Në ëndrra i shfaqet ende shtëpia e gjyshit, e shkatërruar nga lufta. Në realitet, Luka Modriç ka fituar gjithçka: gjashtë Champions League dhe Topin e Artë.
Sot, në moshën 40-vjeçare, mesfushori kroat është ende në majat e futbollit dhe e ka nisur një kapitull të ri me fanellën e Milanit.
Në një intervistë të gjatë për Corriere della Sera, dhënë gazetarit Aldo Cazzullo, Modriç ka rrëfyer jetën e tij, fëmijërinë e vështirë, luftën, pasionin për futbollin dhe dashurinë e hershme për kuqezinjtë.
âQĂ« fĂ«mijĂ« isha milanistâ
âSi fĂ«mijĂ« isha tifoz i Milanit, pĂ«r shkak tĂ« heroit tĂ« fĂ«mijĂ«risĂ« sime: Zvonimir Bobanâ, ka treguar Modriç. âMendoja se do ta mbyllja karrierĂ«n te Real Madridi, por gjithmonĂ« kam pasur kĂ«tĂ« ide: nĂ«se do tĂ« kisha njĂ« skuadĂ«r tjetĂ«r, ajo do tĂ« ishte Milani. Jam kĂ«tu pĂ«r tĂ« fituarâ.
Objektivi Ă«shtĂ« i qartĂ«: titulli kampion. âTe Milani duhet tĂ« luash gjithmonĂ« pĂ«r tĂ« fituar, vetĂ«m pĂ«r tĂ« fituar. Kjo Ă«shtĂ« historia e kĂ«tij klubiâ.
Sekreti i jetëgjatësisë: dashuria për futbollin
Modriç shpjegon pse edhe nĂ« moshĂ«n 40-vjeçare vazhdon tĂ« jetĂ« konkurrues nĂ« nivelet mĂ« tĂ« larta. âNuk ka sekrete. VetĂ«m dashuri. TĂ« duash futbollin, tĂ« mendosh futboll, tĂ« jetosh pĂ«r futbollin. BashkĂ« me familjen, futbolli Ă«shtĂ« gjĂ«ja mĂ« e rĂ«ndĂ«sishme nĂ« jetĂ«n timeâ.
Sipas tij, pasioni Ă«shtĂ« mĂ« i rĂ«ndĂ«sishĂ«m se çdo gjĂ« tjetĂ«r: âDieta dhe stĂ«rvitja janĂ« tĂ« rĂ«ndĂ«sishme, por dytĂ«sore. PĂ«r tĂ« qĂ«ndruar gjatĂ« nĂ« majĂ« duhet zemra. NĂ« stĂ«rvitje jam i lumtur si kur luaja fĂ«mijĂ«â.
Familja, përulësia dhe gjyshi Luka
Mesfushori kroat ka folur edhe pĂ«r rrĂ«njĂ«t e tij: âBabai ishte punĂ«tor, nĂ«na rrobaqepĂ«se. PĂ«rulĂ«sia tĂ« ndihmon, si nĂ« fushĂ« ashtu edhe nĂ« jetĂ«â.
Emrin e gjyshit e mban me krenari. âNuk kam shkuar nĂ« kopsht, qaja gjithmonĂ«, ndaj mĂ« çonin te âshtĂ«pia e lartĂ«â e gjyshit, nĂ« kĂ«mbĂ«t e malit Velebit, nĂ« Dalmaci. Jam rritur mes kafshĂ«ve, luaja me keca dhe dele. Besoj se aty mĂ«sova tĂ« luaj futboll, mes gurĂ«ve dhe baritâ.
Gjyshi Luka u vra nĂ« vitin 1991 nga çetnikĂ«t serbĂ«. âIshte dhjetor, unĂ« isha gjashtĂ« vjeç. NjĂ« mbrĂ«mje nuk u kthye nĂ« shtĂ«pi. E gjetĂ«n tĂ« vrarĂ« nĂ« njĂ« livadh pranĂ« rrugĂ«s. Ishte 66 vjeç dhe nuk i kishte bĂ«rĂ« keq askujtâ.
Pas kĂ«saj, babai i Modriçit shkoi vullnetar nĂ« luftĂ« dhe familja u detyrua tĂ« largohej: âLamĂ« gjithçka nga njĂ« ditĂ« nĂ« tjetrĂ«n. U strehuam fillimisht nĂ« Makarska, nĂ« njĂ« kamp refugjatĂ«sh, pastaj nĂ« Zadarâ.
Shtëpia e gjyshit, një plagë ende e hapur
âShtĂ«pia e gjyshit u dogj pas vrasjes sĂ« tij. Terreni Ă«shtĂ« pastruar nga minat, por ende ka tabela rreziku. Sot Ă«shtĂ« pronĂ« e shtetit, e rrĂ«nuar, plot me ferra. Flitet pĂ«r ta kthyer nĂ« muze, por do tĂ« doja ta blija vetĂ«. PĂ«r gjyshin dhe pĂ«r veten time. Ai rrĂ«nojĂ« Ă«shtĂ« njĂ« pjesĂ« e jetĂ«s simeâ.
NĂ«se sâdo tĂ« ishte futbollist, do tĂ« ishte kamarier
NĂ«se futbolli nuk do tĂ« ishte bĂ«rĂ« jeta e tij, Modriç kishte njĂ« plan tjetĂ«r: âDo tĂ« mĂ« pĂ«lqente tĂ« bĂ«hesha kamarier. Isha i zoti dhe mĂ« pĂ«lqenteâ. Ai ka studiuar nĂ« institutin hotelier tĂ« Borikut dhe ka bĂ«rĂ« praktikĂ« nĂ« restorantin Marina nĂ« Zadar. âMĂ« pĂ«lqente tĂ« shĂ«rbeja pijet. NĂ« dasmat kroate pihet shumĂ«. VetĂ«m larja e enĂ«ve nuk mĂ« pĂ«lqenteâ.
Serie A, trajnerët dhe Ibra
PĂ«rveç Bobanit, idhulli i tij ishte Francesco Totti: âNĂ« Serie A kishit lojtarĂ« fantastikĂ«. I shikoja dhe mendoja: ky Ă«shtĂ« futbolli qĂ« dua tĂ« luajâ.
Modriç ka folur edhe pĂ«r trajnerĂ«t e mĂ«dhenj qĂ« ka pasur: âAllegri ka njĂ« personalitet tĂ« jashtĂ«zakonshĂ«m, i ngjan Ancelottit: i ndjeshĂ«m, argĂ«tues, por nĂ« fushĂ« Ă«shtĂ« njĂ« gjigant. Carlo Ancelotti Ă«shtĂ« numri njĂ«, si njeri dhe si trajnerâ.
PĂ«r Mourinhon: âIshte ai qĂ« mĂ« deshi te Real Madridi. Pa Mourinhon nuk do tĂ« kisha arritur kurrĂ« aty. ĂshtĂ« shumĂ« i drejtpĂ«rdrejtĂ«, por i ndershĂ«mâ.
Dhe pĂ«r Ibrahimoviçin, sot konsulent i RedBird: âKur takohemi, flasim nĂ« gjuhĂ«n tonĂ« dhe askush nuk na kuptonâ. Modriç kujton se edhe Ibra u kthye te Milani gati 40 vjeç dhe fitoi titullin: âKlasifikimi Ă«shtĂ« i mirĂ«, ka ende shumĂ« rrugĂ« dhe kundĂ«rshtarĂ« tĂ« fortĂ«, por gjithçka Ă«shtĂ« e mundur. Jemi Milani. Dhe kjo Ă«shtĂ« gjĂ«ja mĂ« e rĂ«ndĂ«sishmeâ.