nuk është më çështje ngjyre lëkure, por çështje osmoze, shkrirjeje mes komuniteteve. Ia dolëm të bëhemi një familje, me gjithë diversitetet që çdo familje ka.

Gazetari Artur Nura: Jam plotësisht dakord. Këtë radhë, pse në Tiranë?

Antonio Caizza: Për të marrë pjesë në Panairin e Librit, një event shumë i bukur, sepse do të prezantojmë botimin në shqip të njërit prej librave të mi. Një roman i imi që në Itali ka dalë 11 vite më parë: “Nata e të mundurve”, i përkthyer nga Diana Çuli. Jam i nderuar, sepse zakonisht autori është më i famshëm se përkthyesi; në këtë rast është e kundërta. E kuptoj që Diana Çuli është një celebritet, dhe unë jam shumë më pak i famshëm e më pak ekspert se ajo. Prandaj është nder i madh t’i kem besuar tregimin tim gjuhës së saj.

Gazetari Artur Nura: Me dy fjalë, çfarë trajton ky libër?

Antonio Caizza: Ky libër është një udhëtim në të shkuarën e Shqipërisë. Një udhëtim nëpër “pucet”, siç quheshin atëherë përplasjet e pushtetit brenda, për shembull, te ashtuquajturi “Bllok”, që sot është i hapur dhe ku përjetohet mënyra e jetës tiranase apo shqiptare. Dikur ai ishte “qyteti i ndaluar”: shqiptarët kalonin në anën tjetër të rrugës, nuk mund të hidhnin sytë përballë, ishte Garda, policia, e aty brenda jetonte kasta e të fuqishmeve që, pas luftës partizane dhe fitores së Shqipërisë së re, morën pushtetin dhe me kohë humbën lidhjen me popullin. Brenda kësaj shoqërie që plakej ngadalë, luheshin lojërat e pushtetit, dhe ndonjëherë dikush prej tyre zhdukej, binte në fatkeqësi dhe zhdukej. Në librin tim tregoj historinë e njërit prej këtyre të fuqishmëve, ministrit të Mbrojtjes Beqir Balluku, dhe ngjarjen e “Pucit të vitit 1974” që çoi në ekzekutimin e tij dhe dy bashkëpunëtorëve të tij.

Gazetari Artur Nura: Si e kanë pritur këtë libër lexuesit italianë?

Antonio Caizza: Shumë mirë. Është pritur si një tregim që vjen nga brenda kastave të mbyllura të vendeve të Lindjes. Regjimet e Lindjes kishin tipologji të ndryshme, dhe ndër më të ashpërit e më të mbyllurit ishte ai rumun, bullgar, por më i mbylluri nga të gjithë ishte regjimi stalinist shqiptar i Enver Hoxhës. Libri është shkruar mbi bazën e tregimeve, dëshmive dhe dokumenteve të mbledhura nga arkivat – memoria e një vendi.

Gazetari Artur Nura: Jo kushdo mund të ketë akses në këto dokumente.

Antonio Caizza: Arkivat janë memoria e një vendi.

Gazetari Artur Nura: Do të na duhet të flasim për një libër tjetër që keni publikuar së fundmi: “Një histori e pakëndshme”, Antonio Caiazzo.

Antonio Caizza: Në fakt janë dy histori të pakëndshme. Njëra është mbi filmin “Gjenerali i Ushtrisë së Vdekur” nga romani i Ismail Kadaresë, që trajton pushtimin italian dhe ngacmimet që ushtria italiane u ka bërë shqiptarëve. Libri është shumë i vërtetë, dhe filmi pritej të ishte po aq i tillë. Libri rikujton një kohë që Italia ndoshta s’do të donte ta kujtonte. Filmi do të realizohej me interpretimin e Marcello Mastroiannit, Michel Piccolit, pra yje të kinemasë. Por, megjithë këtë yjësinë, Italia punoi shumë që filmi të mos realizohej. E gjithë trupa kinematografike me regjisorin Topoli kërkonte ta xhironte në Shqipëri, në jug, aty ku Kadare e kishte vendosur historinë. Edhe paratë ishin depozituar, Piccoli kishte transferuar para nga një bankë franceze te një bankë shqiptare. Ata erdhën shpesh në Shqipëri për të studiuar terrenin, por askush nuk e dinte se Italia po ushtronte presion mbi shtetin shqiptar që të mos lejonte realizimin e filmit.

Gazetari Artur Nura: Nga investigimet tuaja, kur e kuptoi Topoli se kush po e sabotonte punën e tij?

Antonio Caizza: Ai për 40 vite ka menduar se pamundësia për ta xhiruar filmin ishte faji i Shqipërisë, i këtij vendi paranojak, të mbyllur, me spiunë kudo. Kishte edhe një anekdotë: një mëngjes i dëbuan nga hoteli me pretekstin se kamionët që u duheshin atyre nevojiteshin për të mbledhur “milletin”. Këtë histori Topoli e tregoi për 40 vite me radhë. Në realitet, pas gjithçkaje ishte Italia. Shqipëria kishte nevojë për ndihmën italiane, sepse kishte mbetur e izoluar.

Gazetari Artur Nura: Jo kishte mbetur e autoizoluar, por e izoluar.

Antonio Caizza: Po, madje kishte mbyllur edhe me Kinën dhe kishte nevojë për një spirale, edhe të vogël. Kishte nevojë për Italinë dhe Francën, të cilat ishin përfshirë në projektin e filmit. Edhe kinemaja zgjodhi arsyetimin e shtetit.

Gazetari Artur Nura: Si gazetar që njeh mirë Shqipërinë, si e shihni mbledhjen e nesërme të përbashkët mes dy qeverive, një gjë historike që nuk ka ndodhur më parë?

Antonio Caizza: Me siguri është një event historik. Nga pikëpamja mediatike, fakti që dy shtete mblidhen në të njëjtën kohë, është një foto shumë e bukur që do të mbetet në histori. Por unë pyes veten edhe nga pikëpamja thelbësore: si ka mundësi që nuk është bërë më parë? Shqipëria ka qenë e lirë për më shumë se 34 vite. Si është e mundur që nuk e kanë bërë më parë? Për 30 e ca vite gjithçka është bërë me telefon mes ministrive në Romë e Tiranë, pa ndjekur rrugët diplomatike që kërkon liturgjia mes dy shteteve, sidomos kur marrëdhëniet kanë qenë kaq të ngushta, të përditshme dhe të menjëhershme.

Gazetari Artur Nura: Në një farë mënyre, për Tiranën, Roma ka mbetur porti dhe adresa e duhur për të arritur, ndaj nuk e kemi thënë rastësisht se “të gjitha rrugët të çojnë në Romë”.

Antonio Caizza: Shpresoj që për Tiranën adresa e duhur të jetë Roma, por jo vetëm: adresa finale duhet të jetë Brukseli. Meta e Shqipërisë është Bashkimi Europian. Shqipëria është një vend europian, dhe ka ardhur momenti që BE t’i lejojë të bëjë një hap më shumë. Shqipëria ka punuar, detyrat i ka bërë; është e qartë që ka ende shumë për të bërë, por ka edhe shumë për të bërë brenda vetë vendeve të Europës.

Gazetari Artur Nura: Në këtë kuptim, avokati ynë në Bruksel është Roma, ndaj dhe presim informacionet që ne gazetarët do të përpunojmë nga kjo mbledhje e fundit. Faleminderit për intervistën dhe suksese me librat tuaj. Një pyetje më vjen natyrshëm: si ka mundësi që u dashuruat me historinë e Shqipërisë?

Antonio Caizza: Unë mendoj se kush prek Shqipërinë, nuk çlirohet më prej saj. Shqipëria të rrëmben. Thuhet “dhimbje nga Afrika”, por unë do të thoja “Dhimbje Shqipërie”. Mua më ndodhi me Shqipërinë. Fillova të ndiqja Radio Tiranën jo sepse isha komunist, marksist apo leninist, por sepse më bënte kurioz ky vend i izoluar. Mendoja se nga ana tjetër e Adriatikut ishte një tokë e kuqe, të gjithë ishin filo-sovjetikë, që flisnin keq për revizionistët, Amerikën, Perëndimin, Jugosllavinë, Kinën, Bashkimin Sovjetik, e rrinin vetëm duke eksperimentuar autarkinë. E vizitova në vitin 1985, kur vdiq Enver Hoxha, por vetëm anagrafikisht, sepse sistemi ishte ende aty. Në vend që të blija vespa-n, zgjodha udhëtimin në Shqipëri. Një Shqipëri që nuk më ka mbaruar kurrë.

Gazetari Artur Nura: Jo rastësisht sot jemi sërish në Tiranë! Faleminderit.

TIRANË- Paolo Rago, italian që jeton prej vitesh në Shqipëri, është pedagog në një universitet privat në Shqipëri. Për emisionin “Të Gjitha Rrugët të Çojnë në Romë”, ai tha se krahas studentëve shqiptarë, në universitetin ku ai jep mësim në Tiranë, 40% e studentëve janë italianë dhe jetojnë në Shqipëri.

“Nuk kam dëgjuar asnjë shqetësim nga studentët e mi për jetesën e tyre këtu. Mbledhjen e dy qeverive e ndoqa nga televizioni. Takimi Rama Meloni, jam i bindur se do të zhvillojë edhe më tej marrëdhëniet  mes dy vendeve. Marrëdhëniet mes dy vendeve janë tashmë mjaft të mira.

Nuk mund të them nëse është mbledhje e vonuar apo jo, marrëveshjet e firmosura tani janë diçka e re. pasuron akoma më shumë marrëdhëniet mes dy vendet.

Vura re se gjatë mbledhjes nuk kishte as përkthyes sepse z.Rama italishten e flet goxha mirë.

E gjykoj shumë pozitive si mbledhje, sa i përket marrëveshjeve kjo do shihet me kalimin e kohës, por janë disa argumente mjaft interesante. Shumë marrëveshje janë firmosur edhe më parë, për fat të keq jo të gjitha janë zbatuar, të shohim si do të bëhet” -thotë ai./abcnews.al

TIRANË- 16 marrëveshje u nënshkruan në mbledhjen e dy qeverive, asaj shqiptarë dhe italiane, javën e shkuar në Romë.

Për impaktin e këtyre marrëveshjeve si edhe rëndësinë e tyre, analisti Geron Kamberi tha për emisionin ‘Të Gjitha Rrugët të Çojnë në Romë”, se marrëveshjet me Italinë na kthejnë në momentet më të mira historike.

“Nëse i kthehemi historisë pas pushtimit nga Italia u bë bashkimi i dy kurorave dhe Shqipëria e Italia u quajtën gati një shtet. Pra ka patur një periudhë bashkëpunimi shumë më të hershme që historia e ka vënë në një dritë të veçantë në varësi të rrethanave mbi të cilët ka kaluar kjo marrëdhënie. Interesi i Italisë ka qenë i hershëm kjo edhe për shkak të fqinjësisë gjeografike por edhe për shkak të interesave qoftë kur Roma ishte perandori, apo kur Italia u bë një shtet, pa hyrë thellë në histori është një traditë marrëdhëniesh që ka vijuar prej qindra vjetësh” tha Kamberi, ndërsa theksoi se Italia ka qenë një ndër sponsorizuesit e pavarësisë së Shqipërisë.

“Italia u caktua kujdestare e Shqipërisë në rajon edhe në vullnetin e Fuqive të Mëdha. Nga kjo pikëpamje u nënshkrua një marrëveshje në atë kohë me qeverinë shqiptare, që ishte traktati i Miqësisë i 27 nëntorit 1926 dhe vitin tjetër kemi 100 vjetorin e këtij traktati, ai traktat nënkuptonte se Itali do mbështeste Shqipërinë në shumë fusha.” -vijoi Kamberi, ndërsa foli për një rikthim të Italisë në prioritete të politikës së jashtme shqiptare.

“Krijimi i kësaj atmosferë që u kurorëzua me mbledhjen e dy qeverive tregon se Italia po synon që të japë një ritëm të ri të zhvillimit të marrëdhënieve me Shqipërinë dhe kjo është një fat jo thjesht për vendin por për gjithë rajonin”, shtoi Kamberi.

“Italia ka qenë gjithmonë afër Shqipërisë në momentet e saj më të vështira, kujtojmë eksodin, operacionin ‘Alba’ apo ‘Pelikani’. Me këto marrëveshje marrëdhënia e Shqipërisë me Italinë shpresoj të shkoj drejt një ndihme që karakaterizohet nga bashkëpunimi i ndërsjellë.”/abcnews.al

Të Gjitha Rrugët të Çojnë në Romë, është emisioni i gazetarit Artur Nura, që nis nga sot në ekranin e ABC News. Në qendër të kësaj puntate të parë të emisionit, ishte pikërisht takimi mes dy qeverive asaj shqiptare dhe italiane në Romë.

Pjesë nga intervista:

Pyetje: Ambasador siç ju e dini tashmë rruga ime mediatike në lidhje me marrëdhëniet italo-shqiptare ka ndërruar shtëpi mediatike. Ndërkohë çfarë mund të thonit për këtë program që titullohet jo rastësisht: Të Gjitha Rrugët Çojnë në Romë?

Ambasadori Alberti: Para së gjithash faleminderit. Dhe kjo, sepse të jemi mirënjohës ngaqë ti ndihmon vendin tonë të jetë më i pranishëm në vendin tuaj. Pra, urime dhe, këto urime vijnë me premtimin për t’ju qenë më afër juve me veprimtaritë që do lindin nga marrëveshjet e fundit në mbledhjen e dy qeverive tona në Romë e cila u realizua në javën që kaloi.

Këto falënderime që po ju japim ju do të ndiqen me një seri propozimesh për të ndjekur mediatiksiht një seri organizimesh, apo eventesh, të cilat do realizohen në javët, në muajt dhe vitet e ardhshme.  Pra në besojmë te ty për këtë mundësi të madhe që na ofron.

Pyetje: Me kënaqësi. E marr si një urim për mbarësi. Shumë faleminderit.

Ambasadori Alberti: Faleminderit ty Artur! Dhe një përshëndetje për telespektatorët  tuaj sepse unë besoj që programi juaj do jetë një transetim që do të ndihmojë që Italia të njihet më mirë, por mbi të gjithë të njihet më mirë marrëdhënia që vendi ynë ka me vendin tuaj në një dimension të ndryshëm, në një dimension miqësie e cila do të konvertohet në projekte të përbashkëta. Që do të konvertohet në një vizion që sheh nga e ardhmja duke vlerësuar të shkuarën e cila është solide dhe i përket memories së përbashkët dhe që sot duhet të zhvillohet nëpërmjet Aleancës sonë Strategjike.

Një grabitje e mirëorganizuar u shënua në orët e para të së hënës në dyqanin Louis Vuitton në qendër të Romës, në kryqëzimin mes rrugëve Mario dei Fiori dhe Condotti. Sipas mediave italiane, tre persona me fytyra të mbuluara mbërritën me një automjet dhe e përplasën atë në xhamin e vitrinës, duke krijuar një hyrje […]

The post Grabitje spektakolare në Louis Vuitton në Romë, vidhen dhjetëra artikuj luksozë appeared first on BoldNews.al.