12:40 Një jetë mes dritës dhe hijes, film i ri për Nënë Terezën! Analiza: Ikonë me plasaritje
Tereza ishte 19 vjeç, kur shkoi si novice (fillestare) në Indi, ku u përball me mjerimin, urinë dhe sëmundjen. Ajo jetoi si murgeshë dhe mësuese në Kalkuta, në urdhërin katolik Loreto, i cili i kushtohej arsimit dhe punës misionare në Indi. Kalkuta ishte e mbipopulluar, shërbimet shtetërore ishin të mbingarkuara dhe sistemi shëndetësor pothuajse inekzistent. Menjëherë pas shpalljes së pavarësisë nga Britania e Madhe, pas rreth 200 vjetësh sundimi kolonial, India përballej me sfida të mëdha. Në vend kishte trazira, mijëra njerëz humbën jetën në incidente të dhunshme.
NĂ« kĂ«tĂ« kaos na çon filmi âTereza â NjĂ« jetĂ« mes dritĂ«s dhe hijesâ, pa zbukurime estetike, nĂ« njĂ« qytet me zhurma, ngushtĂ«si dhe dyndje njerĂ«zish. Tereza, e lindur nĂ« vitin 1910 si AnjezĂ« Gonxhe Bojaxhiu nĂ« Shkupin e sotĂ«m, shfaqet aty si njĂ« grua, qĂ« misionin e saj e kĂ«rkon mes rrĂ«nojave dhe vĂ«shtirĂ«sive. GjatĂ« njĂ« udhĂ«timi me tren ajo duhet tĂ« ketĂ« pĂ«rjetuar âvokacionin e sajâ: jo pĂ«r tĂ« jetuar mĂ« vetĂ«m pĂ«r Zotin, por nĂ« mes tĂ« mĂ« varfĂ«rve ndĂ«r tĂ« varfĂ«rit.
Një grua që rebelohet kundër kishës së saj
Filmi tregon TerezĂ«n (tĂ« luajtur nĂ« mĂ«nyrĂ« tĂ« jashtĂ«zakonshme nga Noomi Rapace) jo si njĂ« figurĂ« tĂ« mbinatyrshme tĂ« dritĂ«s, por si njĂ« grua qĂ« pĂ«rplaset me kishĂ«n e saj. Sepse projekti i saj ishte revolucionar: tĂ« linte manastirin, tĂ« themelonte urdhĂ«rin e saj, tĂ« zhvendosej nĂ« mes tĂ« lagjeve tĂ« varfĂ«ra, tĂ« ndihmonte njerĂ«zit e sĂ«murĂ« dhe ata qĂ« po vdisnin â si njĂ« murgeshĂ« urdhĂ«ri jashtĂ« urdhĂ«rit. Kisha e frenoi, sepse dĂ«shira e TerezĂ«s nĂ«nkuptonte largim nga traditat e vjetra dhe mosbindje. Por ajo mbeti kokĂ«fortĂ«. VetĂ«m nĂ« vitin 1948 Vatikani u dorĂ«zua dhe nĂ« vitin 1950 ajo themeloi mĂ« nĂ« fund urdhĂ«rin global tĂ« âMisionareve tĂ« BamirĂ«sisĂ«â.
I pasur nga ana vizuale, por i kursyer nga ana gjuhësore, i shoqëruar nga kitarat elektrike, filmi tregon lagjet e varfëra të Kalkutës me njerëz të vrarë nga varfëria dhe sëmundjet, botën ideale të shkollës së vajzave, ku nxënëset veshin fustane rozë dhe dhomat spartane të murgeshave në muret e manastirit, ku Tereza drejtonte me autoritet si nënë superiore.
Vanitet apo bamirësi?
Filmi i qaset Terezës në mënyrë kritike, por me respekt, kështu që disa polemika lihen më tepër të nënkuptohen. Në një skenë të qetë ajo pyet veten, nëse angazhimi i saj vjen vërtet nga bamirësia e pastër apo vaniteti, një moment që e lë shkurtimisht mënjanë mitin dhe tregon një Terezë, që pyet veten. Më vonë ajo diskuton me priftin, që drejton manastirin, në lidhje me abortin. Ai i kujton asaj që të mos i gjykojë gratë, por të marrë parasysh arsyet, që i shtyjnë gratë të ndërmarrin këtë hap. Dhe befas lind pyetja: nëse të kuptuarit e tjetrit lejon edhe kundërshtimin ndaj institucionit të kishës, që dënon abortin.
Ana e errët e mitit
Megjithë adhurimin imazhi i Terezës së vërtetë, e shenjtëruar nga Papa Françesku në vitin 2016, ishte plasaritur shumë kohë më parë. Që në të gjallë të saj ajo qe një figurë e diskutueshme. Organizatat e të drejtave të njeriut e akuzonin për mungesën e qetësuesve dhe higjienës në strehimoret e saj dhe se ato ishin më shumë si bujtina sesa spitale. Se ajo merrte qindra miliona dollarë donacione nga burime ndonjëherë të dyshimta, por standardet mjekësore të objekteve të saj ishin të mjera.
Gazetari britanik Christopher Hitchens shprehej: âAjo donte varfĂ«rinĂ«, jo tĂ« varfĂ«ritâ. U pajtua me «vuajtjen si dhuratĂ« nga Zoti» dhe nuk bĂ«ri asgjĂ« pĂ«r tâi dhĂ«nĂ« fund vuajtjes. Ajo e barazoi mjerimin e tĂ« varfĂ«rve me vuajtjen e Krishtit; asaj i atribuohet tĂ« ketĂ« thĂ«nĂ«: âĂshtĂ« njĂ« gjĂ« e bukur tĂ« shohĂ«sh tĂ« varfĂ«rit, qĂ« pranojnĂ« fatin e tyre dhe ta vuajnĂ« atĂ« si Krishtiâ.
Tereza qe e ashpĂ«r nĂ« çështjen e abortit. NĂ« fjalimin e saj nĂ« marrjen e çmimit Nobel (1979) ajo e pĂ«rshkroi abortin si âvrasjeâ dhe âshkatĂ«rruesin mĂ« tĂ« madh tĂ« paqesâ. Si rezultat ajo u bĂ« njĂ« udhĂ«heqĂ«se morale e lĂ«vizjeve konservatore dhe nĂ« tĂ« njĂ«jtĂ«n kohĂ« objektiv i kritikĂ«s feministe, qĂ« e akuzoi atĂ« se ia nĂ«nshtronte tĂ« drejtat e grave idealit tĂ« gatishmĂ«risĂ« pĂ«r tĂ« bĂ«rĂ« sakrifica.
MegjithatĂ« pĂ«r regjisoren e filmit, Teona Strugar Mitevska, Tereza kishte tipare feministe: âAjo ia dha vetes lirinĂ«, pĂ«r tĂ« qenĂ« ajo qĂ« ishte, pĂ«r tĂ« arritur qĂ«llimin e saj. Kjo e bĂ«n atĂ« pĂ«r mendimin tim njĂ« figurĂ« jashtĂ«zakonisht feministeâ, u shpreh Mitevska nĂ« njĂ« intervistĂ« pĂ«r revistĂ«n kinematografike filmdienst.
Sa feministe ishte Tereza?
Si njĂ« grua, qĂ« fitoi autoritet nĂ« njĂ« kishĂ« patriarkale, themeloi njĂ« vepĂ«r tĂ« saj dhe u dĂ«gjua nĂ« mbarĂ« botĂ«n, Tereza me siguri mund tĂ« lexohet si njĂ« figurĂ« e fortĂ« femĂ«rore. Ajo kundĂ«rshtoi direktivat, u largua nga manastiri, drejtoi mijĂ«ra murgesha â njĂ« formĂ« fuqie pĂ«r tĂ« vepruar, e cila nuk ishte e vetĂ«kuptueshme. NĂ« tĂ« njĂ«jtĂ«n kohĂ« ajo pĂ«rfaqĂ«soi njĂ« imazh tĂ« gruas, qĂ« fokusohej te amĂ«sia, sakrifica dhe bindja. Puna e saj i dedikohej atyre qĂ« vuanin, jo ndryshimit tĂ« strukturave. Feministe nĂ« kuptimin emancipues vĂ«shtirĂ« se ishte, por nĂ« kuptimin e prezencĂ«s dhe lidershipit femĂ«ror absolutisht qĂ« po.
NĂ« vitet e saj tĂ« fundit vuajti nga dyshime tĂ« rĂ«nda. Letrat dhe shĂ«nimet nĂ« ditarin e saj, qĂ« u botuan nĂ« vitin 2007, pĂ«rmbajnĂ« shumĂ« vetmi dhe pyetjen e pĂ«rsĂ«ritur, nĂ«se Zoti ekziston. Gruaja, qĂ« personifikonte shpresĂ«n nĂ« mbarĂ« botĂ«n, shkruante se brenda saj ishte âftohtĂ«si akulliâ dhe se qielli nuk do tĂ« thoshte mĂ« asgjĂ« pĂ«r tĂ«: âMĂ« duket si njĂ« vend boshâ. Ndoshta ështĂ« kjo ajo qĂ« e bĂ«n figurĂ«n e saj kaq njerĂ«zore.
Përse filmi vjen në kohën e duhur
Debatet për abortin, varfëria, konfliktet fetare, autoriteti femëror në kishë, shumë gjëra janë jashtëzakonisht aktuale. Filmi konfrontohet me pyetjen: A mund të jetë një grua e shenjtë, dhe në të njëjtën kohë politikisht problematike? Ajo tregon Terezën si një personazh me kufizime. Ndoshta këtu qëndron rëndësia e saj sot: jo si një figurë e shenjtë e ndriçuar, por si një figurë që ngre pikëpyetje. Pra ky film, i cili nuk shpjegon asgjë, por vetëm vëzhgon, është ndoshta një arsye e mirë për të folur për Terezën në një mënyrë të re./KM
