Viti i Ri ishte festa që e prisnin të gjithë. Në Shqipërinë e varfër të diktaturës, dukej sikur atë natë harroheshin të gjitha. Një kthim pas në kohë na sjell ndërmend mënyrën tradicionale të festimit në çdo shtëpi shqiptare.
Ritualet e vogla, festat nëpër lokale dhe hotelet më të famshme të kohës. Menyja, muzika dhe çmimet. Ku festonin banorët e ish-Bllokut.
PUNĂ, DEZHURN E FUTBOLL
Shiritat shumëngjyrëshe prej letre, lodrat prej kauçuku, aroma e drurit të djegur që dilte nga tubi i sobave, përzier me atë të gjelit të detit të sapopjekur, janë kujtimet që na çojnë pas në kohë, në festimet e Vitit të Ri gjatë viteve të diktaturës.
Sot, mund tĂ« duket njĂ« festĂ« rutinĂ«. Mund tĂ« festosh kur tĂ« duash e çfarĂ« tĂ« duash, por asokohe, kjo ishte e vetmja festĂ« qĂ« nuk lidhej me partinĂ« dhe arsyet pse ishte e shumĂ«pritur, ishin tĂ« shumta. Ndalimi i fesĂ« nĂ« ShqipĂ«ri i kufizoi festat e fundvitit thjesht dhe vetĂ«m te nata e ndĂ«rrimit tĂ« viteve, apo Viti i Ri. Krishtlindja nuk festohej mĂ«, kĂ«shtu qĂ« gjithĂ« vĂ«mendja ishte pĂ«rqendruar nĂ« datĂ«n 31 dhjetor. Barra mĂ« e rĂ«ndĂ« u binte amvisave, tĂ« cilave, pĂ«rveçse u duhej tĂ« punonin edhe nĂ« datĂ«n 31, duhet tâi hynin gatimit pĂ«r nĂ« darkĂ«.
Â
Dhe pĂ«r to dukej se nuk kishte festĂ«, vetĂ«m njĂ« turravrap nĂ«pĂ«r kuzhinĂ«. NĂ« ditĂ«t e fundit tĂ« vitit, njĂ« pritje e madhe organizohej nĂ« Pallatin e Brigadave nga Enver Hoxha me pionierĂ«t e dalluar, ndĂ«rsa Dita e Krishtlindjes, nuk festohej mĂ« pas â67-Ă«s, kur feja u ndalua. Familjet e besimeve katolike dhe ortodokse e festonin nĂ« fshehtĂ«si, pa zhurmĂ« e bujĂ«, vetĂ«m nĂ« rrethe tĂ« ngushta midis tyre.
Ndërkohë, ishte punuar një të diel më parë, që kjo të zëvendësonte datën 2 janar, që ishte pushim dhe më 3, të gjithë i riktheheshin punës. Jepeshin shpërblime të vogla financiare për të dalluarit, ndërsa natën e Vitit të Ri, si dhe datat 1 e 2 janar në ndërmarrje, dikastere bëhej dezhurn çdo dy orë nga punonjës, që alternoheshin sipas një grafiku të bërë nga drejtoria. Nuk bënin dezhurn gratë e vajzat.
E veçanta e 31 dhjetorit ishte ndeshja e futbollit që zhvillohej në fushën e Pallatit të Pionierëve të tejmbushur nga njerëzit. U kthye në një traditë tërheqëse, në të cilën luanin edhe futbollistët më të njohur, të tre klubeve të kryeqytetit. Madje, takimi ndiqej edhe nga jashtë rrethimit përtej Lanës, pasi nuk kishte hapësirë për të qenë brenda territorit të vogël. Gjatë ditës së 31 dhjetorit, qyteti gumëzhinte dhe dyqanet kishin aktivitet deri në çastin e fundit dhe njerëzit që vraponin për të marrë gjërat që i mungonin.
E gjithĂ« kjo deri nĂ« orĂ«t e para tĂ« mbrĂ«mjes, pastaj tĂ« gjithĂ« nĂ« shtĂ«pi dhe qyteti pushtohej nga njĂ« heshtje totale, dhe vetĂ«m ndriçimi ishte ai qĂ« i jepte jetĂ«, pasi gjithçka dukej si nĂ« gjumĂ«. PĂ«r tâu gjallĂ«ruar sĂ«rish pas orĂ«s 12 tĂ« natĂ«s, kur mbushej me tĂ« rinj qĂ« mblidheshin nĂ« qendĂ«r tĂ« tij.
TVSH DHE âKONCERTI I MADHâ PĂR TĂ GJITHĂ
TelevizorĂ«t e markave âButrintiâ, âIliriaâ apo âDajtiâ kanĂ« qenĂ« tĂ« vetmet mjete komunikuese qĂ« i ka shoqĂ«ruar shqiptarĂ«t natĂ«n e Vitit tĂ« Ri, si dhe ato nĂ« vazhdim. TĂ« ulur nĂ« tavolina, dhe nĂ« pritje tĂ« orĂ«s 12 tĂ« natĂ«s, tĂ« gjithĂ« ndiqnin âKoncertin e madh tĂ« Vitit tĂ« Riâ njĂ« program me kĂ«ngĂ«, valle e humor nga e gjithĂ« ShqipĂ«ria qĂ« kishte pĂ«rgatitur Televizioni Shqiptar, i cili fillonte pas RevistĂ«s Televizive tĂ« orĂ«s 20:00 dhe emisionit âKoha sot e nesĂ«râ nga i paharruari Petrit Leka e vazhdonte deri nĂ« orĂ«n 2 pas mesnate, pĂ«r tĂ« vijuar me natĂ«n finale tĂ« Festivalit tĂ« KĂ«ngĂ«s nĂ« RTVSH â ritransmetim (ata qĂ« kishin kanoçet e famshme ndiqnin programet e kanaleve tĂ« huaja).
Nuk kishte fjalim pĂ«rshĂ«ndetĂ«s nga udhĂ«heqĂ«si i shtetit nĂ« mesnatĂ«. TĂ« nesĂ«rmen, hapej kanali italian âRai 1â vetĂ«m pĂ«r tĂ« ndjekur nĂ« orĂ«n 12 paradite Koncertin e VjenĂ«s dhe nĂ« mbrĂ«mje, sĂ«rish me TVSH-nĂ« nĂ« programin thuajse identik, si ai i njĂ« nate mĂ« parĂ«, gjithçka brenda kornizĂ«s sĂ« lejuar. Jo nĂ« pak raste rrezikonte edhe ikja e dritave nga ngarkesa e madhe elektrike. Nata e fundvitit festohej nĂ« reparte ushtarake, konvikte etj. Natyrisht me televizor, radio, apo ndonjĂ« magnetofon. Edhe nĂ« spitale, shtĂ«pitĂ« e fĂ«mijĂ«ve jetimĂ«, natyrisht me thjeshtĂ«sinĂ« dhe modestinĂ« e kohĂ«s qĂ« kishin kĂ«to institucione.
MENYJA E NJĂJTĂ PĂR TĂ GJITHĂ
Nata e Vitit tĂ« Ri ka qenĂ« thuajse e njĂ«jtĂ« pĂ«r tĂ« gjithĂ«. NjĂ« pulĂ«, ose gjel deti tĂ« marrĂ« njĂ« muaj mĂ« parĂ« e tĂ« ushqyer me ullinj nĂ« banjĂ«n e pallatit, apo oborrin e shtĂ«pisĂ«, majonezĂ« dhe bakllava ose kadaif. Raki, nĂ«se gjeje tĂ« Skraparit apo PĂ«rmeti, ishte kĂ«naqĂ«si, dhe verĂ« tĂ« markĂ«s âRieslingâ, âTokaiâ, apo âShesh i ziâ ose âi bardhĂ«â, âMerlotâ, âKallmetâ tĂ« cilĂ«sisĂ« sĂ« dytĂ« qĂ« kushtonte 42 lekĂ«, pasi kjo ishte mĂ« e lehtĂ« pĂ«r tâu gjetur. CilĂ«sia e parĂ«, si ajo âPino Neroâ, kishte tjetĂ«r destinacion.
Birra ishte me shishe e Kombinatit Ushqimor âAli Kelmendiâ TiranĂ«. ShumĂ« tĂ« ngarkuar me punĂ« ishin furrat. Ăoje tavĂ«n dhe merrje njĂ« letĂ«r me numrin, qĂ« korrespondonte me njĂ« llamarinĂ« metalike qĂ« furrtari e ngulte mbi pulĂ«. NjerĂ«zit merrnin bukĂ« rezervĂ«, pasi dyqani mbyllej pĂ«r dy ditĂ«. PĂ«rgatitja pĂ«r natĂ«n e Vitit tĂ« Ri ishte tejet lodhĂ«se pĂ«r gratĂ«, qĂ« gatuanin pa pushim gjatĂ« gjithĂ« ditĂ«s nĂ« kushtet e hapĂ«sirat e ngushta dhe aspak komode tĂ« apartamenteve tĂ« ngritura gjatĂ« socializmit. TĂ« privilegjuara ishin familjet qĂ« kishin siguruar limonĂ« apo portokalle nga bregdeti, si diçka tĂ« rrallĂ« pĂ«r kohĂ«n. NĂ« shumĂ« raste kishte grupe tĂ« rinj, miq e shokĂ«, qĂ« mblidheshin atĂ« natĂ« nĂ« shtĂ«pinĂ« e dikujt, pĂ«r tĂ« dalĂ« nĂ« shesh pas orĂ«s 12-tĂ« pas mesnate.
NJĂ FESTĂ NDRYSHE NĂ TIRANĂ
Tirana u ka dhĂ«nĂ« gjithmonĂ« tjetĂ«r ritĂ«m pragfestave, sidomos momenteve para ndryshimit tĂ« viteve. Nata mes dy vitesh, pĂ«r ata qĂ« e kujtojnĂ«, sidomos mesvitet â60-â70, ka qenĂ« e veçantĂ«. Pak çaste para se dy akrepat e sahatit tĂ« madh tĂ« bashkoheshin, qindra tĂ« rinj e tĂ« reja i gjeje nĂ« sheshin para Pallatit tĂ« Madh tĂ« KulturĂ«s (ndĂ«rtuar nĂ« vitin 1964), duke festuar, imituar dhe kĂ«nduar kĂ«ngĂ« tĂ« njohura, kryesisht tĂ« huaja. Gjithçka spontane jo e organizuar, por e sajuar nga disa pasionantĂ«, qĂ« banonin kryesisht nĂ« qendĂ«r tĂ« TiranĂ«s, pasi zonat e tjera ishin pak larg dhe vĂ«shtirĂ« tĂ« vije kur mjetet e transportit nĂ« ato orĂ« nuk kishte. Dikush vinte me pajton i veshur me kostum tĂ« zi, borsalina apo cilindra nĂ« kokĂ«, duke imituar aktorĂ«t Zhan Mare apo Alen Delon, duke hipur te kolonat e duke uruar nĂ« frĂ«ngjisht Vitin e Ri, dikush tjetĂ«r kĂ«ndonte kĂ«ngĂ« tĂ« famshme tĂ« kohĂ«s, ato tĂ« Xhoni Hollideit etj.
MODA E LOKALEVE
NĂ« shtĂ«pi apo nĂ« lokal, kjo ka qenĂ« dilema e shqiptarĂ«ve pĂ«r natĂ«n e ndĂ«rrimit tĂ« moteve. Preferenca pĂ«r ta kaluar natĂ«n e Vitit tĂ« Ri nĂ« njĂ« vend publik me shoqĂ«ri, orkestĂ«r, muzikĂ« e vallĂ«zim, ka filluar para viteve â50, pĂ«r tĂ« vijuar nĂ« ato â60, e mĂ« tej, sidomos nĂ« vitet â80. NĂ« shumĂ« qytete tĂ« ShqipĂ«risĂ«, por veçanĂ«risht nĂ« TiranĂ«, ka qenĂ« ndryshe. Kryesisht festohej nĂ« Kursalin e famshĂ«m nĂ« qendĂ«r, sallat gjigante tĂ« âHotel Dajtitâ apo nĂ« âVollgaâ (Drini sot), tĂ« cilat, natĂ«n e Vitit tĂ« Ri mbusheshin me pushtetarĂ«, zyrtarĂ« tĂ« lartĂ«, artistĂ« e sportistĂ« tĂ« njohur me familjet e tyre, por edhe me shumĂ« tĂ« huaj, marinarĂ«, studentĂ« dhe kryesisht punonjĂ«sit e ambasadave, tĂ« cilĂ«t kanĂ« kĂ«nduar e vallĂ«zuar çdo lloj muzike deri nĂ« agim.
Po kĂ«shtu, festohej edhe nĂ« Klubin e Lidhjes sĂ« ShkrimtarĂ«ve dhe ArtistĂ«ve, nĂ« selinĂ« ngjitur me Teatrin Popullor, nĂ« ShtĂ«pinĂ« Qendrore tĂ« UshtrisĂ« nĂ« RrugĂ«n e KavajĂ«s, ku argĂ«toheshin oficerĂ«t madhorĂ« me familjet e tyre, pastaj nĂ« atĂ« qĂ« Ă«shtĂ« sot. Por edhe tek âInternacionalâ, apo âDonikaâ. ShumĂ« i veçantĂ« ka qenĂ« âVollgaâ apo âAdriatikuâ nĂ« DurrĂ«s, ku vĂ«rshonin jo vetĂ«m durrsakĂ«t, por edhe tĂ« huajt, kapitenĂ« e marinarĂ«t e anijeve qĂ« i kishte zĂ«nĂ« Viti i Ri nĂ« portin e DurrĂ«sit. NĂ« ShkodĂ«r janĂ« shfrytĂ«zuar lokalet e njohura si âKafja e Madheâ, âTurizmi i vjetĂ«râ, âKafe Moskaâ apo âAdriatikâ. Po kĂ«shtu, edhe nĂ« qytete tĂ« tjera janĂ« pĂ«rdorur lokalet qĂ« kishin orkestĂ«r, qĂ« mund tĂ« gatuhej e me salla tĂ« mĂ«dha.
15-KATĂSHI DHE RIKTHIMI NĂ LOKAL ME MUZIKĂ E VALLĂZIM TĂ KUFIZUAR
NdonĂ«se pati njĂ« frenim ky lloj argĂ«timi publik, sidomos nĂ« mesvitet â70-â80, si pasojĂ« e situatave tĂ« tensionuara politiko-ekonomike dhe jetĂ«s sociale tĂ« kufizuar, rikthimi te nata dĂ«fryese e fundvitit nĂ« restorant erdhi natyrshĂ«m nga dĂ«shira pĂ«r diçka mĂ« ndryshe nga ai i qĂ«ndrimit, gatimit nĂ« shtĂ«pi ditĂ«n dhe natĂ«n e 31 dhjetorit. Ky ishte motivi qĂ« i shtyu shqiptarĂ«t tĂ« fillojnĂ« tĂ« organizohen sĂ«rish nĂ« lokale nĂ« natĂ«n e fundit tĂ« vitit. Jo vetĂ«m nĂ« TiranĂ«, por edhe nĂ« qytete te tjeraâŠâŠ
Por qĂ« tĂ« kaloje kĂ«tĂ« natĂ« nĂ« njĂ« lokal, konsiderohej njĂ« privilegj i madh, pasi jo tĂ« gjithĂ« i kishin mundĂ«sitĂ«.. PĂ«r tĂ« siguruar njĂ« tavolinĂ« pĂ«r natĂ«n e Vitit tĂ« Ri, duhej tĂ« bĂ«jĂ« njĂ« prenotim familjar qĂ« nĂ« ditĂ«t e para tĂ« muajit dhjetor pranĂ« administratĂ«s sĂ« hotelit. Frekuentohej kryesisht 15-katĂ«shi, i sapondĂ«rtuar dhe i pĂ«ruruar nĂ« vitin 1979. TĂ« gjithĂ« vraponin fillimisht aty. NĂ«se nuk arrije tĂ« prenotoje, duhej nxituar te lokalet e tjera si âVollgaâ (Drini), âArbanaâ, âArbĂ«riaâ, apo âRiniaâ, ku nata e Vitit tĂ« Ri shoqĂ«rohej me muzikĂ« tĂ« lehtĂ«, vallĂ«zim dhe argĂ«tim brenda limiteve tĂ« kohĂ«s. Orkestra (kryesisht ishte ajo e tavernĂ«s sĂ« 15- katĂ«shit, apo tĂ« tjera tĂ« pĂ«rbĂ«ra me instrumente tĂ« njohura tĂ« kryeqytetit), e dinte mirĂ« repertorin dhe nuk kalonte asnjĂ« cak, gjithmonĂ« nĂ« sintoni me çfarĂ« lejohej nĂ« programin e kontrolluar mĂ« parĂ«, por asnjĂ«herĂ« muzikĂ« e kĂ«ngĂ« kushtuar PartisĂ«. Tre kĂ«rcime, njĂ« pauzĂ«, sĂ«rish tre kĂ«rcime⊠e kĂ«shtu vijohej.
ĂMIMET
MbrĂ«mja festive fillonte nĂ« orĂ«n 21:00. Ămimi varionte nga 600 lekĂ« personi dhe 1200 lekĂ« çifti te 15-katĂ«shi, pĂ«r tĂ« zbritur nĂ« 450 lekĂ« te tĂ« tjerat me njĂ« meny me tĂ« zakonshmet, antipasta, pastaj pulĂ« ose pilaf me gjel, bĂ«rxollĂ« me patate, njĂ« shishe verĂ«, birrĂ« ose raki dhe Ă«mbĂ«lsira nĂ« fund. Cigarja pihej nĂ« pafundĂ«si, nuk kishte kĂ«ngĂ«tarĂ«, por mund tĂ« kĂ«ndonin kĂ«ngĂ«tarĂ« qĂ« ishin nĂ« lokal me familjet e tyre. NĂ« orĂ«n 00:00 fikeshin dritat, pĂ«rplaseshin gotat dhe njĂ« puthje nĂ« faqe, pastaj dalja jashtĂ« pĂ«r tĂ« parĂ« fishekzjarrĂ«t. MĂ« pas, organizoheshin edhe lojĂ«ra-lotari me prezantues aktorĂ« tĂ« njohur si Vilson Gjoncaj, me tĂ« cilat fituesit merrnin njĂ« dhuratĂ« nga organizatorĂ«t. QĂ«ndrimi nĂ« restorant vazhdonte thuajse deri nĂ« orĂ«t e para tĂ« mĂ«ngjesit, pasi nuk kishte kufi apo limit kohe. Edhe nĂ« ShkodĂ«r te âHotel Rozafaâ, apo nĂ« plazh si tek âAdriatikuâ, ashtu edhe te âKrujaâ, âButrintiâ, ndodhte e njĂ«jta gjĂ«.
PRENOTIMI I PUSHIMEVE NĂ POSTĂ ORĂN 12:00
Viti i Ri fillonte me vrapin nĂ« mesnatĂ« pĂ«r nĂ« PostĂ«n Qendrore, jo pĂ«r tĂ« bĂ«rĂ« njĂ« urim, por pĂ«r tĂ« nisur telegramin urgjent pĂ«r nĂ« hotelet e preferuara tĂ« plazhit, siç ishin âKrujaâ, âButrintiâ, apo ato nĂ« SarandĂ«, Pogradec. Ky veprim ndĂ«r vite ishte kthyer nĂ« ankth pĂ«r tiranasit dhe sapo akrepat kalonin 12 e njĂ« minutĂ«, njĂ« pjesĂ«tar i familjes, pĂ«rfshirĂ« edhe ata qĂ« ishin nĂ« lokal, duhet tĂ« sakrifikonte dhe me shpejtĂ«si nisej pĂ«r nĂ« postĂ«, ku ndĂ«rkohĂ« ishte drejtuar njĂ« fluks i madh njerĂ«zish. TĂ« gjithĂ« pĂ«r tĂ« bĂ«rĂ« telegramin e famshĂ«m dhe marrjen e mandatit qĂ« i siguronte njĂ« prenotim prej dhjetĂ« ditĂ«sh nĂ« njĂ« nga dhoma e kĂ«tyre turizmeve.
VIZITAT DHE FATI QĂ SILLTE VIZITORI I PARĂ
Kush i ka jetuar ato kohĂ«, pa dyshim qĂ« i kujton vizitat sfilitĂ«se familjare qĂ« fillonin nĂ« mesditĂ«n e datĂ«s 1, pĂ«r tĂ« vazhduar pĂ«r disa ditĂ«. ShumĂ« rĂ«ndĂ«si kishte njeriu u parĂ« qĂ« futej nĂ« shtĂ«pi. Ishte ai qĂ« do tĂ« âpĂ«rcaktonteâ fatin e atij viti. Shkohej te tĂ« afĂ«rm, komshi, miq⊠mĂ« kĂ«mbĂ« ose me autobusĂ«t e rrallĂ« tĂ« linjĂ«s sĂ« tejmbushur, pasi taksitĂ« qĂ« kanĂ« funksionuar deri nĂ« vitet â70, nuk ishin mĂ«. Ka qenĂ« njĂ« traditĂ« qĂ« praktikoje nĂ« vite nĂ« gjithĂ« ShqipĂ«rinĂ« dhe qĂ« u shuan me ndĂ«rrimin e sistemeve.
âHOTEL DAJTIâ, BALLO E MUZIKĂ PERĂNDIMORE
PĂ«r shumĂ« dekada âHotel Dajtiâ ka shĂ«rbyer si i vetmi hotel qeveritar e diplomatik nĂ« ShqipĂ«ri. Por, edhe pĂ«r tĂ« sistemuar personalitet e shquar botĂ«rorĂ« tĂ« ardhur nĂ« TiranĂ«, skuadra tĂ« njohura perĂ«ndimore si RF Gjermane, Ajax, artistĂ« tĂ« njohur etj., etj. MenjĂ«herĂ« pas lufte, ai Ă«shtĂ« shfrytĂ«zuar si rezidencĂ« pune, banimi, madje aty janĂ« martuar edhe Enver Hoxha e disa qeveritarĂ« tĂ« lartĂ« tĂ« kohĂ«s. Ai, bashkĂ« me Pallatin e Brigadave janĂ« pĂ«rdorur pĂ«r tĂ« festuar gjithçka, por veçanĂ«risht mbrĂ«mjen e madhe tĂ« fundvitit.
Duke qenĂ« nĂ« qendĂ«r, âDajtiâ ishte tejet i preferuar, pasi struktura e brendshme e tij me sallat gjigante luksoze, me hapĂ«sirĂ« e lartĂ«si e funksion tĂ« shkĂ«lqyer (taverna poshtĂ«, shumĂ« e preferuar, nuk shĂ«rbente vetĂ«m pĂ«r natĂ«n e Vitit tĂ« Ri pĂ«r shkak tĂ« pĂ«rmasave tĂ« vogla), krijonte njĂ« mundĂ«si tĂ« madhe dĂ«frimi pĂ«r specialistĂ«t e huaj, fillimisht ata jugosllavĂ«, ato tĂ« vendeve lindore tĂ« pranishĂ«m nĂ« ShqipĂ«ri pĂ«r ndĂ«rtimin veprave tĂ« 5-vjeçarĂ«ve, diplomatĂ«, por edhe pĂ«r shqiptarĂ«.
Deri para prishjes me Lindjen, rreth viteve 61âČ aty shkonin njerĂ«z me para qĂ« e njihnin jetĂ«n nga prindĂ«rit e tyre, tĂ« cilĂ«t ishin shkolluar nĂ« perĂ«ndim, familje mjekĂ«sh, intelektualĂ«sh, sportistĂ« tĂ« njohur, fĂ«mijĂ«t e udhĂ«heqĂ«sve tĂ« lartĂ«, artistĂ« etj. Mblidheshin nĂ« sallĂ«n e madhe e nĂ« hollin-sallon modern, qĂ« garantonte mbi 250 persona gjatĂ« natĂ«s sĂ« Vitit tĂ« Ri. Aty gatuhej shumĂ« mirĂ« dhe ushqimi ishte cilĂ«sor.
ZONJA KARMON, GRUAJA MODERNE E BALLOVE
Ka qenĂ« shumĂ« elegante, e njohur jo vetĂ«m si gruaja e Paskal Karmon, sekretarit tĂ« ParĂ« tĂ« AmbasadĂ«s Franceze, por pĂ«r veshjen moderne prej lĂ«kure qĂ« pĂ«rdorte. Po kĂ«shtu, edhe vajzat e ambasadorit polak, qĂ« mbrĂ«mjen e Vitit tĂ« Ri, shfaqeshin me minifunde klasike, duke qenĂ« nĂ« qendĂ«r tĂ« vĂ«mendjes. Protagoniste ishin gjithashtu edhe gratĂ«, vajzat e zyrtarĂ«ve tĂ« ambasadave perĂ«ndimore, qĂ« u jepnin jetĂ« ballove argĂ«tuese qĂ« vazhdonte pas mesnate. Ky frekuentim i âDajtitâ vazhdoi pĂ«r inerci pas viteve â60, edhe pĂ«r disa vite tĂ« tjera, thuajse deri nĂ« fillim tĂ« viteve â70. Hyrja, frekuentimi nĂ« pĂ«rgjithĂ«si dhe nĂ« veçanti i natĂ«s sĂ« Vitit tĂ« Ri, ishte vetĂ«m pĂ«r tĂ« huaj dhe njĂ« elitĂ« tĂ« kufizuar personash e familje tĂ« zgjedhuara. Ndryshimi ishte i dukshĂ«m, jo muzikĂ« moderne, por shqiptare dhe tĂ« huaj, kryesisht me kĂ«ngĂ«t tĂ« kohĂ«s. TashmĂ« ka filluar survejimi i tĂ« huajve dhe shqiptarĂ«ve qĂ« preferonin âHotel Dajtinâ.
VITI I RI NĂ BLLOK
Viti i Ri nĂ« Bllok ka qenĂ« i veçantĂ«, kjo e lidhur edhe me kohĂ«n. Fillimisht, nĂ« periudhĂ«n pas lufte, e nĂ« vijim tĂ« viteve â50 e â60, festa e Vitit tĂ« Ri organizohej familjarisht nga tĂ« gjithĂ« anĂ«tarĂ«t e byrosĂ« qĂ« mblidheshin nĂ« OdĂ«n e Pallatin e Brigadave, kĂ«shtu quhej mjedisi nĂ« tĂ« cilin kalonin natĂ«n e ndryshimit.
Me kalimin e viteve, familjet filluan tĂ« preferojnĂ« ShtĂ«pinĂ« Qendrore, ndĂ«rsa fĂ«mijĂ«t tĂ« veçuar e festonin te âVila 2â (sot pranĂ« RTVSH-sĂ«), por edhe nĂ« shtĂ«pinĂ« e Enver HoxhĂ«s, kur ai nuk ishte aty.
Pas viteve â70, saktĂ«sisht pas 1973, kur filluan goditjet e grupeve nĂ« art, ushtri, ekonomi, u prishĂ«n miqĂ«sitĂ«, lidhjet dhe preferencat, secila familje mblidhej nĂ« shtĂ«pi, brenda Bllokut tĂ« kufizuar e ruajtur me ushtarĂ«, pa shumĂ« zhurmĂ« kalonte Vitin e Ri. Edhe pĂ«r faktin se fĂ«mijĂ«t e tyre tĂ« rritur ishin martuar e kishin fĂ«mijĂ« tĂ« vegjĂ«l, çka e kushtĂ«zonte daljen, apo lĂ«vizjen nĂ« mjedise publike.
TĂ« nesĂ«rmen vijonin vizitat tradicionale. NjĂ« ndryshim nĂ« mentalitet u pa nĂ« fund tĂ« â70, kur fĂ«mijĂ«t e pak zyrtarĂ«ve tĂ« lartĂ« filluan tĂ« shkojnĂ« te âHotel Dajtiâ, tĂ« ndaluar pĂ«r shqiptarĂ«t, apo tĂ« dalin edhe jashtĂ« shtetit pĂ«r festat e fundvitit, diçka qĂ« nuk ishte bĂ«rĂ« asnjĂ«herĂ« mĂ« parĂ«.
