Nga Prof. Dr. Hazbi Shehu
Ăâdo trup lĂ«viz. Nuk ka lĂ«vizje pa materie. Nuk ka qetĂ«si absolute dhe vetĂ« trupat nĂ« qetĂ«si relative janĂ« nĂ« lĂ«vizje. HapĂ«sira dhe materia kanĂ« ekzistuar, ekzistojnĂ« dhe do tĂ« ekzistojnĂ« bashkĂ« â nuk ka fillim apo mbarim. Fundi Ă«shtĂ« nje pafundĂ«si, qĂ« rrezet e dritĂ«s e mbushin duke lĂ«vizur nĂ« pafundĂ«si. TĂ« gjitha kĂ«to janĂ« perceptime tĂ« trurit dhe mendjes sĂ« njeriut.
Materia në vetëlëvizje zhvillon dhe zbukuron gjithë Universin. Me anë të aparateve speciale teleskopike, astronomët shohin dhe përcaktojnë vezullimet yjore që shprehin vetëlëvizjen dhe vetëveprimin e tyre në çdo çast, por që i përkasin zhvillimit në billiona dhe triliona vjet. Vetëlëvizja e materies shpreh energjinë e brendshme të saj.
Tek qeniet e gjalla ajo ndodhet ose ekziston nga çasti i lindjes së foshnjes, si rrjedhojë i trashëgimisë së prindërve të saj. Kjo energji, dhuratë e prindërve, është shkëndija për zjarrin që do të zhvillohet brenda foshnjes të porsalindur. Por po nuk i hodhe dru zjarrit, ai do të shuhet. Energjia e brëndshme e trashëguar nga prindërit tek foshnja duhet ushqyer vazhdimisht, sepse ajo vë në funksionim çdo pjesë të trupit dhe trurin. Tek disa njerëz zhvillohen më mirë dhe më qartë kryesisht pjesët e trupit që shërbejnë për të kryer punë fizike dhe më pak truri. Ata me vetëlëvizjet e trupit tyre muskular zbukurojnë jetën njerëzore. Kjo shprehet qartë dhe bukur në realizimin e lojrave Olimpike, tek ndërtimet gjigande në shekuj, në forcën muskulare gjatë luftave me shpatë në duar, etj.
Në njerëz të veçantë truri paraqitet shumë më i zhvilluar se pjesët e tjera trupore. Këta në saj të vetëlëvizjes dhe vetëveprimit të trurit tyre special i kanë dhenë dhe vazhdojnë ti japin njerëzimit pasurinë e zhvillimit shkencor (shpikja e rrotës, kompjuteri, zbërthimi i atomit, njohja dhe zbërthimi i vazhdueshëm i Universit, etj). Të parët kanë dhënë dhe vazhdojnë ti japin njerëzimit kënaqësinë për ta kaluar jetën sa më mirë dhe sa më bukur në saj të vetëlëvizjeve të trupit tyre. Shkencëtarët e trurit i kanë hapur sytë njerëzimit për të depërtuar në thellësi të Universit. Ata me shpikjet e jashtëzakonshme e kanë bërë jetën më të lehtë, më të rehatshme, më tërheqëse dhe më simpatike. Tek shumica e njerëzve, zhvillimi trupor dhe ai truror paraqitet deri diku i barabartë. Ata zhvillojnë në përgjithësi një jetë normale, por duke pranuar sigurisht dhe anomalitë që lindin gjatë vetëlëvizjeve në kontakt me botën e jashtme, me forcat e natyrës. I gjithë ky zhvillim i jashtëzakonshëm i njerëzimit është pasojë ose rrjedhojë i energjisë së brëndshme që kryen vetëlëvizjen e njeriut në të gjitha drejtimet e jetës. Energjia e brëndshme ekziston tek çdo qënie e gjallë (njeri, kafshë, zog, etj.), por shkalla e pranisë së kësaj energjie ndryshon për çdo qënie në veçanti.
Sapo lind foshnja, energjia e brëndshme i vë në lëvizje të gjitha pjesët e trupit të saj. Trupi i foshnjes lëviz pa vetëdije. Ajo nuk arrin të kontrollojë drejtimin e lëvizjeve të trupit duke përfshirë dhe trurin brenda kokës. Kjo ndodh sepse truri lëviz njësoj si pjesët e tjera të trupit. Trupi i foshnjes të sapolindur lëviz pa i ndjerë ngacmimet ose veprimet e forcave të jashtme, si dhe përkëdheljen e prindërve, etj. Kur energjia e brëndshme e detyron trurin të kryej vetëlëvizje dhe vetëveprime të pavarura, atëhere ai do të funksionojë si organ urdhërues për të gjitha pjesët e tjera të trupit. Në çastin kur foshnja fillon të ndjej ngacmimet e jashtme dhe njekohësisht i përgjigjet atyre me qeshjen e fytyrës ose largimin e trupit; atëhere duhet pranuar se truri ka filluar të urdhërojë pjesët e trupit, megjithëse dobët. Kur fillon fëmija të ushqehet, atëhere energjia e brendshme forcohet dhe fillon ti kundërvihet më fort ngacmimeve të jashtme. Energjia e brendshme arrin kulmin e fuqisë së saj, kur njeriu ndodhet rreth moshave 30-50 vjeçare. Në këtë periudhë të jetës, njeriu jo vetëm i përballon ngacmimet apo forcat e jashtme, por arrin dhe ti mundi ato. Nëse gjatë periudhës rinore, llogjika e njeriut nuk punonte ose mendonte dobët për të ardhmen e vetë, gjatë moshave 30-50 vjeçare, ai jo vetëm e përballon lehtë jetën, por mendon dhe e shikon qartë dhe me optimizëm të ardhmen e tij.
Rreth moshĂ«s 60 vjeç, energjia e brendshme si rrjedhojĂ« i veprimit dhe goditjeve tĂ« vazhdueshme tĂ« forcave tĂ« jashtĂ«me tĂ« natyrĂ«s, fillon tĂ« dobĂ«sohet prandaj Ă«shtĂ« e domosdoshme qĂ« nĂ« kĂ«tĂ« periudhĂ« njeriu duhet tĂ« intensifikoi lĂ«vizjet e trupit tĂ« tij. Ky proçes fizkultural sĂ« bashku me energjinĂ« e brendshme do tĂ« mbante gjallĂ«, madje do tĂ« gjllĂ«ronte dhe çâdo pjesĂ« tĂ« trupit tĂ« tij?!Po tĂ« neglixhosh nje kĂ«shillĂ« apo udhĂ«zim tĂ« tillĂ« do tĂ« thotĂ« ti dorĂ«zohesh vdekjes sĂ« parakohĂ«shme ose gjymtyra tĂ« veçanta si duar, kembĂ«, shtylla kurrizore, etj., do tĂ« mpihen, do tĂ« dalin jashtĂ« funksionimit dhe nuk do ti kryejnĂ« proçeset e tyre pĂ«rkatĂ«se qĂ« i nevojiten trupit tĂ« njeriut.
Me kalimin e kohës, sidomos kur njeriu arrin në moshën e tretë, energjia e brendshme zvogëlohet ose dobësohet shumë dhe i përballon me vështirësi sulmet e forcave të natyrës. Në një kohë të caktuar kur energjia e brendshme e njeriut shuhet, ai kalon në një formë tjetër të materies (vdes thotë populli ose kthehet në pluhur ose dhe pleh). Forcat e natyrës janë të pashtershme. Ato godasin dhe veprojnë mbi materien e çdo lloji. Në veprimet e tyre i ndjejmë më shumë kur ato godasin njeriun dhe të mirat materiale që ai i ka krijuar. Ky proçes duket qartë po të analizojmë jetën e një personi të vetëm. Periudha e zgjatjes të energjisë së brendshme tek një njeri shkon rreth 100 vjet, ndoshta dhe pak më shumë në varësi të trashëgimisë.
Forcat e jashtme tĂ« natyrĂ«s kĂ«rkojnĂ« ta kthejnĂ« njeriun nga vetĂ«lĂ«vizĂ«s nĂ« njĂ« trup pa energji. Ai pas vdekjes transportohet nga kĂ«to forca ose dhe nga vetĂ« njerĂ«zit (nĂ« kĂ«tĂ« rast ata luajnĂ« rolin e forcave tĂ« jashtme tĂ« natyrĂ«s si transportues ose punĂ«torĂ« pĂ«r veten e tyre) duke e groposur nĂ« tokĂ« dhe mbuluar me dheâ. KĂ«shtu duke analizuar njĂ« njeri tĂ« vetĂ«m tĂ« kĂ«saj jete, arrin nĂ« pĂ«rfundim se njeriu nĂ« sytĂ« e njerĂ«zimit Ă«shtĂ« i pĂ«rkohshĂ«m; si njeri vetĂ«lĂ«vizĂ«s nĂ« tokĂ«n tonĂ«. I njĂ«jti proçes ndodh jo vetĂ«m nĂ« qeniet e gjalla, por nĂ« tĂ« gjitha llojet e materies. VetĂ«lĂ«vizja e TokĂ«s shprehet jo vetĂ«m me rrotullimin rreth vetes dhe rreth Diellit, por dhe me ndryshimin e pĂ«rtĂ«ritjen e sipĂ«rfaqjes si rrjedhojĂ« i veprimit tĂ« energjisĂ« sĂ« brendshme tĂ« vetĂ« tokĂ«s.
Toka fillimisht ka qenë një e terë e pandarë. Në saj të veprimit të energjisë së brendshme pas biliona-triliona vjetësh u copëtua në pllaka (sipas teorisë së tektonikës së pllakave) që shprehin konkretisht kontinentet e ndarë (Euro-Azia, Amerika, etj.), në përputhje me pllakat tektonike. Veprimi i energjisë së brendshme ka qenë, është dhe do të jetë vazhdimisht në luftë me forcat e jashtme të Universit (Dielli, planetet e sistemit tonë, yjet e Gjithësisë, etj.). Në saj të veprimit të Universit mbi tokën, energjia e brendshme e saj zvogëlohet ose dobësohet. Kjo shprehet me faktin se kohë më parë, kjo energji ishte aq shumë e fortë saqë arriti ta copëtojë Tokën në pllaka. Sot veprimi i energjisë së brendshme shprehet më rrallë dhe në pjesë të veçanta të rruzullit tokësor. Kjo vërtetohet nga shpërthimet e vullkanëve dhe veprimet e tërmetëve herë në një pjesë të një kontinenti dhe herë në një kontinent tjetër. Toka jonë sot ndodhet në fillimin e fazës së pleqërisë dhe do të vijë një kohë që ajo do të shkatërrohet ose transformohet d.m.th. do kalojë në një fazë tjetër të ekzistencës së materies si të gjithe yjet e Universit. Kjo do të ndodh kur forcat e jashtme të Universit do të mundin ta shuajnë energjia e brendshme e tokës, sepse me zhdukjen e kësaj energjie, ato e kanë të lehtë ta shkatërrojne planetin tonë, si rrjedhojë i eksplozionit. Proçesi kryhet njëlloj si tek qeniet e gjalla, vetëm se ndryshon kohë zgjatja. Sigurisht ky proçes tek planeti yne kërkon biliona vjet, ndërsa tek njeriu ai zgjat rrethe 100 vjet.
Pra çdo pjese e materies tĂ« çfarĂ«do madhĂ«sie apo dimensioni qĂ« ekziston nĂ« Univers i nĂ«nshtrohet tĂ« njejtit ligj tĂ« natyrĂ«s. AsnjĂ« materie nuk ekziston dhe nuk mund tĂ« ekzistojĂ« e vetme. Ato kundĂ«rveprojnĂ« mbi njĂ«ra-tjetrĂ«n, d.m.th. ekziston dhe vepron ligji: Veprim â kundĂ«rveprim. Konkretisht njeriu vepron mbi natyrĂ«n, por dhe natyra i kundĂ«rvihet atij sipas kushteve duke ju pĂ«rgjigjur mĂ« dobĂ«t ose me tĂ« njejtĂ«n forcĂ«, por jo rrallĂ« dhe me forca tĂ« jashtĂ«zakonshme pĂ«r ta shkatĂ«rruar dhe transformuar qenien e gjallĂ« nĂ« njĂ« formĂ« tjetĂ«r tĂ« materies. Forcat shkatĂ«rruese tĂ« natyrĂ«s kanĂ« mposhtur ose mundur dhe do ta mundin nĂ« tĂ« ardhmen energjinĂ« e brendshme tĂ« njĂ« njeriu, por kurrĂ« nuk do tĂ« arrjnĂ« tĂ« mundin energjinĂ« e brendshme tĂ« gjithĂ« njerĂ«zimit, sepse njĂ« njeri vdes por qindra dhe mijĂ«ra njerĂ«z lindin.
Energjia e brendshme e gjithë njerëzimit sa vjen e shtohet dhe forcohet si rrjedhojë i shtimit në menyrë të vazhdueshme të njerëzve.
Forcat e natyrës kanë mposhtur dhe do të mposhtin në të ardhmen një planet ose yll të vetëm duke e shkatërruar dhe transformuar në një formë tjetër të materies, por kurrë nuk do të arrijnë të shkatërrojnë yjet e Gjithësisë sepse një planet ose yll shkatërrohet qindra të tjerë formohen. Materia në të gjitha format e saj ndodhet në ekuilibër. Kur mbi të godisin ose veprojnë forcat e jashtme, ajo për një çast e humbet ekuilibrin, por në saj të energjisë së brendshme, brenda kohës së nevojshme dhe në varësi të madhësisë së forcës goditëse e rivendos atë. Njeriu nga çasti i lindjes e deri sa kalon në një formë tjetër të materies, në përgjithësi në saj të energjisë së tij të brendshme vazhdimisht ndodhet në ekuilibër. Kur energjia brenda trupit dobësohet për shkak të mungesës së ushqimit, ose kur atë e godasin forcat e jashtme, ai e humbet ekuilibrin dhe ndodhin ngjarje jo të pëlqyshme, p.sh. njeriu bie në tokë dhe mund të demtohet. Me anë të ndihmave mjeksore dhe veçanërisht të ushqimit që kërkon organizmi, rivendoset ekuilibri dhe kthimi në jetën normale.
Edhe Toka ose planeti ynë, i ndodhur nën goditjet dhe veprimet e forcave të jashtëme të natyrës, mund ta humbasi për një çast ekuilibrin, por në saj të energjisë së brendshme në përputhje me kohën e nevojshme e rivendos përsëri atë. I njëjti proçes zhvillohet për të gjithë yjet, etj., por Universi gjithmonë është dhe do të jetë në ekuilibër vazhdimisht. Ai e ruan ekuilibrin në saj të energjisë së brendshme brenda vetvetes.
Brenda çdo materie, në cilëndo formë që ajo të shprehet ekziston e mira dhe e keqja.
Vetëlëvizja e materies në saj të energjisë së brendshme në përgjithësi ka shprehur, po shpreh dhe do të shprehi gjithmonë zhvillimin e jetës njerëzore, lulëzimin e saj, ndërsa lëvizja si rrjedhojë i veprimit të forcave të jashtme ka sjellë, po sjell dhe do të sjelli shkatërrim dhe fatkeqësi të njerëzimit. Në këto përplasje fitues ka dalë, po del dhe do të dali vetëlëvizja e materies. Kjo luftë apo përplasje shprehet jo vetëm në qeniet e gjalla të veçanta në përgjithësi (njerëzit, kafshët, zogjtë, gjarpërinjtë, etj.), por dhe tek një familje, fis, shtet, etj). Të gjithë pjesëtarët e një familje vetveprojnë për të krijuar kushte jetese sa më të mira në familjen e tyre. Ata përplasen me njerëzit jashtë familjes që i kundërvihen atyre. Kjo përplasje zakonisht përfundon në paqe, por ka raste që sjell ofendime ose shkakton dhe vrasje.
Në të njetin përfundim; ndoshta dhe më keq të çon vetëlëvizja brenda një fisi dhe brenda një shteti. Shteti përpilon ligjet e tij, bazuar në vetëlëvizjen e njerëzve për një jetë më të mirë dhe më të begatshme. Të gjitha anët negative të vetëlëvizjes lidhen me egoizmin personal të një njeriu, të drejtuesit të familjes ose dhe të drejtuesve politikanë të një shteti. Këto ligje që vendosen në saj të vetëlëvizjes brënda një shteti, shërbejnë për të krijuar kushte të mirëqenies brënda shtetit dhe për tu mbrojtur nga sulmet shkatërruese të ndonjë shteti tjetër. Por nuk ka pak raste kur drejtimin e shtetit me anë të mashtrimeve dhe dogmave ideologjike e marrin njerëz egoistë, të cilët kërkojnë të dominojnë mbi shtetet e tjerë ose të zaptojnë edhe të gjithë botën. Vetëlëvizja ose vetëveprimi në këto raste luan rol negativ në shoqërinë njerëzore. Në vendet e zhvilluara, por dhe në ato me demokraci në zhvillim ku zbatohet liria e mendimit dhe të drejtat e njeriut në përputhje me kartën e Kombeve të Bashkuara, një pjesë e të rinjve shfrytëzojnë këto liri dhe shkelin ligjët e shoqërisë njerëzore. Ata duke u turrur pas pijeve alkolike, duhanit, drogës, lojrave të kumarit me para, nuk kanë mundësi të shohin jetën e vërtetë njerëzore dhe bëhen pre e njerëzve të ligj, egoistë që kërkojnë ta shthurrin botën. Kjo ndodh, sepse truri i tyre mpihet nga veprimi i forcave të jashtme (pijet alkolike jasht masë, droga, etj) dhe si rrjedhojë e dobësojnë veprimin e energjisë së brendshme të tyre, megjithëse tek ata kjo energji është në kulmin e zhvillimit të saj.
KĂ«ta tĂ« rinj nĂ«n ndikimin e goditjeve tĂ« jashtme e humbin kontrollin e vetes, sepse truri i tyre nuk Ă«shtĂ« nĂ« gjendje ti drejtojĂ«. Ata zvarriten drejt shthurrjeve njerĂ«zore. Truri i tyre nuk e dallon tĂ« mirĂ«n nga e keqja. Ata shkojnĂ« nga frynĂ« era dhe do mbesin pa punĂ«, do lypin, do flenĂ« nĂ«pĂ«r stacionet e trenit ose kembĂ«zat e urave. Duke mos gjykuar me ndĂ«rgjegje nuk e kanĂ« problem tĂ« ofendojnĂ«, ose nĂ« disa raste tĂ« vrasin dhe njerĂ«z duke pĂ«rfunduar nĂ« burg. Vajzat qĂ« largohen nga familja duke pĂ«rdorur shprehjen âDo tĂ« bej jetĂ«n timeâ,shkojnĂ« pas tĂ« dashurve, i nĂ«nshtrohen pijeve alkolike, drogĂ«s, duhanit, etj., braktisin punĂ«n pĂ«r tĂ« plotĂ«suar dĂ«shirat e tyre, mbesin pa para. Pra vetĂ«lĂ«vizja dhe vetĂ«veprimi âi lirĂ«â, i pa kontrolluar dhe pa u drejtuar nga truri e shkatĂ«rron njeriun e tĂ« gjitha moshave. I drejtohemi kryesisht tĂ« rinjve se ata janĂ« e ardhmja e shoqĂ«risĂ« njerĂ«zore, sepse janĂ« mĂ« tĂ« prirur pĂ«r tĂ« kaluar mĂ« shpejt nĂ« tĂ« ashtuquajturĂ«n jetĂ« tĂ« shthurrur e me pasoja pĂ«r tĂ« ardhmen e tyre personale dhe tĂ« shoqĂ«risĂ« njerĂ«zore nĂ« terĂ«si. Truri i tyre i mpirĂ« nga pijet marramendĂ«se nuk punon normalisht, pĂ«r ti treguar tĂ« mirat dhe tĂ« kĂ«qijat e âjetĂ«s sĂ« reâ qĂ« ata kanĂ« pĂ«rqafuar pa vetĂ«dije, por tĂ« tĂ«rhequr nga e ashtuquajtura âbukuriâ transformuese e çastit.
Si rezultat i punĂ«s sĂ« vazhdueshme tĂ« prindĂ«rve, njerĂ«zve tĂ« afĂ«rm, shoqĂ«risĂ«, etj. duke punuar me ndĂ«rgjegjen e tyre, sĂ« bashku me energjinĂ« e brendshme, e cila Ă«shtĂ« nĂ« pĂ«rplasje tĂ« vazhdushme me forcat e jashtme negative, mund tĂ« arrihet qĂ« njĂ« pjesĂ« e kĂ«tyre tĂ« rinjve tĂ« rikthehen nĂ« jetĂ«n e zakonshme njerĂ«zore. NĂ«se tĂ« rinjtĂ«, por dhe tĂ« gjithĂ« njerĂ«zit do tĂ« zbatojnĂ« thenien e popullit âGjĂ«lla me kripĂ« dhe kripa me kararâ, njerĂ«zimi do tĂ« kalojĂ« njĂ« jetĂ« jo vetĂ«m normale, por dhe tĂ« bukur. Sot shteti, gazetat, televizioni, etj., duke parĂ« situatĂ«n e rendĂ« qĂ« Ă«shtĂ« krijuar dhe vazhdon tĂ« zhvillohet kryesisht tek tĂ« rinjtĂ«, po pĂ«rdor tĂ« gjitha format e mundshme pĂ«r tĂ« forcuar njĂ«sinĂ« bazĂ« tĂ« jetĂ«s njerĂ«zore, familjen. E gjithĂ« shoqĂ«ria njerĂ«zore Ă«shtĂ« e shqetĂ«suar pĂ«r kĂ«to probleme. Si rrjedhojĂ« ajo duhet tĂ« pĂ«rpiqet tĂ« gjejĂ« kyçin pĂ«r ti kuruar dhe me synim pĂ«r ti shĂ«ruar kĂ«to sĂ«mundje ngjitĂ«se dhe tĂ« rrezikshme pĂ«r jetĂ«n qĂ« dhurohet vetĂ«m njĂ«herĂ«.
ShumĂ« njerĂ«z, kryesisht tĂ« rinj tĂ« infektuar nga sĂ«mundje tĂ« tilla, kur e pĂ«sojnĂ« dhe ndodhen nĂ« gjendje shumĂ« tĂ« rendĂ«, kujtohen se ekziston njĂ« fuqi qĂ« mund ti shpĂ«tojĂ« dhe i drejtohen asaj duke u shprehur âO i madhi Zot! Na fal se kemi gabuar. Ju lutemi na ndihmoni!â
Kuptimi i jetës nuk është dhe kaq i thjeshtë siç paraqitet në këtë shkrim. Por, le të jetë ky qoftë dhe një shkëndi për të rizgjuar trurin e atyre të rinjve që kanë shkarë nga rruga e jetës normale të njerëzimit dhe një paralajmërim për të gjithë të tjerët. A do të shuhet energjia e brendshme e njerëzimit dhe e të gjithë qenieve të gjalla?! Para së gjithash duhet të shprehemi qartë me bindje dhe me fakte se materia në përgjithësi dhe qeniet e gjalla në veçanti, si dhe energjia e brendshme janë binjakë. Ata kanë ekzistuar, kanë lindur ose janë formuar bashkë. Energjia e brendshme do të ndalojë vetëveprimin e saj tek një njeri i vetëm kur ai të transformohet dhe të kalojë nga materie e gjallë dhe vetëlëvizës në një formë tjetër të saj, duke ju nënshtruar lëvizjes si rrjedhojë i veprimit të forcave të jashtme të natyrës. Përvoja e jetës deri tanishme ka treguar se koha e veprimit të vetëlëvizjes tek një njeri i vetëm vërtitet rreth 100 vjet. Pikërisht kur energjia e brendshme është mundur nga veprimi i forcave të jashtme të natyrës.
Tek tĂ« gjitha qeniet e gjalla, energjia e brendshme do tĂ« pushojĂ« sĂ« vepruari kur ato detyrohen nga forcat e jashtme tĂ« natyrĂ«s tĂ« ndalojnĂ« vetĂ«lĂ«vizjen dhe tĂ« transformohen duke kaluar nĂ« njĂ« formĂ« tjetĂ«r tĂ« materies. Duhet tĂ« pranojmĂ« tĂ« bindur duke u bazuar nĂ« faktet ekzistuese tĂ« deri tanishme tĂ« jetĂ«s njerĂ«zore se energjia e brendshme ndalon vetĂ«lĂ«vizjen e njĂ« njeriu nĂ« nje kohĂ« tĂ« caktuar. PĂ«r gjithĂ« njerĂ«zimin; kjo energji Ă«shtĂ« dhe do tĂ« mbetet e pashtershme, sepse ai vazhdimisht shtohet dhe do tĂ« mbetet i pĂ«rjetshĂ«m. Por duhe theksuar se kĂ«ta njerĂ«z âtĂ« mençurâ nuk ekzistojnĂ« tek qeniet e tjera tĂ« gjalla (kafshĂ«t, zogjtĂ«, gjarpĂ«rinjtĂ«, etj.). KĂ«shtu qĂ« bota e gjallĂ« do tĂ« vazhdojĂ« qoftĂ« dhe pa njerĂ«zimin, si rrjedhojĂ« i dĂ«frimit çmenduror tĂ« disa kokrrave me tru tĂ« kalbur.
Deri tani Ă«shtĂ« shkruar dhe analizuar shkurt bota tonĂ« e madhe, ku jetojnĂ« qeniet e gjalla, materia e ngurtĂ« si Toka ose planeti ynĂ« dhe yjet nĂ« Univers. TĂ« gjitha kĂ«to ne i shohim, i prekim dhe i ndjejmĂ« nĂ« saj tĂ« energjisĂ« sĂ« brendshme, tĂ« vetĂ«lĂ«vizjes dhe gjithçka na duket e natyrshme. Por duhet mos tĂ« harrojmĂ« se ekziston dhe njĂ« botĂ« tjetĂ«r jo mĂ« pak e vogĂ«l se e jona. Kjo Ă«shtĂ« bota e madhe, pĂ«r mos tĂ« thenĂ« shumĂ« e madhe e âmikroorganizmaveâ. KĂ«tĂ« botĂ« ne nuk e prekim, nuk e ndjejmĂ«, madje as e shohim direkt, pĂ«rveç se me anĂ« tĂ« mikroskopit. Mikroorganizmat vetlĂ«vizin brenda dhe jashtĂ« çdo materie: qenieve tĂ« gjalla, materies sĂ« ngurtĂ«, tĂ« lengĂ«t, etj.. PĂ«r proçeset qĂ« kryejnĂ« mikroorganizmat, mendime mĂ« konkrete duhet tĂ« japin specialistet mikrobiologĂ«. Deri tani Ă«shtĂ« arritur nĂ« konkluzion se dhe qeniet e kĂ«saj bote vetĂ«lĂ«vizin dhe vetĂ«veprojnĂ« si bota njerĂ«zore, e kafshĂ«ve, zogjve, etj. Veprimet e tyre ndodhin si brenda çdo materie dhe jashtĂ« saj.
Transportimi ose lëvizja e mikroorganizmave nga një materie tek tjetra kryhet nga forcat e jashtme si: ajri, rrymat ujore, nga lëvizja e trupave të materieve ose nga goditja e tyre njeri me tjetrin dhe formave të tjera. Edhe bota e mikroorganizmave kryen vetëlëvizje ose veprime të dobishme dhe të demshme në kontakt me çdo materie tjetër (tek njerëzit, kafshët, zogjtë, etj.). Po të mos ekzistonte dhe mos ekzistojë proçesi i vetëlëvizjes dhe vetëveprimit të të gjitha llojeve të materies në gjithësinë e pafund, Universi do të paraqitej si një lëmsh i terë, i ngrirë dhe i palëvizëshëm. Eshtë aftësia dhe madhështia e trurit që studjon, analizon, zbërthen dhe paraqet qartë dhe bukur të gjitha proçeset që ndodhin në Gjithësinë apo Universin, sigurisht sipas shkallës së njohjes së deritanishme. Truri i njeriut është një substancë enigmatike e qënies së gjallë dhe të bukur, e pazbërthyeshme, por e dobishme për botën që ai ose njeriu percepton. Truri i njeriut studjon analizon dhe paraqet me nuanca tërheqëse të gjitha llojet e materies që sipas këtij truri ekzistojnë lëvizin dhe transformohen në Univers. Pra është truri i njeriut që jep perceptimin mbi ekzistencën e materies në Univers?!
The post Vetëlëvizja e materies! Gjallëri dhe Bukuri e Universit first appeared on JavaNews.al.
Login
